Πίσω από κάθε συμβουλή να διακρίνεις την πρόθεση

Έχω μια επιφύλαξη απέναντι στη νουθεσία. Δεν ξέρω, βγαίνει μια κάποια αντίδραση από μέρους μου. Θα έλεγε κάποιος πως το να σε νουθετούν είναι καλό, γιατί σε συμβουλεύουν -άρα σε νοιάζονται- και, ναι, υπάρχει κι αυτή η πλευρά. Επειδή όμως πάντα βλέπω δύο πλευρές σε ένα θέμα, στο συγκεκριμένο αισθάνομαι ότι υπάρχει και αντίλογος.

Αλλά ας μην πάμε ακόμα παραπέρα, ας μείνουμε στη θετική όψη της που σίγουρα περιλαμβάνει συμβουλή, ενδιαφέρον από τον άλλον. Όσοι μας νουθετούν είθισται  να θέλουν -στην πλειοψηφία τους- το καλό μας. Να μας προστατέψει επιδιώκει εκείνος που μας νουθετεί, να μας δείξει το σωστό δρόμο και -γιατί όχι;- να μας δώσει τις λύσεις σε ζητήματα που μας προβληματίζουν. Δε θα σας κρύψω πως αυτό και μόνο ως σκέψη με γλυκαίνει, να ξέρω πως έχω ένα δικό μου φύλακα-άγγελο επί γης που θα με κατευθύνει σε δρόμους ομαλούς και θα με οδηγήσει σε λύσεις που δε φαντάστηκα. Είναι πραγματικά ό,τι καλύτερο μπορεί να τύχει στον καθένα από εμάς.

Ίσως ωστόσο η απόσταση μεταξύ νουθεσίας και επιβολής να είναι μικρή και τα όρια δυσδιάκριτα. Αν εκείνος που μας νουθετεί επιδιώκει -συνειδητά ή ασυνείδητα- να παρέμβει ζωή μας, τότε μάλλον δεν είναι και τόσο καλή η νουθεσία. Σίγουρα υπάρχουν εκείνοι που μας αγαπάνε, όπως αγαπάνε τον εαυτό τους, θέλουν μονάχα την ευτυχία μας και προσπαθούν για αυτή, μα πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην έχουν όλοι τόσο αγνές προθέσεις. Πρόκειται για πρόσωπα που μπορεί να μας αποτρέπουν να κάνουμε πράγματα που πραγματικά θέλουμε υπό το φόβο μην αποτύχουμε ή μην πληγωθούμε. Είναι τα ίδια άτομα που σε κάθε τι μας επισημαίνουν τους πιθανούς κινδύνους και πραγματικά δεν μπορούμε να διακρίνουμε αν το κάνουν επειδή μας νοιάζονται υπερβολικά ή επειδή επιδιώκουν να έχουν το πάνω χέρι στη ζωή μας.

Ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για να προσπαθεί, να επιτυγχάνει, να αποτυγχάνει, να έχει αρωγούς και όχι ανθρώπους που τον κρατάνε πίσω. Η όποια συμβουλή θα πρέπει να μας δίνει χέρι βοήθειας, αλλά να μη γίνεται προσθήκη ξένου χεριού πάνω στο δικό μας. Όταν η νουθεσία γίνεται περιορισμός, δεν υπάρχει λύση άλλη από την αντίδραση και δυστυχώς ορισμένοι αντιδρούν ακραία. Δηλαδή υπάρχουν εκείνοι που θα απομακρύνουν μονάχα τα πρόσωπα, το οποία θεωρούν πως προσπαθούν να επιβληθούν και άλλοι που δε θα δέχονται πια κουβέντα από κανέναν και δε θα θέλουν ν’ ακούσουν διαφορετική άποψη.

Όταν η νουθεσία όταν γίνεται με ύφος δασκαλίστικο έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα και ορισμένοι αδυνατούν ν’ αποδεχτούν ότι πρέπει να κινούνται με γνώμονα το καλό τους κι όχι με βάση τη γνώμη που έχουν οι συμβουλάτορές τους. Γι’ αυτό προσωπικά έχω μια έντονη επιφυλακτικότητα ως προς τη νουθεσία, μιας και αν δεν τη χειριστείς σωστά το πρόσωπο που θα γίνει δέκτης της ή θα καταλήξει να περιορίζεται ή θα κάνει την προσωπική του επανάσταση χωρίς στην ουσία να του φταίνε όλοι, μα συγκεκριμένα πρόσωπα.