Επετειακό

Πώς γιορτάζει κανείς ένα λάθος;

Ένα παράπτωμα με δραματική αρχή κι άδοξο τέλος.

Εφιάλτης κάποιου συγγραφέα.

Ένα story line για γερά νεύρα.

Αφετηρία καλοκαιρινή με αργή εξέλιξη.

Κλιμάκωση ένα κρύο βράδυ χειμώνα,

σημείο καμπής στην ιστορία τους.

Στο μισοσκόταδο παίζοντας κρυφτό με τις σκιές

Σε μια στάση λεωφορείου που θα λέγανε δική τους.

Παίζοντας κρυφτό με την αλήθεια.

Μια αιωνιότητα λεπτών.

Φιλιά στο λαιμό

Να δηλώνουν την υποταγή του παραλήπτη.

Υποταγή και οικειοθελή παράδοση.

Κορύφωση η αποκάλυψη αλήθειας.

Ψέματα, ειλικρίνειες και το ανάμεσό τους.

Κι έπειτα, ένας επίλογος των φτωχών.

Καραντινάτος και μοναχικός.

Μηνύματα καθυστερημένα κι αμυντικά.

Γραμμένα τα χαράματα.

Σε κάθε περίπτωση λίγα.

Είναι πια αργά.

Το γυαλί έχει ραγίσει.

Τελική πράξη.

Επετειακή.

Διαγράφει το νούμερο του από το κινητό της.

Τέλος.

Τελεία, παύλα και ξύπνημα από τον εφιάλτη.

Μα κοντοστέκεται πριν την διαγραφή.

Σημειώνει σε ένα χαρτί το νούμερο και το θάβει στο τελευταίο συρτάρι.

Ένα τέλος με άνω τελεία, τελικά.

Διαγραφή.

Κι ύστερα, βάζει το τραγούδι τους.

Που δεν ήταν δικό τους, αλλά έπαιζε εκείνο το βράδυ Γενάρη.

Ας είναι, χάρισμα της επετείου.

Πώς γιορτάζει κανείς ένα λάθος;