H πολυπόθητη ευτυχία κρύφτηκε στο απόλυτο τίποτα

Πάντα το τίποτα θα είναι. Κάτι μας έχει υποψιάσει, όλο και κάποιο σημάδι έχουν δει στον ορίζοντα ή μέσα μας ότι θα είναι πάντα ένα τίποτα, αλλά εμείς παλεύουμε -άλλοτε σθεναρά και άλλοτε πιο πλαγιά- να το κάνουμε οπωσδήποτε κάτι. Ένα κάτι που ακόμα και αν δεν είναι μεγάλο, θα ‘ναι σίγουρα βαρυσήμαντο ή δύσκολο ή βαθύ. Και ακόμα και αν δεν είναι όλα αυτά θα είναι τουλάχιστον βαρύ. Βαρύ και ασήκωτο. Όμως το τίποτα είναι ελαφρύ. Αέρινο. Δεν έχει ύλη γι’ αυτό μπορεί να γίνει όλες οι ύλες και όλες οι υπάρξεις, όλες οι φωνές και οι υποστάσεις, όλα τα μέσα και τα έξω. Και αυτό το τίποτα δεν είναι τίποτε άλλο από το τίποτα, το απολύτως τίποτα που χρειαζόμαστε για να είμαστε καλά με το εαυτό μας, καλά και με τους άλλους. Καλά με την ίδια μας την ύπαρξη ή και με άλλες υπάρξεις, νέες και παλιές. Καλά με το μέσα μας και με το κάθε μέσα που μπορούμε να πάμε και να βγάλουμε μια άκρη, ένα νόημα, ένα αποτέλεσμα που θα μας πάει στα επόμενα.

Γιατί πόσο νομίζεις ότι χρειάζεται να σηκωθείς να χορέψεις χωρίς να σε νοιάζει; Πόσο νομίζεις ότι θέλει να πεις πως δεν μπορείς; Πόσο θαρρείς ότι χρειάζεται να σταματήσει η βαβούρα στο κεφάλι σου και να αντικατασταθεί με τους ήχους των πουλιών; Η με μια φωνή γνώριμη που αγαπάς; Η με τη δίκη σου να γελάει; Τίποτα δε χρειάζεται, το απολύτως τίποτα δεν παίρνει. Απλά σήκω και κάν’ το.

Όχι για τα κλισέ. Που καλά να είναι και αυτά και εμείς, πολύ μας βοήθησαν -η αλήθεια να λέγεται- με δηλώσεις τύπου:  «άδραξε τη μέρα»,  «ζήσε τη στιγμή». Όχι για αυτά. Για την απτή αλήθεια του πράγματος. Γιατί πολύ απλά μόνο έτσι γίνεται. Το να είσαι καλά, να βρεις διάθεση και όρεξη και θέληση δεν είναι εν τέλει κάτι που θέλει δουλειά και βαριές πλάτες να το σηκώσουν, είναι απλώς απόφαση. Έτσι όπως κάθεσαι, εκεί που κάθεσαι τώρα, γύρνα το διακόπτη και χαμογέλα. Πάρε στροφή και κάνε φιγούρα σε ένα ρυθμό που ντύνει όλη σου την ολότητα. Και ας μην έχουν έρθει ακόμα όπως τα θες. Και ας μην έρθουν και ποτέ. Θα βρεις και τους λόγους και τους τρόπους και τους ανθρώπους. Βρες όμως πρώτα το «καλά» σου. Το δικό σου.

Επίλεξέ το ανάμεσα σε οτιδήποτε άλλο που είναι συνθήκη, που είναι δεύτερη σκέψη ή περιορισμός τους. Χόρεψέ το, φώναξέ το, ζησ’ το. Είναι δικό σου, είστε ο ένας για τον άλλον. Μην κουραστείς να το ψάξεις σε αφορμές εξωτερικές, σε ερεθίσματα μακριά από το σώμα ή το πνεύμα σου. Είναι μέσα σου. Διαπερνάει όλο σου το είναι και τις εμπειρίες και μέρα τη μέρα περιμένει να πεις και να πράξεις. Να πιστέψεις πως εσύ μπορείς για να σε πλημμυρίσει με γέλιο, χιούμορ και με πιθανότητες να αυξηθεί. Να έρχεται και πρώτο ενίοτε σε όσα συμβαίνουν. Να είναι πρώτο από όλα το να είσαι καλά με όλα. Να συμβαδίζεις με όλα έχοντάς σε βοηθήσει ένα τίποτα. Ένα τίποτα που τελικά είναι τα πάντα.