Ερωτευόμαστε και δρούμε αυθόρμητα, λένε. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς πολλές ερωτήσεις, χωρίς πρέπει και μη. Μόνο οι επιθυμίες μας έχουν σημασία εκείνη τη στιγμή, που για κάποιο απροσδιόριστο λόγο είναι πιο δυνατές και πιο επιτακτικές από οποιοδήποτε είδος λογικής. Ίσως φταίει εκείνο το μικρό παιδί, που ξυπνάει μέσα μας και με περίσσιο ενθουσιασμό ζητάει επίμονα να γευτεί στο έπακρον όλες τις γεύσεις του έρωτα που ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια του.
Έτσι, λοιπόν, θέλω να αντιδράς κι εσύ κάθε φορά που σκέφτεσαι εσένα κι εμένα μαζί. Χωρίς φραγμούς και δισταγμούς, αλλά με όλη εκείνη την παιδική αθωότητα και τρέλα που έχει απομείνει στο σώμα ενός ερωτευμένου ενήλικα. Να παίρνεις πρωτοβουλίες από μόνος σου χωρίς να χρειάζεσαι τη δική μου έγκριση κι απλά, να έρχεσαι.
Άλλωστε, καλέ μου, αυτό είναι που καθιστά την όλη διαδικασία του έρωτα τόσο μαγική. Να μπορείς να διαβάζεις τα μάτια μου, που αποτελούν το καλύτερο καθρέφτισμα των σκέψεων της ψυχής μου και να αντιλαμβάνεσαι την ανάγκη μου για να σε δω. Μια ικανότητα που δε μετριάζεται όσο μακριά κι αν βρισκόμαστε, επειδή οι ψυχές μας λειτουργούν σαν με τηλεπάθεια, νομίζω, κι αντιλαμβάνονται άμεσα την ανάγκη της μιας να βρεθεί κοντά στην άλλη.
Να έρχεσαι όπου και να ‘μαι, ό,τι ώρα και να ‘ναι. Ανούσιες και χαζές ερωτήσεις του τύπου «μήπως είναι ακατάλληλη ώρα» ή «μήπως δεν μπορείς» δε χωράνε σε τέτοιες έντονες στιγμές. Τι σημασία έχει κι αν είναι 2 τα μεσάνυχτα ή αν δεν έχω προλάβει να τελειώσω την εργασία για τη σχολή; Σημασία έχει να πάρεις εσύ την απόφαση και να έρθεις να με βρεις απλά για να είμαστε μαζί.
Να έρχεσαι και να με ακολουθείς σε οιαδήποτε τρέλα μου, σε οποιαδήποτε παρόρμηση της στιγμής, όπως κι εγώ εσένα. Έτσι μαζί θα καταφέρουμε να ανακαλύψουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον, να μάθουμε τα όρια του και τις πιο κρυφές επιθυμίες του. Ακόμη κι όταν σε διώχνω πάνω στα νεύρα μου, εσύ να μην το βάζεις στα πόδια για να αποφύγεις την γκρίνια μου. Αλλά να έρχεσαι, οπλισμένος με εκείνο το χαμόγελο που με μαγνητίζει, να με αγκαλιάζεις και να με φιλάς τόσο δυνατά που να μην μπορώ να αναπνεύσω.
Βέβαια, επειδή κάποιες φορές οι συγκυρίες δε μας ευνοούν και μας αναγκάζουν να μένουμε μακριά, θα ‘θελα να ερχόσουν και να γινόσουν μέρος των ονείρων μου. Να πηγαίναμε μαζί σε μέρη όπου ονειρευόμασταν να πάμε αλλά δεν καταφέραμε ποτέ, να καθόμαστε αγκαλιά και να συζητάμε, κοιτώντας διαρκώς ο ένας τον άλλον, μέχρι να ξυπνήσω το πρωί και να χαθεί εκείνο το όνειρο μαζί σου.
Ωστόσο, γνωρίζω καλά ότι κανένα όνειρο δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη μαγεία μιας πραγματικής στιγμής. Μιας στιγμής όπου δίχως να σου το ζητήσω, δήλωσες την επιθυμία σου να έρθεις και να ‘σαι μαζί μου σε ό,τι εγώ αποφασίσω. Ίσως πολλοί θα βιάζονταν να το χαρακτηρίσουν ως αποβλάκωση όλο αυτό, εγώ όμως βλέπω μόνο ειλικρινές και γνήσιο ενδιαφέρον από πλευράς σου.
Επειδή αυτό είναι ο έρωτας. Δεν απαιτεί θυσίες, δε ζητάει χάρες ούτε επιμένει. Απλά προσμένει εκείνον που θα διαβάσει την ψυχή σου και τρέξει να έρθει κοντά σου χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μην περιμένεις, λοιπόν, να στο ζητήσω. Απλά να έρχεσαι!
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Τσαμπίκας Ρόγγα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κατερίνα Τσαμπίκα
