Ζωή τηλεκατευθυνόμενη

Μιλήσαμε για αγάπες, για έρωτες, για μοναξιά, μιλήσαμε για όλα αυτά που μας πληγώνουν και για όλα αυτά που θέλαμε να κάνουμε αλλά ποτέ δεν κάναμε.
Ανείπωτα λόγια, μισοτελειωμένες συζητήσεις, απωθημένα και καλά κρυμμένες αλήθειες και όλα αυτά αδειάζοντας αμέτρητα πακέτα τσιγάρων και άπειρα ποτήρια αλκοόλ.
Προσπαθήσαμε ν’αναλύσουμε και να καταλάβουμε συμπεριφορές και ανθρώπους, μιλώντας όχι μόνο με τον εαυτό μας αλλά και με τους φίλους μας, έτσι μήπως και μπορέσουμε να βρούμε καμιά λύση έστω και προσωρινή, κάποια που να μας βολέψει για λίγο καιρό μέχρι να κοπάσει η μπόρα που έχουμε μέσα μας.

Το συμπέρασμα ένα και μοναδικό: Όσο και να προσπαθήσεις να ξετυλίξεις αυτό το κουβάρι, άκρη δεν πρόκειται να βγάλεις και σου το λέω με απόλυτη βεβαιότητα.
Θα μείνεις, κοιτάζοντας τ’ανεξήγητα με απορία και με αίσθηση κενότητας γύρω σου.
Ένα κενό που δύσκολα καλύπτεται πια με τσιρότα.
Δε θέλεις άλλους άντρες χάνζαπλαστ.
Το αγάπησες το κενό σου, δέθηκες μαζί του, δε θες να το αποχωριστείς.

Και να σου πω και κάτι;
Κατά βάθος σε καταλαβαίνω, δεν είναι εύκολο να βγεις από εκεί που είσαι.
Απ’το φως, στο σκοτάδι.
Έχεις φτιάξει έναν δικό σου κόσμο, με ιδιόκτητους κανόνες, γκρίζο και απροσβάσιμο.

Πάντως να ξέρεις, δεν είσαι μόνη σου.
Όπου γυρίσω το κεφάλι βλέπω και άλλους.
Παντού. Στο δρόμο, στα μπαρ, στις φιλικές συναθροίσεις.

Λειτουργούν μηχανικά.
Μιλάνε μηχανικά, φλερτάρουν μηχανικά, κάνουν έρωτα με το όχημα στον αυτόματο πιλότο.
Ζωή τηλεκατευθυνόμενη.

Το «γιατί» δεν είναι καμία πυρηνική φυσική.
Πληγώθηκες και σε έχασες.
Πέρασε ο καιρός, άρχισες δειλά να σε ξαναβρίσκεις.
Γνώρισες νέο κόσμο, έκλαψες, ίσως αγάπησες και να ξαναγαπήθηκες.
Το κενό όμως θρονιάστηκε.
Καρφωμένο στα μάτια σου, δε λέει να φύγει.
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί άφησες τον εγωισμό σου να σε οδηγήσει.

Ήταν όλα επιφανειακά, δεν έδωσες τον εαυτό σου σε κανέναν, πάντα κράταγες το μεγαλύτερο κομμάτι σου για σένα. Κάθε φορά που σου δινόταν η ευκαιρία να δώσεις κάτι παραπάνω έκανες πίσω. Θες φόβος, θες ανασφάλεια, βάφτισέ το όπως θέλεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο μου, είπε πρόσφατα πως η ζωή είναι ένα ταξίδι, θα το συνεχίσω συμπληρώνοντας πως σε αυτό το ταξίδι, θα συναντήσεις ανθρώπους διαφορετικούς, κάποιους άξιους και κάποιους ανάξιους.
Ο καθένας κουβάλα τη δική του ιστορία, εσύ θα πρέπει να αποχωριστείς για λίγο το κενό σου και να δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να απολαύσει αυτό το ταξίδι, γιατί είναι σύντομο, αλλά πλούσιο.

Δώσε το είναι σου.
Αφιέρωσέ το ολόκληρο.
Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και δεν είναι με το μέρος σου.
Ξεκίνα!