«Το φιλί» αλλιώς

Η διαφορετικότητα και ο συμβολισμός είναι απ΄ τα ομορφότερα έργα τέχνης. Σαν τον έρωτα. Σαν μία αγκαλιά. Σαν ένα φιλί. Σαν ένα δέντρο. Κι όλα αυτά μαζί, δεν είναι εύκολα, στα λόγια. Είτε αυτά είναι προφορικά, είτε είναι γραπτά. Ιδιαίτερα όταν πρέπει να μιλήσουν για τα συναισθήματά σου. Γιατί η τέχνη κρύβεται παντού. Και μέσα της κρύβονται χαρίσματα, ζωή κι ελευθερία.

Κρύβεται μία επικοινωνία. Κρύβεται μία εμβάθυνση. Μία αποκάλυψη και μία ερμηνεία ως μέσο έκφρασης. Είναι πλουτισμός και μία τάξη μέσα απ’ την ολοκλήρωση. Δεν την ενδιαφέρει ο εαυτός της, αλλά το φαινόμενο. Σχεδιάζεται και ταυτόχρονα ζωγραφίζει. Κι αν ορισμένοι πιστεύουν πως μπορούν να το κάνουν με επιτυχία, η αλήθεια είναι αβέβαιη. Φτάνει να μπορείς να δεις στο τέλος το αποτέλεσμα. Και μέσα απ’ αυτό, να μάθεις, ποιος είσαι. Κάπως έτσι δεν είναι κι η αγάπη άλλωστε; Για να ξεκινήσει ένα ταξίδι μέσα στα χρόνια. Ένα ταξίδι μέσω μίας σταθερής γέφυρας με τον σύγχρονο κόσμο. Ένα μήνυμα αγάπης και πραγματικής τρυφερότητας που μας έρχεται ατόφιο απ’ το ταραγμένο 1907. Ένας καλλιτέχνης που μέχρι τότε απέρριψε όλες τις κοινωνικές και καλλιτεχνικές συμβατότητες. Πήρε το χρυσό χρώμα, τον συμβολισμό και απέδωσε την πραγματικότητα μέσω της φαντασίας, του ονείρου και της πνευματικότητας.

Γιατί για τον Γκούσταφ Κλιμτ, το φιλί, το περίφημο Δέντρο της Ζωής, η Δανάη καθώς και η προσωπογραφία της Adele υπήρξαν απ’ τα σημαντικότερα έργα του ίδιου αλλά και της τέχνης. Μία μαγεία που ξεκινάει απ’ τη φιλία, την αγάπη, τη μητρότητα, τον έρωτα και κορυφώνεται για τον ύμνο του στη γυναίκα. Εκείνη που είναι ικανή να ελευθερώσει κάθε ένστικτο. Εκείνη που μπορεί να προστατεύσει, να προσφέρει γαλήνη αλλά και ν’ αφεθεί στην αγκαλιά που θα επιλέξει.

Για να ξεκινήσει -δίνοντάς σου την ευκαιρία- ν’ αναζητήσεις την ισορροπία, την αρμονία, την άνθιση αλλά και τη δύναμη για ένα καλύτερο μέλλον μέσα απ’ το Δέντρο της Ζωής. Σύμβολο που ήρθε μέσα από φροϊδικά σχήματα σε μορφή τρισδιάστατου παζλ. Κι αν το μυαλό σου ταξιδεύει σε χαρακτηριστική μυθολογία των περισσοτέρων εθνών, το συγκεκριμένο έργο του αποτέλεσε πρότυπο και κορυφή της ικανότητάς του. Γιατί οι ρίζες είναι το παρελθόν σου. Ο κορμός η πραγματικότητά σου και ένα στέρεο θεμέλιο για την ύπαρξη σου. Τα φρούτα, το μέλλον και οι απόγονοί σου. Τον θάνατο, άφησέ τον, μην τον υπολογίζεις.

Έπειτα αφέσου σ’ εκείνο το φιλί, που είναι γεμάτο, ηδυπάθεια. Κι αν ψάχνεις να βρεις στοιχεία κυριαρχίας ανάμεσα στα δύο φύλα, καλύτερα συγκεντρώσου, στην κυριαρχία του φιλιού. Γιατί ο έρωτας μέσα σ’ αυτόν τον πίνακα είναι προκλητικά εφαρμοστός, αισθησιακός και απελευθερωμένος. Γιατί έτσι πρέπει να’ ναι ο έρωτας. Έτσι πρέπει να’ ναι και ο δικός σου. Μπορεί να μην καταφέρει ν’ αναπαραχθεί σε κάθε είδους επιφάνεια, πόστερ, σημειωματάρια, χαρτοπετσέτες και κοσμήματα, αλλά να καταφέρει να’ ναι διακοσμημένος με πολυάριθμα σχήματα, λουλούδια, φύλλα χρυσού κι αργύρου.

Κι αν η ζωή είναι ωραία, είναι γιατί κρύβει μέσα της την τέχνη. Και μέσα στην τέχνη κρύβεται η ηδονή, η ψυχική ηρεμία, η εξωτερίκευση των συναισθημάτων, των ιδεών, των απόψεων, των τάσεων, των θεωριών. Εν ολίγοις, κρύβεσαι εσύ. Μπορεί οι δικοί σου πίνακες να μη γίνουν διάσημοι, αλλά φτάνει να καταφέρουν να μάθουν κάποιοι, κάτι, μέσα απ’ αυτούς.