Λένε πως τα «άκυρα» τραγούδια που σου έρχονται στο μυαλό κάποιες εντελώς άκυρες στιγμές, δεν είναι τελικά και τόσο άκυρα. Κρύβουν ένα μήνυμα στο στίχο τους. Ένα μήνυμα για σένα. Να συμβαίνει και το ίδιο με τα τραγούδια που κολλάνε στο κεφάλι μας; Μ’ εκείνα που οι στίχοι τους έρχονται στα χείλη μας και σαν υπνωτισμένοι τους επαναλαμβάνουμε συνεχώς;
Όλοι έχουμε κολλήσει άσχημα μ’ ένα τραγούδι. Μ’ ένα τραγούδι που ήρθε απ’ το πουθενά, αλλά ήρθε για να μείνει. Να μείνει μέχρι να μας κουράσει, μέχρι να το σιχαθούμε, γιατί αν δεν το σιχαθούμε, δε θα πάψουμε να το σιγοτραγουδάμε.
Το ακούσαμε να παίζει χαμηλά σαν μουσική υπόκρουση πίσω απ’ τα λόγια των φίλων μας εκείνο το βράδυ που τελικά αποφασίσαμε να βγούμε και μπορεί να μη γυρίσαμε με παρέα σπίτι, αλλά αυτό μας ακολούθησε. Έμεινε στα χείλη μας και το σιγοψιθυρίζαμε μέχρι να κοιμηθούμε. Ξυπνήσαμε το πρωί και πριν καλά-καλά ρίξουμε νερό στο πρόσωπό μας, πιάσαμε τον εαυτό μας να το σιγοτραγουδά και πάλι. Αυτό ήταν! Κολλήσαμε!
Από εκείνη τη στιγμή το αναζητάμε, ξανά και ξανά. Ανοίγουμε το Youtube, πληκτρολογούμε τον τίτλο που shazamάραμε χθες και ψάχνουμε το videoclip του. Τελειώνει κι ενώ σκεφτόμαστε «Βρε λες να ‘χει και κανένα άλλο καλό ο καλλιτέχνης;» το χέρι μας πατάει το repeat για να το απολαύσει ακόμη μια φορά. Μα καλά, μόνο τέσσερα λεπτά κι αυτοί! Χάθηκε ο κόσμος να το κάνουν μια εξάλεπτη εκτέλεση για να μην εκτελούν τα νεύρα μας κάθε τρεις και λίγο αφού το Υoutube δεν έχει μόνιμο repeat;
Κάπως έτσι το σκέφτεσαι κι αποφασίζεις να το γράψεις σ’ ένα cd ή να το βάλεις στο φλασάκι όπου κρατάς τις λίστες με τ’ αγαπημένα σου τραγούδια, για να το έχεις ετοιμοπόλεμο ανά πάσα ώρα και στιγμή. Στο αμάξι, στο γυμναστήριο, στο περπάτημα, ακόμη και στο μπάνιο. Απέκτησες νέο εθισμό και ξέρεις καλά πως «αν δεν περισσέψει, δε φθάνει».
Το σιγοτραγουδάς παντού. Με αυτό αρχίζει και τελειώνει η μέρα σου. Γι’ αυτό το τραγούδι αναφωνούν «Έλεος!» οι φίλοι σου, κάθε φορά που τους βάζεις για χιλιοστή φορά να το ακούσουν. Έχεις καταφέρει όμως να το κάνεις και δικό τους εθισμό. Κάθε φορά που το ακούνε, τους έρχεσαι στο μυαλό κι άλλες τόσες σου έχουν τηλεφωνήσει για να σου πούνε πως εκεί που βρίσκονται, παίζει το τραγούδι σου. Κι ες, εσύ στενοχωριέσαι που δεν είσαι εκεί να το απολαύσεις γι’ ακόμη μια φορά!
Οι δέκα φορές ακρόασης έγιναν εκατό, οι εκατό χίλιες και μετά τις χίλιες έχασες το μέτρημα. Στην αρχή σκάλωσες με τη μελωδία, μετά πρόσεξες κάτι στον στίχο κι ήρθε κι έδεσε κι εκείνη η κίνηση του τραγουδιστή όταν τον είδες να το ερμηνεύει, με τόσο πάθος. Δεν το λάτρεψες τυχαία!
Αδιαφορείς που δε μιλά για έρωτα γιατί για σένα είναι το πιο ερωτικό κομμάτι που έχεις ακούσει ποτέ. Έτσι σε κάνει να νιώθεις, έτσι το βαπτίζεις. Ερωτικό! Κι αν πάλι μιλάει για πόνο ή έρωτες που τέλειωσαν, κανένα πρόβλημα δεν έχεις να το ακούς, ακόμη κι όταν ετοιμάζεσαι πηγαίνοντας να συναντήσεις τον δικό σου νέο έρωτα. Δεν έχει σημασία αν ταιριάζει ή όχι με το mood που κάθε μέρα ξυπνάς ή με τις καταστάσεις που ζεις. Σημασία έχει να συνεχίσεις να το ακούς.
«Δε θα το βαρεθώ ποτέ» δηλώνεις κι όμως κάποια στιγμή το κουμπί του repeat το αντικαθιστά εκείνο του stop. Το βγάζεις απ’ τον φάκελο με τ’ αγαπημένα. Το χάρηκες, το απόλαυσες, το εξάντλησες το τραγούδι. Καιρός να πάρει κάποιο άλλο τη θέση του. Μόνο που και στα τραγούδια συμβαίνει ότι και σε όλα όσα αγάπησες κάποτε. Δε γίνεται να τα ξανασυναντήσεις μετά από καιρό και να μη σε «ταράξουν». Και τότε, όταν η γνώριμη μελωδία φθάσει τυχαία πάλι στ’ αυτιά σου, ξέρεις ποιο είναι το κουμπί που αρχίζεις πάλι να πατάς;
Ναι, σωστά μάντεψες! Σε ότι αγαπήσαμε, κάθε φορά που θα μας δίνεται η ευκαιρία θα πατάμε repeat. Το κουμπί που μας αποδεικνύει πως τελικά εκείνο το τραγούδι δεν το σιχαθήκαμε, δε μας περίσσεψε, δε μας έφθασε.
Κι έτσι, το ακούμε άλλη μια φορά…
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
