Βλέπουμε καθημερινά ότι οι σχέσεις είναι μια δύσκολη περίπτωση και περνάνε από πολλά στάδια. Για να κρατηθεί μια υγιής σχέση χρειάζεται πολύ επιμονή κι υπομονή. Πρέπει καθημερινά να δίνεις έναν αγώνα αγάπης, έρωτα, επιθυμίας, πάθους και πολλά άλλα. Όλα αυτά κρατάνε μια σχέση ζωντανή η οποία αντέχει στο χρόνο χωρίς να φθείρεται κάθε τόσο. Και μιας κι αναφέραμε όλα τα παραπάνω, ένα πολύ βασικό συστατικό μιας σχέσης, είναι η επιθυμία.
Αυτή η λαχτάρα, το καρδιοχτύπι, η ένταση, η αναμονή πότε θα βρεθείτε. Πρέπει να είσαι επιθυμία κι όχι υποχρέωση, κι εδώ ακριβώς υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο. Πρέπει να ξεχωρίσεις την υποχρέωση απ’ την επιθυμία και να μην τα βάζεις στο ίδιο τσουβάλι.
Η επιθυμία είναι να θέλεις να βλέπεις τον άλλον, να σου λείπει, να θέλεις να κάνεις πράγματα μαζί του. Να αλλάζεις το πρόγραμμά σου ή να κλέβεις δύο λεπτά από το χρόνο σου για ένα φιλί. Με λίγα λόγια να είσαι προτεραιότητα. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Λένε ότι «η μαγεία διαρκεί μόνο όσο παραμένει η επιθυμία» ισχύει θα έλεγα, γιατί όταν σταματήσουμε να επιθυμούμε κάποιον, μπαίνουμε σε μονοπάτια ρουτίνας. Έτσι χάνεται κάθε μαγική στιγμή και παύεις να είσαι το επιθυμητό πρόσωπο.
Επιθυμώ σημαίνει νοσταλγώ, θέλω όσο τίποτα άλλο να κάνω κάτι. Να είμαι δεμένος με κάποιον κι ο κόσμος μου να είναι μπλεγμένος με το δικό του. Να περνάνε οι ώρες και τα δευτερόλεπτα κι η επιθυμία να γίνεται όλο και πιο έντονη κι όχι βαρετή και μίζερη. Να αισθάνεσαι ότι θέλεις πραγματικά να βρεθείτε, όχι να ακυρώνεις τους φίλους σου επειδή πρέπει να δεις τη σχέση σου. Αυτό είναι υποχρέωση.
Υποχρέωση, λοιπόν, είναι κάτι το οποίο συνήθως κάνεις αναγκαστικά. Στην πραγματικότητα δε θέλεις να το κάνεις και να ξεβολευτείς. Να χαλάσεις όλη τη μέρα σου για να βάλεις κάποιον πιο πάνω από ‘σένα. Είναι λάθος να έχεις σχέση από υποχρέωση, επειδή δεν μπορείς να μείνεις μόνος. Να μην έχεις σχεδόν ποτέ χρόνο και να στριμώχνεις κάπου και τον άλλον απλώς επειδή πρέπει. Να πνίγεσαι στα «θέλω» του άλλου κι αυτόματα να σε υποχρεώνει και να σε εγκλωβίζει μέσα σ’ αυτά. Εδώ είναι που ξεχωρίζεις την επιθυμία από την υποχρέωση. Και πρέπει να το κάνεις, αλλιώς το έχασες το παιχνίδι.
Το να είσαι επιθυμία κι όχι υποχρέωση, εξαρτάται και από ‘σένα. Πρέπει να κάνεις τον άλλον να σε επιθυμεί, να είσαι εσύ το ενδιαφέρον του και μόνο. Να μη νιώθει ότι βαριέται μαζί σου αλλά αντιθέτως να περνάει καλά. Έτσι θα παραμείνει ζωντανή η επιθυμία και δε θα γίνει ποτέ υποχρέωση. Γιατί αν υπάρχουν αρνητικά συναισθήματα σε όλη τη φάση, είναι λογικό να μην υπάρχει κι η ανάλογη αντιμετώπιση. Και τότε αυτόματα γίνεται η σχέση μια υποχρέωση που ρουτινιάζει, χάνει κάθε ενδιαφέρον κι επαφή.
Υποχρεώσεις είναι μόνο οι δουλειές μας, οι γάμοι κι οι άκυροι που πρέπει να συναντήσουμε. Υποχρέωση δεν είναι ποτέ το ταίρι μας και για κανένα λόγο. Εμείς επιλέγουμε τι θέση θα έχει κάποιος στη ζωή μας κι ο άλλος οφείλει να τη διατηρήσει.
«Και οι μεν και οι δε» είναι υπεύθυνοι μέσα σε μια σχέση να τηρούν κατά γράμμα όλα τα συναισθήματά της. Ό,τι δε σου είναι επιθυμητό, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθείς και στο τέλος να τα κάνεις σαλάτα. Γι’ αυτό φρόντισε να είσαι πάντα επιθυμία σε μια σχέση, γιατί αν φτάσει η ώρα να γίνεις υποχρέωση, δύσκολα υπάρχει γυρισμός.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Μαλλιάσα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Μαλλιάσα
