Μια καψούρα που (δεν) ξεπέρασες

Το σκέφτεσαι, σε τρώει, μα δεν το παραδέχεσαι. Ντύνεσαι, στολίζεσαι και τριγυρνάς στους δρόμους ψάχνοντας μια νότα να πιαστείς, μια λέξη, κάποιο φίλο. Το στόμα σου συνεχώς καταλήγει στο θέμα που πλέον κόλλησε για παρατσούκλι το «γνωστό», μα εσύ μιλάς γι’ αυτό κάθε φορά σαν να ‘ναι η πρώτη.

Ούτε κι εσύ δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει.

Φίλοι και γνωστοί έχουν βαρεθεί την κασέτα που παίζε σε ριπλέι. Δεν πα’ να έχει δέκα διαφορετικές εκδοχές, το τραγούδι είναι το ίδιο κι όσο κι αν το αποδέχονταν στην αρχή, τώρα έχουν αρχίσει να ανησυχούνε. Εσύ γιατί δεν ανησυχείς; Βγαίνεις έξω και φωνάζεις περήφανα πως το ξεπέρασες, πως δε σε βασανίζει πια.

Άγριες φωνές θηρίων σου ψιθυρίζουν στ’ αυτί μετά τα μεσάνυχτα την πικρή αλήθεια που τρέχεις να αποφύγεις. Όταν αράζεις στο κρεβάτι σου και σκρολλάρεις στο κινητό, συγκρίνοντας τους πάντες με τον παλιό σου έρωτα. Όταν ασυναίσθητα τσεκάρεις να δεις αν είδε το στόρι σου, αν σου έκανε λάικ, αν ανέβασε τίποτα που θα μπορούσε να προδώσει το τι σκέφτεται, το τι νιώθει, το τι κάνει.

Περνάει καλύτερα αλλού, μήπως; Σίγουρα όχι, λες ψέματα σε σένα τον ίδιο. Μα ακόμα είναι νωρίς για να καταλάβεις πως είστε καλύτερα χωριστά. Όλοι οι υποψήφιοι νέοι έρωτες φαίνονται μίζεροι μπροστά του. Σιγά, βέβαια, μην το παραδεχτείς. Δε γεννήθηκες και χθες. Δε θα σ’ αφήσει το ίδιο σου το μυαλό να συμφωνήσεις και μέσα σου θα νιώθεις τώρα έναν αλλόκοτο θυμό να βράζει και να σε καίει. Ηρέμησε, δεν είναι τίποτα. Μια γρίπη που θα περάσει μέχρι την άλλη βδομάδα.

Τον χωρισμό δεν τον ξεπερνάς όταν στερεύουν τα δάκρυα ή όταν ετοιμάζεσαι να βγεις στη γύρα για τα επόμενα. Το τέλος πάντοτε τσακίζει, πάντοτε πονά. Κι ο πόνος, ιδιαίτερα ο ψυχικός, δεν έρχεται και φεύγει μαζί με τα τρόλεϊ. Στο είπα και πριν, για γρίπη πρόκειται. Για αρρώστια, πώς το λένε; Μια αρρώστια, όμως, που όλοι θα περάσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Μια ανεμοβλογιά.

Λένε πως αν το περάσεις μικρός δεν είναι και τόσο άσχημο, μα αφήνει σημάδια. Αν, πάλι, το περάσεις μεγαλύτερος, τότε τα σημάδια είναι λιγότερα, μα η ταλαιπωρία πιο μεγάλη. Υπάρχουν, βέβαια, κι εκείνοι οι τυχεροί που δεν την περνούν ποτέ. Εγώ, ας πούμε, δεν βίωσα ποτέ, ούτε την ανεμοβλογιά, ούτε τον έρωτα. Κι έτσι, ούτε και τον χωρισμό που σου περιγράφω.

Τη μία, να σε πιάνει μανία και πανικός κι ύστερα να φτάνεις στο άλλο άκρο, εκεί που η αναισθησία φαίνεται να σε καταπίνει και να σε διέπει απόλυτα. Πότε θα αποφασίσεις σε ποιο άκρο βρίσκεσαι;

Θα μου πεις, σε εκείνο που θα ‘θελες να είσαι, δεν μπορείς. Γιατί παλιά ήσουν στο πρώτο στρατόπεδο, σε εκείνο που το κινητό σου σε έκανε να χαμογελάς. Τσέκαρες τις λίστες με τα ονόματα των ατόμων που έμπαιναν στο λογαριασμό σου και το χαμόγελό σου σού ένωνε τα αυτιά μόλις έβλεπες το όνομα του αγαπημένου σου προσώπου. Ένα μήνυμα, ένα τηλέφωνο, έτσι απλώς για να δει τι κάνεις ή για να σου πει να βγείτε αργότερα, ήταν αρκετά για να σου φτιάξουν τη μέρα.

Σου έγιναν συνήθεια όλα αυτά, το ξέρω. Κι εσύ το ξέρεις, κι ας μη μας το λες. Σου έγιναν συνήθεια και άντε να την κόψεις τώρα.

Σου κόψανε την προμήθεια και τώρα τρέχεις για δόση. Εκείνο το κορμί θες να έχεις δίπλα σου κάθε βράδυ, εξαιτίας του θέλεις να βαράει συνέχεια το κινητό σου και βαθιά μέσα σου δεν τον έχεις απομυθοποιήσει ακόμα, άρα για σένα είναι ακόμα θεός.

Δεν ξέρω ποιος έφταιξε και σπάσατε. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και όσο κι αν πόνεσες θα σου πάρει χρόνο να ανακάμψεις.

Κάποτε, όταν ήμουν μικρή, είχα ακούσει πως ο άνθρωπος χρειάζεται το ένα τρίτο του χρόνου της σχέσης του για να την ξεπεράσει.

Εγώ, πάλι, θα σου πω πως σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν νόμοι και κανόνες.

Κι όταν τελικά το ξεπεράσεις το παλιό το αίσθημα και το αφήσεις πράγματι στο παρελθόν, θα δεις τον εαυτό σου να αδιαφορεί πλήρως ακόμα και για την ύπαρξή του. Θα βλέπεις τα ποστ του και θα σου έρχεται η ιδέα του «Α, υπάρχει και αυτός ο άνθρωπος κάπου στον κόσμο, σωστά!». Θα γνωρίζεις άλλα άτομα και όταν παρατηρείς κάποιο κοινό χαρακτηριστικό τους με το άλλο, θα σκαλίζεις το μυαλό σου προσπαθώντας να βρεις τι σου θυμίζουν.

Αυτά κι άλλα πολλά, τέτοιας απελευθερωτικής φύσης, θα έρθουν να σε βρουν σε λίγο καιρό από τώρα. Όπως, όμως και με την ανεμοβλογιά, δεν υπάρχει shortcut. Πρέπει να το περάσεις για να το ξεπεράσεις!