Γράφει η Δανάη Χ.
Όταν ορκιζόμουν αιώνια αποχή απ’ τους έρωτες, όταν ακόμα έκαιγαν οι πληγές μου απ’ τον πόνο, βαθιά μέσα μου, ήξερα πως κάποια στιγμή θα αναγκαστώ να καταπατήσω τον όρκο μου.
Ένιωθα πως όσο θυμό κι αν είχα, όσο κι αν ο πόνος με έπνιγε, κάποια στιγμή θα ερχότανε στο δρόμο μου μια στάση για να ξαποστάσω κι ας μη το ζητούσα.
Τα κριτήριά μου ψήλωσαν πολύ, τόσο, που κάποτε έκρυψα ακόμα πιο βαθιά τις ελπίδες που δεν παραδέχτηκα ποτέ ότι είχα.
Κι εκεί που γελούσα μέχρι σκασμού με τα περί κεραυνοβόλου έρωτα, εμφανίζεσαι εσύ.
Να αποτελέσεις την εξαίρεση στους κανόνες μου και να μου δείξεις πως η πραγματικότητα γελάει με τις εικασίες και τα πλάνα του μυαλού μας.
Απορούσα απανωτά για τον τρόπο που μιλούσαμε, για τα διαδοχικά κλικ που μου προκαλούσαν οι αντιδράσεις σου.
Μόνο και μόνο που μετά τον πανικό των προηγούμενων χρόνων, ξαναμπήκα στη διαδικασία του να μιλώ με κάποιον, να επιζητώ ξανά σημασία από ένα μήνυμα σαν 15χρονο, σου αξίζει ένα ηχηρό ρισπέκτ.
Με τρελαίνεις, να ξέρεις. Με τρελαίνει που τρελαίνεσαι με τις φιλοσοφίες μου και με τρελαίνει ακόμη πιο πολύ που βρίσκεις γοητευτικά όλα όσα για τα οποία οι άλλοι έφυγαν.
Δεν ξέρω τι θα γίνει. Θεός μια φορά, δεν είμαι. Αλλά το καλό που σου θέλω να εννοείς όσα λες. Χορτάσαμε από ψέματα και για να είμαι ειλικρινής κουράστηκα να παριστάνω τη μάγισσα Κίρκη για να ερμηνεύσω τα ανείπωτα και τα υπονοούμενα του κάθε πικραμένου ανασφαλή.
Δείχνεις πολύ εντάξει, δείχνεις να ξέρεις τι θες. Κοίτα να ισχύει κιόλας γιατί αυτή τη φορά από δυνάμεις έχουμε έλλειψη.
Ούτε δεύτερες ευκαιρίες, ούτε παρακάλια. Όπως και να το κάνουμε, σωστό ή λάθος , τα εξαντλήσαμε αλλού.
Μην τρομάζεις μάγκα μου. Κάτι απλό ζητώ. Ξηγημένες καταστάσεις χωρίς πολλά-πολλά και χωρίς παραφουσκωμένα γεγονότα. Δοκιμασμένη εξάλλου πολλάκις η συνταγή και στο εγγυώμαι εγώ αυτοπροσώπως ότι είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.
Να μου δείχνεις ότι με θες. Να μου το δείχνεις για να μη φοβάμαι κι εγώ να εκδηλωθώ μπας και φάω τα πολυχτημένα μούτρα μου. Γιατί να ξέρεις, αν γεννηθούν ξανά οι ανασφάλειας μου εσύ θα φταις.
Όσο αποφασισμένη κι αν είμαι, με μια στραβή την έκανα. Όχι γιατί δεν έμαθα να παλεύω. Κάθε άλλο. Από την πολλή πάλη είναι που φτάσαμε στην τελειωτική ήττα.
Θέλω να ‘σαι σωστός για να το βιώσω κι αυτό, έτσι για αλλαγή, στη ζωή μου.
Το χρωστάμε στο παρελθόν μας να χουμε ένα παραμύθι μόνο για μας. Να είναι ραμμένο στα τόσο ακανόνιστα μέτρα μας που τόσο πολύ γουστάρουμε και μας δένουν ακόμα πιο πολύ.
Μετά τα όσα έγιναν, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι ανέπτυξα σωστά κριτήρια για τους ανθρώπους. Σίγουρα κάποια στιγμή θα πέσω κι έξω, αλλά δεν είναι δα ανάγκη να είναι τώρα αυτή η στιγμή.
Τόσα χρόνια μόνη, έμαθα να με εκτιμώ και είμαι πεπεισμένη ότι έπεσα στον σωστό μπουμπούνα αυτή τη φορά.
Γνέψε μου ένα ναι κι έγινα δική σου. Έχω πολύ αγάπη ακόμη να δώσω. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Απόδειξέ μου πως μου αξίζεις και θα είναι όλα τα αποθέματα αγάπης μου δικά σου.
Και μη νομίζεις πως επειδή δεν ήσουν εξ’ αρχής ο ένας, αυτό είναι μειονέκτημα. Ίσα-ίσα, θα είσαι ο τυχερός. Θα με δεις τόσο σωστή που ούτε καν στο όνειρό σου δε μπορούσες να με πλάσεις.
Να μου χαμογελάς για να νιώθω ζωντανή και να επιβεβαιώνομαι για την επιλογή μου.
Στις στραβές να με χαστουκίζεις και να με φιλάς ταυτόχρονα, για να νιώθω αμείωτη την τρέλα που μου προκάλεσες όταν συνειδητοποίησα τι παίζει με ‘σένα.
Μόνο, σε παρακαλώ, μην προσπαθήσεις πολύ, γιατί δεν το θέλω. Θέλω να με θες αβίαστα και να με σέβεσαι αυθόρμητα.
Το βλέπεις πως λιώνω και σου αρέσει. Μη ξεχνάς όμως πως βλέπω κι εγώ καλά.
Τις βλέπω τις εμμονές σου να μάθεις για το παρελθόν μου κι ας κάνω πως δεν καταλαβαίνω.
Είναι κολακευτικό δε λέω, γι’ αυτό και το προσπερνώ.
Να μη σε νοιάζει όμως τι πέρασα. Δείξε μου πως αξίζει να είσαι εσύ η ανάμνηση που θα επισκιάσει κάθε βλακεία που άλλοτε νόμιζα πως είχε αξία.
Γι αυτό έλα μαζί μου. Βασίσου στη θύμηση του πρώτου βλέμματος που ανταλλάξαμε, ξεκίνα να γράφεις το σενάριό μας και ζήτα μου βοήθεια.
Γιατί τώρα ξέρω. Κι όσα λάθη κι αν κάνω, εσύ δε θα ‘σαι ένα από αυτά.
Μην αργείς, έλα!
