Ωραία περίοδος το καλοκαίρι. Ξεγνοιασιά. Πολύ ξεγνοιασιά. Ακόμη κι αν μεγαλώσαμε κι έχουμε πλέον καθημερινή δουλειά, εκτός απ’ τους τρεις μήνες διακοπών από σχολεία και φροντιστήρια, πάλι τα καλοκαίρια είναι συναισθηματικά πλούσια σε χαρά.
Είναι αυτή η αύρα του, που σε κάνει να νιώθεις ότι όλα είναι πιο ανάλαφρα. Είναι και που αργεί να νυχτώσει. Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με το χειμώνα, που νυχτώνει από νωρίς το απόγευμα και νιώθεις ότι απλώς θέλεις να κλειστείς στο σπίτι. Το καλοκαίρι νιώθεις μια ανεξήγητη χαρά, είσαι γεμάτος ενέργεια, βλέπεις τον ήλιο και το φως και θες να είσαι όλη μέρα έξω.
Κι όμως, είναι κι αυτή η άποψη, που ακούς συχνά-πυκνά ότι δήθεν μεγαλώσαμε και δεν μπορούμε πια να παίζουμε με κουβαδάκια και με την άμμο. Αλήθεια, λες τώρα; Δηλαδή μεγάλωσα και πρέπει να παίζω μόνο με ρακέτες;
Άλλο είναι να κάτσεις στην άμμο και να παίξεις μαζί της. Να σκάβεις τόσο βαθιά μέχρι να βρεις νερό. Να σκάβεις τόσο βαθιά για να χωράει εσένα και τους φίλους σου μαζί, να μπείτε κάτω απ’ την άμμο, ώσπου να σας χώσει. Να σκάβεις και να χτίζεις παλάτια, αυτά που ήθελες, όταν ήσουν μικρός. Τα παλάτια που όταν ήσουν στην εφηβεία κορόιδευες. Αλλά τώρα που μεγάλωσες, καταλαβαίνεις την αξία των μικρών πραγμάτων, κι αυτά είναι που θέλεις να κάνεις. Το καλοκαίρι, λοιπόν, έχει πολλά απ’ αυτά τα μικρά.
Και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ’ το ν’ απολαμβάνεις το καλοκαίρι σαν μικρό παιδί. Το παιδί ζει έντονα την κάθε στιγμή, τρέχει, φωνάζει, κυλιέται χάμω, βάζει άμμο στα μαλλιά και γελά. Όλοι οι μεγάλοι αυτό χρειάζονται. Να ζήσουν σαν παιδιά. Να κάτσουν ελεύθεροι στην άμμο και να παίξουν με κουβαδάκια και χωνάκια. Να βάλουν άμμο στο κουβαδάκι και μετά να το αδειάσουν. Ξανά και ξανά. Να παίξουν στην άμμο, χωρίς να τους νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι.
Να μετράς τα παγωτά και τα μπάνια και να γυρνάς στο σπίτι σου το βραδάκι κουρασμένος απ’ τις βουτιές. Απ’ τις πολλές βουτιές. Εκείνες που οι πλείστες ήταν από διαγωνισμό με τους φίλους σου. Ποιος θα βουτήξει πιο σιγανά, ποιος θα βουτήξει και θ’ αντέξει παραπάνω ώρα μέσα στο νερό, ποιος θα βουτήξει και θα φτάσει πρώτος ως τον πρώτο βράχο; Όλα αυτά.
Τι δηλαδή; Επειδή μεγαλώσαμε σημαίνει ότι δεν πρέπει ν’ απολαμβάνουμε αυτές τις στιγμές, όπως παλιά; Εννοείται πως μπορούμε κι αυτό πρέπει να κάνουμε. Όταν πας στα καταστήματα που έχει καλοκαιρινά είδη είναι αυτονόητο ότι ενθουσιάζεσαι, όταν βλέπεις κουβαδάκια, μπρατσάκια και τροχούς. Σου αρέσουν όλα τόσο πολύ, που δεν ξέρεις ποιο απ’ όλα να πρωτοδιαλέξεις.
Διαλέγεις τελικά τα είδη θαλάσσης με τα πιο ζωηρά χρώματα. Πηγαίνεις στην αγαπημένη σου παραλία, ξέρεις, εκείνη που αγαπάς την ησυχία της κι απολαμβάνεις τις βουτιές σου. Κάποια στιγμή θα βγεις ν’ αράξεις στην αμμουδιά. Ε, τι άλλο μπορείς να κάνεις βρεγμένος; Κάθεσαι στην άμμο κι αντί για ηλιοθεραπεία, αρχίζεις να παίζεις με τα κουβαδάκια σου σαν ένα χαρωπό παιδί. Πολλοί θα σε κοιτάξουν περίεργα, αλλά να θυμάσαι ότι έχεις δικαίωμα να ζήσεις το καλοκαίρι, όπως γουστάρεις, εκθέτοντας την παιδικότητά σου.
Συνέχισε να πηγαίνεις στη θάλασσα με ενθουσιασμό. Συνέχιζε να παίζεις με τα κουβαδάκια σου και να κάνεις κάστρα στην άμμο. Κι ας λένε οι άλλοι ό,τι θέλουν.
Επιμέλεια κειμένου Μαρίας Χρυσοστόμου: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Μαρία Χρυσοστόμου
