Μην αφήνεις τη φιλία στην τύχη της

Καλώς ή κακώς, οι φίλοι συχνά χάνονται. Οι παρέες σκορπίζουν μέσα στα χρόνια. Κάποια κολλητάρια δεν ανταλλάσσουν ούτε μία καλημέρα. Και οι υποσχέσεις για καφέδες και χαλαρά ποτάκια γίνονται καπνός, αφήνοντας πίσω τους μία μοναδική ελπίδα επανασύνδεσης μέσα από κρυμμένες ημερομηνίες σε δακτυλίδια ή μενταγιόν για μία μελλοντική συνάντηση που πιθανότατα δε θα’ ρθει ποτέ.

Για να χαθείτε και πάλι σ’ εκείνες τις τυχαίες συναντήσεις πάνω σ’ ένα δρόμο -με δύο κουβέντες- που καταλήγουν συνεχώς στο «θα κανονίσουμε καφέ να τα πούμε», αλλά δεν μπήκατε ποτέ στον κόπο. Γιατί απλά, κάποιος, ωρίμασε πιο γρήγορα απ’ τον άλλον. Κάποιος, ωρίμασε διαφορετικά απ’ τον άλλον. Γιατί απλά άλλαξαν οι ρυθμοί της καθημερινότητας. Ίσως είναι κι αυτή η γεωγραφία που μπήκε απρόσκλητη στη μέση, ή εκείνοι οι φίλοι που πλήγωσαν ή πληγώθηκαν. Ίσως είναι οι αντάξιες φιλίες ή κάποιος έρωτας. Ή ίσως, μία χαζή αφορμή.

Όμως φιλία σημαίνει ελευθερία. Αυτό την κάνει όμορφη. Αυτό όμως μπορεί να την κάνει και αδύναμη. Και μέσα στην αδυναμία της έρχονται και οι μεγαλύτεροι εχθροί της. Η ευγένεια και οι περιστάσεις. Αν το σκεφτείς, στην πυραμίδα των σχέσεων η φιλία έρχεται τελευταία. Οι ερωτικές σχέσεις, οι γονείς, τα παιδιά, έρχονται πρώτα. Όμως οι φιλίες είναι σχέσεις μοναδικές και επιλογές καθαρά δικές σου. Άλλωστε, το όμορφο κι ιδιαίτερο πράγμα στη φιλία, είναι το ότι οι φίλοι, είναι φίλοι γιατί το θέλουν και διαλέγουν ο ένας τον άλλον. Αυτό περικλείει και το ότι «μπορώ να επιλέξω να βγω ή να μπω μέσα σ’ αυτή».

Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι αφήνουν τις φιλικές σχέσεις στην τύχη τους. Περιμένουν να αυτοϊαθούν μ’ ένα μαγικό τρόπο, χωρίς να μπουν στη διαδικασία να τις αποκαταστήσουν ενεργητικά. Κι όταν ερωτηθείς για κάποιον παλιό φίλο σου, η ευκολία στην απάντηση, έρχεται μέσα απ’ το «έχουμε χαθεί». Αλλά αυτό είναι μία απάντηση της στιγμής. Μία απάντηση που έρχεται να εξαπατήσει τον ίδιο σου τον εαυτό, μέσα απ’ ένα ελαφρυντικό, που σε βοηθάει να πιστέψεις ότι τελικά η σχέση αυτή δεν ήταν αρκετά στενή για να πετύχει. Είναι αυτή η πραγματικότητα;

Κι εδώ έρχεται η ευγένεια που κάνει τη φιλία ευάλωτη στις περιστάσεις. Δεν αισθάνεσαι όπως στην εφηβεία, που απαιτείς πολλά απ’ τους φίλους. Μπορεί απ΄ τη μία να’ ναι άδικο αλλά η αλήθεια είναι ότι σταματάς να περιμένεις πολλά και απομακρύνεσαι για χάρη της ευγένειας. Όμως δε σκέφτηκες ότι τα ίδια πράγματα που κάνουν τη φιλία εύθραυστη, ταυτόχρονα, μπορούν να την κάνουν και ευέλικτη.

Είναι όλα θέματα προσδοκιών. Και μία φιλιά για να συνεχίσει, θέλει την προσδοκία της. Αν αυτή είναι χαλαρή , τότε και η φιλία αναστέλλεται και μπαίνει στον πάγο. Διαφορετικά τη βλέπεις σαν μία συνέχεια παρ’ όλο που μπαίνει η έλλειψη της καθημερινής επικοινωνίας. Αλήθεια, δε θα υπέθετες ότι τα πηγαίνεις καλά με τους γονείς ή τα αδέλφια σου, αν δεν έπαιρνες νέα τους για μήνες; Σίγουρα ναι. Επομένως, η κύρια υπόθεση με τους φίλους σου, είναι ότι είστε φίλοι.

Επομένως αγάπη, φιλία, αλληλεγγύη και μην έχεις κάτι πέραν αυτών με το οποίο έχεις το θάρρος και την άνεση να συγκρουστείς οποιαδήποτε στιγμή. Κι αν η έννοια της φιλίας δεν είναι σταθερή για όλους, τουλάχιστον προσπάθησε να βρεις εκείνη που δεν είναι ευάλωτη στις παραξενιές της ζωής.