Οι πράξεις πλέον είναι στάνταρ. Και για όσους πλέον συμμετέχουν επιλεκτικά και μερακλίδικα στην ερωτική διαδικασία, οι πράξεις είναι μια καλώς εννοούμενη ρουτίνα.
Αναφερόμαστε πάντα σε αληθινές καταστάσεις. Σε ουσιαστικές σχέσεις. Έχουμε φύγει από το «πρωτοβάθμιο» επίπεδο του να δείξεις και να αποδείξεις, με λόγια ή πράξεις, μέχρι να στρώσει μια σχέση.
Δεν εξετάζουμε προβληματικές σχέσεις όπου το ντέρμπι μεταξύ λόγων και πράξεων θα αναδείξει το νικητή μεταξύ υγιούς και αρρωστημένης σχέσης.
Έχουμε περάσει σε ένα μετέπειτα στάδιο όπου υπάρχουν ουσιαστικά, αληθινά συναισθήματα και από τις δύο πλευρές. Και κάπου εκεί παραδίπλα στη μεγάλη εκείνη μάζα της πλειοψηφίας που σημαία στις σχέσεις έχει το «πράξεις και όχι λόγια», στεκόμαστε αμήχανα (αλλά εξίσου σθεναρά) κι εμείς που αναρχικά θα πούμε ότι θέλουμε λόγια.
Προτιμάμε λόγια.
Μιλώντας για λόγια, τα «αστέρι μου, μάτια μου και φως μου» φυσικά δεν έχουν θέση στην παρούσα λογική.
Συγκεκριμένα, όπου υπερπερισσεύουν όλα αυτά τα μεταφορικά στοιχεία του λόγου, καλό είναι να τρέχει κανείς με τα καινούρια του αθλητικά. Αμέσως και γρήγορα.
Πριν από εσένα, δηλαδή, δεν είχε μάτια; Δεν έβλεπε φως;
Ούτε φυσικά αναφερόμαστε σε μαζική κατανάλωση των «σ’ αγαπώ». Έχουμε παραγίνει επιφυλακτικοί και μοναχικοί και οι διαρκείς ανακοινώσεις μας υποψιάζουν. Ο χρόνος αποδεικνύει τα συναισθήματα και όχι οι δια στόματος επαναλήψεις.
Τα «σ’ αγαπώ» θέλουν ρέγουλα και είναι σαν το γλυκό του κουταλιού, το πιο γλυκό από τα γλυκά. Ένα-δύο κουταλάκια, σερβιριζόμενο πάντα σε μικρό πιατάκι, αραιά και που, αρκεί. Δε χρειάζεται όλο το βάζο για να γλυκαθεί όλο το μέσα σου.
Όταν λέμε λόγια, δεν εννοούμε περιττά κοσμητικά επίθετα, άσκοπη σαγαπωλογία και γενικά απερίσκεπτο επιφανειακό λεκτικό γούτσου γούτσου.
Όταν λέμε λόγια, εννοούμε διαρκή λεκτική επικοινωνία, καθημερινή γνωριμία, πρωτότυπο φλερτ, εξωτερίκευση σκέψεων.
Τη διαδικασία κατά την οποία ο ψυχισμός του άλλου δεν είναι διπλοκλειδωμένο συρτάρι που εσύ καλείσαι να ληστέψεις. Τη διαδικασία όπου ο άλλος εκφράζεται, ανοίγεται, επικοινωνεί μαζί σου καθημερινά, ανανεώνοντας καθημερινά το λεξιλόγιό του αλλά και τους τρόπους με τους οποίους θα σε προσεγγίσει λεκτικά την κάθε στιγμή, την κάθε ημέρα.
Η ποιότητα σήμερα στις περισσότερες σχέσεις μετριέται με τις βόλτες, τα δώρα, άλλου τύπου ψυχαγωγίες και τον τριγμό των σουμιέδων.
Κι όμως! Τα ραντεβού που ποτέ δεν ξεχάσαμε ήταν ραντεβού όπου πρωταγωνιστής ήταν τα λόγια. Ατέλειωτες συζητήσεις όπου τα αυτιά ερεθίζονταν περισσότερο από κάθε άλλο σημείο του σώματος. Και μαζί με αυτά, ο απαιτητικός εγκέφαλος όσων βλέπουν τον έρωτα σα μυσταγωγία.
