Για κάποιους οι σχέσεις παρομοιάζονται εύστοχα με μια παρτίδα σκάκι. Προσπαθείς να υπολογίσεις την επόμενη κίνηση, να καλύψεις τα τρωτά σου σημεία, να βρεις του άλλου και να τα χρησιμοποιήσεις υπέρ σου. Λοιπόν, εμένα αυτή η παρομοίωση δε μου ταίριαζε και τόσο γιατί στις σχέσεις δεν ήθελα να βλέπω αντιπάλους –ειδικά τις ερωτικές. Για μένα ο έρωτας ήταν ανέκαθεν το ρίσκο ενός πονταρίσματος. Ζητώντας την αδρεναλίνη του πάθους, ποντάρουμε κομμάτια του εγώ μας ελπίζοντας να έχουμε ρέντα.

Είναι ένα σωστό χαρτοπαίγνιο οι ερωτικές σχέσεις με κάποιους αδαείς και κάποιους έμπειρους. Σ’ όποια κατηγορία κι αν ανήκεις όμως, ποτέ δεν ξέρεις σε ποιον θα χαμογελάσει η τύχη και πότε. Όσο καλά κι αν ξέρεις να παίζεις το παιχνίδι, πρέπει να σε θέλει και το φύλλο κι αν «δε σε θέλει» αρκετά πρέπει να ξέρεις πότε ήρθε η ώρα να πεις «πάσο». Ίσως να φαίνεται «μοναχικό» ως παιχνίδι, αλλά σκέψου μια παρτίδα μπιρίμπα με ζεύγη. Εκεί ή κερδίζει μαζί το ζεύγος ή χάνει μαζί –μόνος του κανείς δεν είναι μήτε νικητής, μήτε χαμένος.

Κάπως έτσι βλέπω κι εμάς. Μια παρτίδα μπιρίμπα που παίζουμε μαζί και πρέπει να συνεργαστούμε για να κερδίσουμε. Δεν επιδιώκω την ήττα σου, αλλά την κοινή μας νίκη. Θα ρίξω κάτω το φύλλο που χρειάζεσαι γιατί έχω καταλάβει τι ψάχνεις χωρίς καν να το πεις, θα φορτωθώ φύλλα για να μη χάσεις εκείνο που σου λείπει για να φτιάξεις το «μπιριμπάκι» σου. Κι εσύ, θα έρθεις μετά να «κολλήσεις» το μπαλαντέρ σου για να προσθέσω αυτά που κρατάω και να προλάβουμε να «βγούμε». Όπως και στο χαρτί, οι σχέσεις θέλουν επικοινωνία, συχνά μη λεκτική. Θέλουν εμπιστοσύνη στο άλλο μισό του ζεύγους, θέλουν έναν κοινό στόχο και ομαδικότητα.

Ποντάρουμε τις καρδιές μας εδώ. Ρευστοποιούμε τους εγωισμούς μας και τον χρόνο μας. Σε κάθε γύρο τα στοιχήματα αυξάνονται και εμείς βάζουμε στο τραπέζι κάθε φορά και κάτι ακόμα: εμπιστοσύνη, κατανόηση, συμπόνια, αγάπη, τρυφερότητα, ειλικρίνεια. Κάποιοι γύροι σε ανταμείβουν, κάποιοι άλλοι σε αφήνουν με μια πικρία. Όμως όσο περισσότερο ποντάρεις τόσο λιγότερο θες να πεις «πάσο»· τόσο λιγότερο θες να βγεις εκτός παιχνιδιού. Θες να συνεχίσεις να παίζεις ακόμα κι αν θυμώσεις με το ζευγάρι σου γιατί δεν υπολόγισε κάτι σωστά, γιατί έκανε μια λάθος κίνηση.

Έτσι κι εγώ, ποντάρω σ’ εμάς. Παίζω έχοντας πλήρη επίγνωση ότι ρισκάρω αλλά συνεχίζω. Κι άμα τα χάσω όλα καθόλου δε με νοιάζει. Θυμώνω όταν ξεχνάς πως είμαστε ομάδα, πως είμαστε μαζί σ’ αυτό μα δε σου κακιώνω. Περιμένω τον επόμενο γύρο για να ποντάρω λίγο ακόμα, για να μας βοηθήσω να κερδίσουμε. Πανηγυρίζω τις στιγμές που η τύχη μας γελά και τις κρατάω σαν φυλαχτό για τους γύρους που δε θα μας κάθεται φύλλο. Υπάρχουν στιγμές που απελπίζομαι και φοβάμαι πως θα έχω μεγάλη χασούρα μα δεν εγκαταλείπω. Δε σηκώνομαι έτσι εύκολα απ’ το τραπέζι.

Μπορεί κάποιος άλλος να ήθελε τη σιγουριά για να προχωρήσει, όμως δε γίνεται να διασχίσεις ωκεανούς χωρίς να βρεις φουρτούνα. Προτιμώ το ρίσκο για να είναι το μετά πάντα πιο γλυκό, προτιμώ να μην νιώθω το «σιγουράκι» σου –και να μη νιώθεις έτσι ούτε εσύ. Εξάλλου, θέλει κότσια να «παίζεις» την καρδιά σου, το εγώ σου και το μέλλον σου. Θέλει γερό στομάχι να αντέχεις τυχόν ήττες και να μην εγκαταλείπεις κι εγώ όλα αυτά τα έχω. Ακόμα κι αν δεν τα είχα όμως, για σένα θα τα έβρισκα. Γιατί για μένα εσύ είσαι ο ιδανικός συμπαίκτης και αρνούμαι να παραιτηθώ. Θα βρούμε μια λύση ακόμα κι αν σημαίνει πως θα γελάσουμε με την πανωλεθρία μας. Ακόμα κι αν φύγω με τις τσέπες άδειες, θα το αποκαλέσω εμπειρία και θα το βρω κάπου μέσα μου να χαμογελάσω και πάλι. Ακόμα κι αν αυτή η παρτίδα δε μας βγει, θα ξεκινήσουμε μια νέα. Ένα παιχνίδι είναι· θα παίζω όσες φορές κι αν χάσω, γιατί είναι το πιο σημαντικό της ζωής μου. Θα ποντάρω σε εμάς ξανά και ξανά, εσύ;

Αντέχεις να μείνεις στο παιχνίδι; Αντέχεις να είσαι μαζί μου σε κάτι σχεδόν αβέβαιο; Να με εμπιστευτείς και να παραβλέψεις τη λογική σου; Πόνταρε σε μας γιατί η τύχη είναι με τους τολμηρούς. Πόνταρε σε μας γιατί πιστεύεις σ’ αυτό που νιώθουμε και ζούμε. Ναι, ίσως να μη μας βγει όπως το θέλουμε ή όπως το ονειρευόμαστε αλλά μήπως κι η ήττα είναι σίγουρη; Τόλμα να ρισκάρεις μαζί μου και στο υπόσχομαι, ακόμα και το στραπάτσο θα μας βρει αντάμα.

Συντάκτης: Σουζάνα Ντεζούκι
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου