Προβλήματα έχουμε όλοι· σημασία έχει τι κάνουμε γι' αυτά

Σίγουρα έχουμε βρεθεί, κάποιοι για σύντομο κι άλλοι για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια περίοδο της ζωής μας που όλα μας πάνε εξαιρετικά. Δουλειά, χρήματα, έρωτες όλα μα όλα το σύμπαν τα τοποθετεί σε τόσο αρμονική σειρά που απλώς χαλαρώνεις και απολαμβάνεις το αριστούργημα.

Σε αυτό το σημείο σκέφτεσαι «είμαι καλά, το έχω». Τι γίνεται όμως όταν εκεί που κάθεσαι στην αναπαυτική καρέκλα το σύμπαν (ή κι εσύ ο ίδιος) σκέφτεται να ταράξει τις ισορροπίες και να σε κάνει να σε κάνει χαρούμενο σ’ έναν τομέα την ίδια στιγμή που θα φέρει τα πάνω κάτω σ’ έναν άλλο;

Σε αυτό το σημείο έρχεται το βραχυκύκλωμα και δεν αργεί καθετί που έχεις βάλει σε σειρά να αλλάξει τροχιά. Αργά ή γρήγορα καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα μεταβάλλονται με γρήγορους ρυθμούς και πρέπει να είσαι σε θέση ή μάλλον να έχεις την αντοχή να γυρίσεις το παιχνίδι πάλι υπέρ σου. Τι γίνεται όμως όταν δεν είσαι σε θέση ή δεν έχεις την αντοχή να το κάνεις; Ποιο είναι το επόμενο στάδιο;

Χάνεις έρωτα, δουλειά, κάτι που ‘χες σταθερό. Εκεί αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι όλα είναι παροδικά τίποτα δε μένει για όσο εμείς το θέλουμε, τίποτα δεν είναι δεδομένο και από εκεί που ήσουν ο βασιλιάς του μικρού σου κόσμου που είχες χτίσει στο μυαλό σου κάνοντάς τον όπως εσύ ήθελες ξαφνικά μένεις ρακένδυτος ψυχικά. Όλα γίνονται με τόσο γρήγορους ρυθμούς που δεν μπορείς να το ελέγξεις. Το κακό σε αυτή τη φάση είναι ότι όταν προσπαθείς να φτιάξεις το ένα, σίγουρα «χαλάει» το άλλο. Αρχίζεις και αναρωτιέσαι, τα βάζεις με τον εαυτό σου και χάνεις την ψυχραιμία σου.

Κάνεις προσπάθειες να επανέλθεις στην πραγματικότητα που βιώνεις και δίνεις εικονικά χαστούκια στον εαυτό σου, ώστε να ξυπνήσει και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, αλλά δεν είσαι σε θέση να συνειδητοποιήσεις εγκαίρως την κατάσταση. Φταις εσύ που είσαι μουδιασμένος και δεν ανταποκρίνεσαι; Φταίει το σύμπαν που δε σου δίνει μια γερή σπρωξιά να κάτσεις να δεις την πτώση σου; Ποιος ξέρει;

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πιάνεις πάτο, νιώθεις πως δεν υπάρχει πιο κάτω. Αρχίζεις και σκέφτεσαι ότι δε θα τα ‘χεις όλα στη σειρά που τα είχες κι αναπολείς τις καλές εποχές. Είναι η άμυνά μας να σκεφτόμαστε πάντα τις όμορφες αναμνήσεις. Είναι οι όμορφες εποχές του παρελθόντος. Το παρελθόν, όμως, όπως λέει κι η λέξη ανήκει στο παρελθόν, πρέπει να δώσεις ώθηση και να αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου.

Κανείς δε σου εγγυάται ότι δε θα ξαναέχεις προβλήματα, πρέπει όμως να είσαι σε θέση να τα αντιμετωπίσεις και να τα αντιμετωπίζεις ξανά και ξανά. Γιατί αν δεν το έχεις καταλάβει, αισθάνεσαι την ευτυχία και την επιτυχία μόνο όταν έχεις βιώσει τη δυστυχία και την αποτυχία. Μέσα από ζόρικες καταστάσεις μπορείς να πάρεις μαθήματα που θα σου μείνουν για πάντα και μέσα από αυτά να πορευτείς και να πας παρακάτω.

Η ενδιάμεση κατάσταση που βιώνεις μέχρι να αισθανθείς ξανά ο εαυτός σου είναι το κάτι άλλο, μαθαίνεις τα όρια σου ή ακόμα καλύτερα μαθαίνεις να θέτεις τα δικά σου όρια παίρνοντας παράδειγμα από τα γεγονότα που σε έφτασαν σε αυτό το σημείο. Ίσως μπαίνεις και σε διαδικασία να σκεφτείς τι σε έκανε να φτάσεις ως εκεί, να αναθεωρήσεις. Σίγουρα θα δημιουργηθούν και έντονα συναισθήματα -θυμός, θλίψη, αγωνία κι άλλα τόσα που ίσως να σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα με τον εαυτό σου. Μάθε λοιπόν να συνυπάρχεις με αυτά τα συναισθήματα, μάθε να «διαβάζεις» το σημείο που έχεις φτάσει.

Σαν πέσεις χαμηλά, μόνο ψηλά μπορείς ν’ ανέβεις, το πόσο το καθορίζεις εσύ και το πόσο ψηλά θες εσύ να φτάσεις. Κανείς δε θα σε τραβήξει από εκεί χωρίς να το θες, χωρίς να το χεις πάρει απόφαση και όσο πιο πάτο πιάνεις τόσο πιο ψηλά θα θες να ανέβεις. Η ζωή είναι εκεί και περιμένει να την κατακτήσεις, αλλά ποτέ δεν είναι η ίδια, αλλάζει με τις εποχές και τον χρόνο που περνά.

Δεν είναι θέμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας, αλλά πόσο καλά μπορείς να δεχτείς τα προβλήματα που σου παρουσιάζει η ζωή. Δεν μπορείς να τα αποφεύγεις ή να τα αγνοείς γιατί είναι σαν να αποφεύγεις να ζεις. Το πρόβλημα -είτε μεγάλο είτε μικρό- μάς μαθαίνει τον εαυτό μας καλύτερα, μέσα από τις δύσκολες συνθήκες μαθαίνουμε και τη «σκοτεινή» μας πλευρά. Μια ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα δεν υπάρχει παρά μόνο στα παραμύθια. Όλους μας απασχολεί κάτι και είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι ευτυχισμένη ζωή είναι χωρίς προβλήματα. Δεν είμαστε ρομπότ για να πατήσουμε το κουμπί διαγραφής και επαναφοράς, ζούμε την κάθε στιγμή και δεν μπορούμε να τη διαγράψουμε ή να την επαναφέρουμε γιατί είναι μοναδική.

Ο πάτος είναι λοιπόν ένα γερό μάθημα για να πιστέψεις ξανά στον εαυτό σου και να επανέλθεις πιο δυνατός και πιο σοφός, ώστε να μην κάνεις λάθη που σε φέρνουν στο παρελθόν.