Η ακοή είναι η πλέον παραμελημένη αίσθηση των εραστών. Γεύση, όραση, αφή και όσφρηση είναι οι χορτάτες αισθήσεις των εραστών.
Τα φιλιά και τα γαστρονομικά γεύματα, τα χάδια, η μυρωδιά του άλλου και πάσης φύσεως αρώματα, η τέλεια εικόνα που πασχίζει να ‘χει ο οποιοσδήποτε, ώστε να είναι περισσότερο επιθυμητός από το σύντροφό του, είναι όλα όσα «ταϊζουν» τις παραπάνω αισθήσεις.
Ποιος, όμως, δίνει ιδιαίτερη βάση στην ακοή;
Τα αυτιά, όπως και κάθε άλλη αίσθηση, είναι πύλη εισόδου του ερωτικού μηνύματος που μέσω αυτών θα φτάσει στον εγκέφαλο. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα μηνύματα έρχονται από μια άκρως σεξουαλική φωνή. Δεν υπήρξαν, άλλωστε, λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες άτομα ερωτεύτηκαν πρώτα λόγια από μια ζεστή φωνή και αργότερα τον κάτοχο αυτής.
Πριν από λίγα χρόνια δημοσιεύτηκε σε μεγάλη πρωινή εφημερίδα έρευνα που ανέφερε, εκτός των άλλων, ότι σε κάθε σχέση, μετά το πέρας συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, η ωκυτοκίνη στις γυναίκες και η βασοπρεσίνη στους άνδρες μειώνει κατά πολύ την έξαψη των πρώτων συνευρέσεων.
Κατά κάποιο τρόπο, ο εγκέφαλος «μπουχτίζει» από το ερωτικό κοκτέιλ των ορμονών που τον τρελαίνουν κατά τις πρώτες επαφές.
Όσο ποιοτική, δυνατή κι ανθεκτική κι αν είναι μια σχέση. Επομένως, ακόμη και οι πιο επιτυχημένες σχέσεις από ένα σημείο και μετά χρειάζονται διαρκή, καθημερινή τροφοδοσία. Και τίποτα δεν τρέφει πιο ικανοποιητικά την καθημερινότητα μιας σχέσης από τα λόγια, από την λεκτική επικοινωνία, το συνεχές φλερτ.
Οι πράξεις πλέον είναι στάνταρ. Κανείς δεν υποτιμά τη συνεισφορά τους στην αρχή και την εδραίωση μιας σχέσης. Όμως σε κάθε σχέση ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Όσο καρμικό κι αν ακούγεται αυτό. Κι όσος χρόνος είναι γραφτό να διατεθεί σε αυτή, τόσος θα διατεθεί. Ακόμη κι αν το κάθε μέρος αυτής φέρει τον κόσμο όλον ανάποδα.
Υπάρχει μόνο το τώρα. Και βασικό μέλημα όλων είναι ο απόλυτος σεβασμός του εκάστοτε «τώρα» και του «πώς» αυτό θα γίνει κάθε φορά πιο συναρπαστικό.
Και ναι, οι μερακλήδες του έρωτα θέλουμε λόγια. Αγαπάμε τα λόγια. Όχι την αερολογία και το χαζολόγημα. Όχι τη χαζοσπατάλη των λέξεων. Όχι το τιτίβισμα των χαζοχαρούμενων.
Αγαπάμε τα λόγια που τρελαίνουν τον εγκέφαλό μας και μας κάνουν καθημερινά ποιητές, τραγουδοποιούς, ζωγράφους, λογοτέχνες.
Η Izabell Allende αναφέρθηκε στις γυναίκες. Όμως θα ήταν άδικο να πούμε ότι δεν ισχύει και για τους άντρες. Έστω λιγότερους.
«Το καλύτερο αφροδισιακό είναι τα λόγια. Το σημείο G είναι στ’ αυτιά κι όποιος ψάχνει πιο κάτω χάνει τον καιρό του.»
Συντάκτης: Ελευθερία Παπασάββα
