Γράφει η Ιφιγένεια Π.
Ξέρεις πλέον ότι πάντα δυσκολεύομουν να εκφράσω όσα ένιωθα μέσα μου. Αυτό ήταν και το παράπονό σου άλλωστε. Γι’ αυτό αποφάσισα να σου γράψω μήπως και όλο αυτό γίνει λίγο πιο εύκολο για μένα. Δε θα μπορούσα να σου πω όσα θα ήθελα αν σε κοιτούσα. Αν σε είχα απέναντί μου να με κοιτάς μ’ αυτό το βλέμμα σου που τόσα καταλαβαίνει. Ξέρεις να με διαβάζεις και αυτό μερικές φορές το μισώ γιατί δεν μπορώ να σου κρυφτώ, αλλά με κάνει ταυτόχρονα να σ’ αγαπάω ολοένα και πιο πολύ.
Ήθελα να να σου εξηγήσω γιατί σήμερα δεν εμφανίστηκα για να σε αποχαιρετήσω στο σταθμό. Ξέρω ότι με περίμενες. Ξέρω ότι σε προέτρεψα να αποδεχτείς την πρόταση για τη δουλειά που τόσο ήθελες και παρ’ όλα αυτά ήσουν διατεθειμένος να απορρίψεις για μας. Σου είπα ότι με την πρώτη ευκαιρία θα σε ακολουθήσω και το εννοώ. Όμως μέχρι να γίνει αυτό δεν μπορώ να σε κρατάω πίσω. Θέλω να ανοίξεις τα φτερά σου και να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό σε αυτό που τόσο αγαπάς χωρίς τη δική μου σκιά να σε αποσπά.
Μη μου κρατάς κακία σε παρακαλώ. Δεν μπορούσα να σε δω να φεύγεις και δεν ήμουν σίγουρη ότι θα μπορούσα να με συγκρατήσω και να μη σου φωνάξω να μείνεις μαζί μου. Εδώ. Δίπλα μου. Σε ξέρω τόσο καλά πια. Με έχεις κάνει να νιώσω πράγματα που δεν ήξερα ότι θα μπορούσα να νιώσω για κάποιον άλλον. Αισθάνομαι για σένα πολλά και γι’ αυτό σε βάζω πάνω από μένα και τα εγωιστικά θέλω μου.
Και όπως γνωρίζεις καλά πια, μέσα από όσα έχουμε περάσει μαζί, είμαι πολύ εγωίστρια. Ωστόσο, εσύ ήσουν αυτός που με ανιδιοτέλεια πάντα έβαζες εμένα πάνω από σένα. Από τα πιο ανόητα ζητήματα μέχρι τα πιο σοβαρά. Μου έδειξες πόσο υπέροχο είναι να έχεις δίπλα σου ένα άτομο που θα σου εμπνέει την ανάγκη να γίνεις καλύτερος. Όχι μόνο για σένα αλλά και για τον σύντροφό σου. Να θες να αλλάξεις άσχημα στοιχεία του χαρακτήρα σου για να γίνεις καλύτερος γι’ αυτόν που έχεις απέναντί σου. Με δίδαξες πώς είναι να παραμερίζεις τον εγωισμό σου. Και τώρα είναι η σειρά μου να το κάνω αυτό για σένα. Η σειρά μου να ανταποδώσω όλα αυτά που τόσο απλόχερα μου χάρισες με την παρουσία σου στη ζωή μου.
Έχω την ανάγκη να ξέρω ότι είσαι ευτυχισμένος ακολουθώντας τα όνειρά σου, εκπληρώνοντας όλα όσα έχεις φανταστεί. Μόνο έτσι θα είμαι ευτυχισμένη και εγώ. Δεν θα ήθελα να είμαι αυτή που θα σου δώσει την αφορμή μια μέρα να με σιχαθείς επειδή δε στήριξα τις επιλογές σου όταν έπρεπε. Ούτε θα μπορούσα να σε κρατήσω δίπλα μου κουβαλώντας το βάρος ότι θα σε είχα υποβάλλει στη διαδικασία να διαλέξεις ανάμεσα σε μένα και την ευκαιρία της ζωής σου. Δε θα άντεχα να με μισήσεις με οποιονδήποτε τρόπο. Πόσο μάλλον αν εγώ γινόμουν η αιτία γι’ αυτό.
Μπορεί να μην καταφέραμε να ζήσουμε όλα όσα θα θέλαμε μαζί, όμως μέσα μας και οι δύο ξέρουμε ότι έχουμε να δώσουμε πολλά ο ένας στον άλλον. Είσαι ο μόνος που με κατάλαβε από την πρώτη στιγμή. Που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Με έκανες να σου πω πράγματα που κανείς άλλος δεν ξέρει για μένα. Με έμαθες να εκφράζω όσα νιώθω. Να μη φοβάμαι να σου δείξω ότι σ’ αγαπάω. Σου μιλούσα πάντα χωρίς να σκέφτομαι τα πρέπει που συνήθως με κρατούσαν πίσω γιατί μαζί σου ήμουν ο εαυτός μου. Ήμουν εγώ.
Μπορεί να σκέφτεσαι ότι είμαι δειλή. Ότι δείλιασα μπροστά στην απόσταση. Μακάρι να μπορούσα να σου δείξω με άλλον τρόπο όλα αυτά που νιώθω για σένα. Δε σε ξεγέλασα για να φύγεις. Μακάρι να μη χρειαζόταν να φύγεις ποτέ. Πρέπει όμως να προσπαθήσεις και να αδράξεις τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται. Και στο σημείο αυτό, εγώ πρέπει να κάνω πίσω. Για όσο χρειαστεί. Όσο κι αν με πονάει το να είμαι μακριά σου.
Χαίρομαι όμως για την ευκαιρία που σου παρουσιάστηκε γιατί πιστεύω ότι είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Και στους τόσο μοναδικά υπέροχους ανθρώπους αξίζουν μόνο τα καλύτερα.
Μακάρι να κατάφερα να σου προσφέρω έστω τα μισά από αυτά που μου έδωσες εσύ. Δε σου ζητάω τίποτα. Ούτε περιμένω κάτι. Απλά ήθελα να ξέρεις ότι είσαι αυτός που πάντα περίμενα και θα προσπαθήσω πολύ για να είμαι μαζί σου. Όπως πρέπει και όπως με χρειάζεσαι. Μόνο που θα κάνω υπομονή για τη σωστή στιγμή. Σ’ αγαπάω πιο πολύ απ’ τον καθένα.
