Προειδοποίηση: Το κείμενο που ακολουθεί, δεν θα είναι ένα άρθρο φεμινιστικό ή σεξιστικό, από αυτά που αποκαλώ «του κώλου», καθώς αγοράζουν και πουλάν οπαδούς με ψεύτικες υποσχέσεις και μεγάλα λόγια.
Ούτε θα περιλαμβάνει έρωτες, αγάπες και λουλούδια.
Δε θα είναι στίχος του Θανάση, ούτε Μπαλάντα της Adele.
Οπότε, ρομαντικέ μου φίλε, μικρέ μου μισογύνη κι απόγονε της Μπουβουάρ, ήρθε η ώρα να αλλάξετε παραμύθι.
Ας μιλήσουμε για σεξ.
Σεξ και νέα γενιά, γιατί είναι και θέμα «καυτή πατάτα», οπότε θα πιάσει τα λεφτά του.
Είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα, ζούμε στο Ελλαδιστάν, πολύ χαιρόμαστε που ο κόσμος δεν καταστράφηκε, δεν έχουμε παιδεία, καλής ποιότητας ποδόσφαιρο, δρόμους της προκοπής και αντικαπνιστικούς νόμους σε ισχύ.
Έχουμε όμως σεξουαλική απελευθέρωση.
Αλήθεια είναι κι εμένα όταν μου το’ παν σκάλωσα, αλλά ισχύει, άκουσα.
Και καλά όποιος θέλει πάει με όποιον θέλει, ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας και χρώματος, αγαπάμε και στηρίζουμε τις ξεπέτες, σνομπάρουμε τη σχέση και τα παράγωγά της.
Όλα καλά μέχρι εδώ; Νιώθεις ήδη πιο Ολλανδός έτσι;
Που σκατά τα έχεις δει στην πράξη όλα αυτά;
Ρωτάω μήπως ζω εγώ σε άλλη χώρα και ξέχασαν να μου το πουν.
Κάτι νησιά- κόλαση πάνω στη γη (βλ. Ίος), προφανώς βγαίνουν εκτός συζήτησης.
Αλλά σοβαρά τώρα, ποιος πηδάει ρε παιδιά και μας το κρύβει;
Ας μιλήσει τώρα ή ας σωπάσει για πάντα.
Έχω στον κύκλο μου (ετών 21), καμιά δεκαπενταριά άτομα.
Φοιτητές, στην κοσμάρα τους, φραπές και τσιγάρο όλη μέρα, με ορμόνες σε χρώματα μπορδοροδοκόκκινου, σαν τα χαλιά της Μοιραράκη.
Πόσοι κρεβατώνονται ξέρετε; Δύο.
Από δεκαπέντε άτομα στις απόλυτες κάψες τους, μόνο δύο άτομα χαίρονται τη ζωή (και όχι μόνο) κι αυτά γιατί έχουν σχέση ακόμα με τον/την sweetheart του λυκείου.
Και μετά μου λες εμένα για σεξ και ξεπέτες.
Δεν αναγνωρίζει τις λέξεις το κομπιούτερ μου. Error 404, κάντε επανεκκίνηση.
Κύριοι, η νέα γενιά δεν έχει νεύρα λόγω πανελληνίων, λόγω ανεργίας ή πανεπιστημίων που είναι έτοιμα να βάλουν λουκέτο. Δεν τους φταίει η μάνα τους που φωνάζει να βάλουν ζακέτα, ούτε ο ανάδρομος ερμής.
Έχει νεύρα γιατί δεν πηδιέται.
Τόσα κιλά καταπιεσμένων ορμονών και ορμών, συνδυάζονται με τη συναισθηματική ανεπάρκεια που καλά κρατεί και φτιάχνουν ένα υπέροχο κοκτέιλ από κόμπλεξ και απωθημένα.
Ας μη γελιόμαστε παιδιά. Το σεξ δεν είναι μόνο αγάπη, έρωτας, 9,5 βδομάδες και τσόντες.
Είναι ανάγκη βιολογική, σε νεαρές ηλικίες δε, θεωρείται φαρμακευτικό προϊόν για πονοκεφάλους, κρίσεις άγχους, ανεξέλεγκτες υποβαθμίσεις αυτοπεποίθησης, ακμή, παθολογικές φοβίες.
Είναι τέχνη που τη μαθαίνεις και την πιάνεις, είτε πεινάς είτε όχι.
Το να είσαι επιθυμητός σωματικά είναι εξίσου σημαντικό, με το να γουστάρει ο άλλος το μυαλό σου.
Αλλά εμείς την έχουμε δει υπεράνω και ιντελεκτουέλ, τα σνομπάρουμε τα σωματικά καθήκοντα, πνεύμα και Μπουκόφσκι πάνω απ’ όλα.
Ξέρεις τι κρεβάτια έκανε ο Μπουκόφσκι για να γράψει αυτά που έγραψε; Φερμουάρ δεν κούμπωνε.
Δεν προτείνω να σπάσουμε σούστες και να ξεχαρβαλώσουμε στρώματα απ’ το πάθος και την αχαλίνωτη έξαψη (αν και καθόλου δε θα με χαλούσε).
Λέω να χαλαρώσουμε λιγάκι την πλαστική μας ηθική, να κάνουμε τις σκέψεις πράξη κι ας είναι βρώμικες.
Δεν πέθανε κανείς ποτέ από λίγη προστυχιά.
Δεν γίνεται να έχεις μάθει απ’ έξω τις κατηγορίες στο youporn, αλλά να έχεις ξεχάσει τι πάει να πει προφυλακτικό.
Το σεξ είναι απόλαυση, είναι εκτός των άλλων, παιχνίδι, μέσο επικοινωνίας, κινητήρια δύναμη για τη χημεία μεταξύ δυο ανθρώπων.
Ξεκόλλα απ’ τη ντότα ή το κοσμοπόλιταν και βγες για κυνήγι.
Όπως πολύ σοφά ξεστόμισε κάποτε ο νομπελίστας Χένρι Μίλερ:
“Το σεξ είναι ένας από τους εννιά λόγους για να ξαναγεννηθεί κάποιος.
Οι άλλοι οκτώ δεν έχουν σημασία.”
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
