Τι κι αν έχει περάσει ο καιρός, τι κι αν νέοι άνθρωποι διαδέχθηκαν τους παλιούς στη ζωή σου, υπάρχουν κάποια ξεχωριστά πρόσωπα του παρελθόντος σου που σε στιγμάτισαν με τον δικό τους τρόπο. Μπορεί το τέλος να μην ήταν καλό, μπορεί να μην καταλήξατε όπως ονειρευόσουν, μπορεί ακόμη να μην έχεις καν γιατρευτεί απ’ τις πληγές σου. Κανένας χωρισμός δεν είναι εύκολος ούτε και σε αφήνει αλώβητο στο πέρασμά του.
Ακόμη κι η θύμησή του είναι εκεί να σου τρίβει στα μούτρα σκηνικά που εύχεσαι να μην είχαν συμβεί ποτέ. Δεν είναι όμως κρίμα από έναν άνθρωπο που επέλεξες να του δώσεις αυτή τη θέση στη ζωή σου, να έχεις να θυμάσαι μόνο τις άσχημες στιγμές;
Σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολο να παραμερίσεις τον εγωισμό σου και να δεις την πραγματική αξία των γεγονότων. Γιατί όλοι γινόμαστε παρτάκηδες στον χωρισμό. Κοιτάμε το τομάρι μας και θάβουμε τον άλλον σαν μην υπάρχει αύριο, σαν να μην υπήρχε ούτε χθες.
Και θα κρατήσει αρκετό καιρό αυτή η φάση, είναι όμως στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Και δεν αναφέρομαι σε μια επανασύνδεση. Όχι, ο χωρισμός ήρθε για κάποιον λόγο κι η λύση είναι να τον αποδεχτούμε. Άλλωστε δεν είσαι μόνο εσύ ο πονεμένος στην υπόθεση, είναι κι ο πρώην σύντροφος που δεν μπορείς να ξέρεις πώς τον βίωσε.
Θα έρθει η μέρα που θα κάνεις τον απολογισμό αυτής της σχέσης. Όταν πλέον θα είσαι καλά, θα έχει περάσει ο θυμός κι οι πληγές θα έχουν αρχίσει να επουλώνονται. Και τότε θα πρέπει να τα βάλεις σε μια σειρά και να παραδεχτείς και τα δικά σου σφάλματα. Να κατανοήσεις πως σε μια σχέση δεν ευθύνεται μόνο ο ένας για την εξέλιξή της και σε έναν χωρισμό έχουν συμβάλει κι οι δύο. Το σημαντικότερο όμως απ’ όλα είναι να βρεις τον εαυτό σου και να μπορείς να πεις ότι άξιζε να περάσεις από όλα αυτά τα κύματα γι’ αυτόν τον άνθρωπο.
Η επιτυχία μια σχέσης φαίνεται στο αν μετά απ’ όλες τις υστερίες και τους παραλογισμούς, είσαι σε θέση να θυμάσαι ακόμη με αγάπη αυτόν τον άνθρωπο. Να γελάς με τις αναμνήσεις σας κι όταν μετά από καιρό τον αντικρίσεις ξανά, να χαίρεσαι πραγματικά που τον βλέπεις.
Δεν είναι εύκολο να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, είναι όμως και κρίμα να μισείς έναν άνθρωπο που είχε γίνει η προτεραιότητά σου. Σε γοήτευσε κάτι πάνω του, σε κέρδισε ο χαρακτήρας του και τον αγάπησες ολόκληρο με όλα τα ψεγάδια του. Ήθελες να τον κάνεις ευτυχισμένο κι όσο ήταν στο χέρι σου, πάλευες γι’ αυτό. Γιατί τώρα να σου μοιάζουν ψεύτικες οι στιγμές σας και τα λόγια του; Ήσουν κι εσύ μαζί του σε εκείνες στιγμές, γιατί λοιπόν δε σου φάνηκαν και τότε ψεύτικες;
Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να υπερβάλουμε κι όταν πληγωνόμαστε είμαστε ικανοί να ισοπεδώσουμε τα πάντα στο πέρασμά μας. Μερικοί μάλιστα είναι εθισμένοι και στον ρόλο του θύματος και βρίσκουν πάντα μια χαραμάδα να βγουν αλάνθαστοι. Δεν είναι όμως πάντοτε έτσι τα πράγματα.
Δεν μπορούμε να επιλέξουμε τα συναισθήματά μας ούτε και να φυλακίσουμε τον έρωτα να μη μας φύγει. Οι σχέσεις φθείρονται με τον χρόνο κι εμείς αλλάζουμε μέσα από αυτές. Το σημαντικό είναι οι αλλαγές αυτές να είναι υπέρ μας.
Κι όπως εμείς θέλουμε να μας θυμούνται με αγάπη και να χαίρονται που κάποτε υπήρξαμε στη ζωή τους, έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε κι εμείς. Άλλωστε το μίσος μόνο πόνο μπορεί να σου προκαλέσει, ανεξάρτητα απ’ το πόσος καιρός έχει περάσει. Σιγοκαίει σιωπηλά μέχρι στο τέλος να βάλει φωτιά σε ό,τι καλό έχεις μέσα σου. Κι ο μόνος χαμένος της υπόθεσης θα είσαι εσύ.
Κράτα λοιπόν τις αποστάσεις που θες, φύλαξε όμως και σε ένα μικρό κουτί μερικές όμορφες σκέψεις για έναν άνθρωπο που κάποτε βασίλευε στο μυαλό και την καρδιά σου.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καραφώτη
