Όλοι μας βάζουμε στόχους και μπαίνουμε σ’ ένα παιχνίδι διεκδίκησης, ελπίζοντας να αποκτήσουμε αυτά που θέλουμε. Υπήρξαν στιγμές στη ζωή μας που σταθήκαμε απαθείς μπροστά σε καταστάσεις ενώ θα έπρεπε να δράσουμε και ο εαυτός μας σήμερα σίγουρα θα είχε αντιμετωπίσει την κατάσταση διαφορετικά. Αμέτρητες οι φορές στις οποίες μείναμε να κοιτάμε απλώς τα γεγονότα και δεν πράξαμε καθ’ όπως θα έπρεπε. Δε μιλήσαμε και ουσιαστικά δεν αντιδράσαμε καν, μείναμε σιωπηλοί και προτιμήσαμε να πάμε με «τα νερά» των άλλων για να είναι φαινομενικά όλοι ευχαριστημένοι. Βέβαια εν τέλει ευχαριστημένοι υπήρξαν οι περισσότεροι, αλλά θυμάσαι εσύ να έχεις ευχαριστηθεί ιδιαίτερα με την απάθειά σου; Θυμάσαι να υπήρξες ικανοποιημένος με το να παραμείνεις σιωπηλός μπροστά σε ένα γεγονός που ομολογουμένως ήταν άδικο είτε προς εσένα είτε προς άλλους;
Το να περιορίζουμε την αντίδρασή μας και να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας έναντι γεγονότων που θα μπορούσαν να μας αλλάξουν τη ζωή προς το καλύτερο δεν είναι τρόπος ισορροπίας των σχέσεών μας με τους άλλους ανθρώπους. Εν ολίγοις δεν είναι ανάγκη να προσπαθούμε ανελλιπώς να τα έχουμε καλά με όλους, γιατί κάπου χάνουμε το μέτρο και την προσωπικότητά μας. Κακό δεν είναι να μην ταιριάζεις με τους πάντες, αλλά είναι το να επιτρέπεις σε ανθρώπους γύρω σου να σε επηρεάζουν, να σε χειραγωγούν και να προσπαθούν να καθορίσουν τις επιλογές σου.
Το να αποδέχεσαι τα πάντα και να μη διεκδικείς αυτά που πραγματικά επιζητάς θα σε κάνει πάντα έρμαιο των εξελίξεων κι όχι πρωτοπόρο αυτών. Δε θα έρθει η αύξηση στα μισθολογικά σου αν δε μιλάς, δεν θα αποκτήσεις εκείνο το ταίρι αν δεν αποφασίσεις ότι θέλεις να το διεκδικήσεις. Δεν πρόκειται να ανελιχθείς στο χώρο εργασίας σου, ούτε και να φτάσεις εκεί που θες με το να γίνεσαι άβουλος και απαθής, πηγαίνοντας συνεχώς με τα νερά των άλλων. Ειλικρινά αυτό θες για τον εαυτό σου;
Κάνε υποχωρήσεις, μάθε να σέβεσαι και ν΄ακούς πριν απαντήσεις. Πολύ σημαντικό όμως θεωρείται το να μην απαντάμε απλώς για να απαντήσουμε, αλλά να βλέπουμε και μια άλλη οπτική των πραγμάτων. Από το σημείο αυτό μέχρι το να δέχεσαι παθητικά τα πάντα, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Δε θα μιλούσαμε σήμερα για δημοκρατία, για ελευθερία του λόγου, για σκέψη και περισυλλογή, για ήρωες πολέμου, για ελευθερία από κατακτητές και για τεχνολογική ανάπτυξη, αν όλοι έπαιρναν ως δεδομένα αυτά που ήδη υπήρχαν.
Κακά τα ψέματα, το παιχνίδι της διεκδίκησης θέλει κότσια και πολλές φορές ρισκάρεις να εκτεθείς ή να χάσεις κάτι που σίγουρα έχεις, προσπαθώντας να αποκτήσεις κάτι ακόμα καλύτερο. Αρκεί όμως να προσπαθήσεις, να μην το βάλεις κάτω, να παλέψεις με πείσμα και επιμονή και να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Το να διεκδικείς αυτό που αξίζεις είναι σαν να παίζεις μια παρτίδα χαρτιά. Μπορεί να κερδίσεις, μπορεί και να χάσεις, αλλά τουλάχιστον θα έχεις παίξει το χαρτί σου. Μόνο τότε θα νιώσεις πραγματικά περήφανος που μπόρεσες να πας κόντρα στην ασφάλεια και στα δεδομένα σου. Τη μοίρα δεν την ορίζεις εσύ έτσι κι αλλιώς, όποτε ό,τι είναι να έρθει, θα έρθει και δεν πρόκειται και να σε ειδοποιήσει. Φρόντισε, λοιπόν, να την ξαφνιάσεις πρώτος…
Συντάκτης: Γιώργος Γκαρακλίδης
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
