Ο ανταγωνισμός είναι η κινητήριος δύναμή μας

Από μικρούς μάς έμαθαν πως τίποτα δε γίνεται αν δε δουλέψεις σκληρά. Τα αγαθά κόποις κτώνται μας έλεγαν και πολλοί από εμάς χτίσαμε με βάση αυτή την αρχή τη ζωή μας. Για πολλούς το να κερδίζεις πράγματα για τα οποία δεν έχεις επενδύσει προσωπικό χρόνο, δεν έχεις κοπιάσει και δεν έχεις κουραστεί για την ολοκλήρωσή τους, έχει μικρή αξία. Η πραγματική ευχαρίστηση έρχεται όταν βάζεις στόχους και στη συνέχεια τους πραγματοποιείς αργά, αλλά σταθερά. Είτε ήσουν το παιδάκι που έσπευδε να σηκώσει πρώτο το χέρι του στην τάξη πριν ακόμη η δασκάλα προλάβει να ολοκληρώσει την ερώτησή της είτε ήσουν γνωστός για την ομορφιά σου, τα ξανθά σου μαλλιά και τη δημοτικότητά σου, είτε όλα αυτά μαζί, μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει πως από πολύ μικρή ηλικία, είχες καταλάβει τι είναι αυτό που κινεί τον κόσμο μας και αυτό δεν είναι άλλο από τον ανταγωνισμό. Ο ανταγωνισμός μπορεί να οριστεί και ως ένας αγώνας επικράτησης μεταξύ περισσοτέρων του ενός για την επίτευξη ενός σκοπού. Αυτός που θα καταφέρει να επιβάλλει τον εαυτό του ως τον καλύτερο είναι ο νικητής.

Ένας από τους λόγους που τα αθλήματα και τα παιχνίδια συναρπάζουν σχεδόν όλους τους ανθρώπους, είναι πως περιέχουν έντονα το στοιχείο του ανταγωνισμού. Για να κερδίσεις εσύ ή ομάδα σου, πρέπει κάποιος άλλος να χάσει. Εξάλλου αυτό είναι που κάνει το παιχνίδι πιο γλυκό και αναβαθμίζει την αξία του. Ίσως ακόμη και η έννοια του ανταγωνισμού να συνδέεται άμεσα με την ανάγκη επιβίωσης. καθώς για να επιβιώσεις, αλλά και να διαπρέψεις πρέπει να επιβληθείς και να προσπεράσεις πολλούς.

Κάθε άνθρωπος έχει την ανάγκη να διαπρέπει, έστω σε έναν τομέα στη ζωή του για να νιώθει καλά με τον εαυτό του, αλλά και για να βρει ισορροπίες. Η αριστεία και η πρωτιά αποκτούν γρήγορα μεγάλη αξία στη ζωή μας, από τα πρώτα κιόλας χρόνια, και μας σημαδεύουν είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο ως νικητές και ηττημένους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μεγαλώνοντας να μαθαίνουμε να γινόμαστε ανταγωνιστικοί. Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να τα έχει όλα, ωστόσο, ο καθένας επιδιώκει να διακριθεί σε κάτι. Μπορεί να είναι οι επιδόσεις στην τάξη ή στα αθλήματα. Μπορεί ακόμη να είναι το φυσικό ή επίκτητο κάλλος που κάνει κάποιους να ξεχωρίζουν ή ακόμη και η κοινωνική τους θέση -είτε γεννήθηκαν με αυτή είτε την απέκτησαν αργότερα.

Μέσα σου το ξέρεις καλά πως ο ανταγωνισμός σε κινητοποιεί και σε κάνει να γίνεσαι καλύτερος καθημερινά. Πέρα όμως από απλή αναζήτηση επιβεβαίωσης, ο ανταγωνισμός είναι πολλά περισσότερα. Πόσες φορές έχεις νιώσει πως θέλεις κάτι μόνο και μόνο επειδή αυτό ανήκει σε κάποιον άλλο; Από ένα κόσμημα έως το αυτοκίνητο και τη σχέση του κολλητού, σε διεγείρει η ιδέα να γευτείς αυτό που ανήκει σε κάποιον άλλο και τελικά να το αποκτήσεις κι εσύ. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως εργαζόμαστε σκληρά για κάθε σχέση, έχοντας συνεχώς στο μυαλό μας την ανταμοιβή και την καταξίωση. Κανείς δεν αγάπησε όσο του χαρίστηκαν με ευκολία όσο όσα κέρδισε ο ίδιος με τη δική του υπομονή και επιμονή.

Το σίγουρο είναι πως ο άνθρωπος που πατά γερά στα πόδια του, από μια ηλικία και μετά τουλάχιστον, είναι σε θέση να γνωρίζει τι είναι αυτό που τον κάνει να διαφέρει από τους άλλους. Όλοι έχουν αυτό το κάτι που τους χαρακτηρίζει και τους κάνει να ξεχωρίζουν σε μια παρέα, στο χώρο εργασίας, στον έρωτα. Τα προβλήματα φυσικά ξεκινούν όταν βρεθεί κάποιος άλλος που διακρίνεται ακριβώς για τα ίδια χαρακτηριστικά στο χώρο μας και διεκδικεί επάξια τη θέση μας. Τότε είναι που μαζί με την ανασφάλεια, ξυπνάει και ο πραγματικός ανταγωνισμός. Όσο και αν κατά βάθος ξέρεις πως αν δεις το άτομο αυτό σε ένα άλλο πλαίσιο -γραφείο, παρέα, γειτονιά- εύκολα θα καταλάβεις πως αν δεν υπήρχε ο ανταγωνισμός ανάμεσά σας και δεν ένιωθες πως απειλείται η θέση σου, άνετα θα μπορούσες να τον συμπαθήσεις καθώς βλέπεις  πολλά κοινά ανάμεσά σας. Ξέρεις όμως πως αυτό δε θα γίνει ποτέ. Και ίσως είναι καλύτερα έτσι, γιατί διαφορετικά ποιον θα είχες να ανταγωνίζεσαι;