Καθημερινά συναναστρέφεσαι με πολύ κόσμο, με φίλους, με συγγενείς, στη δουλειά, στο σπίτι, για καφέ. Ανταλλάσεις με όλους πολλές κουβέντες, κάνετε συζητήσεις. Με πολλούς συμφωνείς και με άλλους διαφωνείς. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη δική τους άποψη και την υποστηρίζουν μέχρι το τέλος κι άλλοι που αλλάζουν γνώμη πού και πού. Υπάρχουν κι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τίποτα από αυτά που τους λες ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Σε κάθε περίπτωση δεν μπορείς ούτε να επιβάλεις την άποψή σου ούτε να κάτσεις να ασχοληθείς παραπάνω απ’ ό,τι πρέπει. Αυτό μπορεί να συμβαίνει με κάποιον άκυρο στη δουλειά μέχρι και με κάποιον πολύ κοντινό σου. Για να συνοψίσουμε τα πράγματα όπως έχουν, συμβαίνει το εξής.
Όταν θέλουνε να ανοίξουν κουβέντα κάποιοι που δε σε νοιάζει καθόλου η άποψή τους ή το θέμα συζήτησης, παίρνεις μια περίεργη φάτσα ακουμπώντας πάνω στο χέρι σου, σαν να λες «Φίλε, δε με ενδιαφέρουν καθόλου όμως αυτά που λες». Οπότε σε αυτή την περίπτωση κάνεις το μαλάκα κι απλά κουνάς το κεφάλι σε αυτά που λέει ο άλλος. Άσχετα αν από μέσα σου διαφωνείς παντελώς.
Ακόμα και στη σχέση σου όταν υπάρχουν κάποια θέματα μεταξύ σας, θέλεις ο άλλος να καταλάβει μόνος του το λάθος του. Όχι να κάθεσαι να εξηγείς τι και πώς και γιατί. Δεν έχει νόημα έτσι και καμία ουσία. Γιατί όταν μπεις στη διαδικασία να εξηγήσεις τι είναι αυτό που σε πείραξε, ο άλλος δε θα καταλαβαίνει. Κι όσο εσύ θα προσπαθείς να του βάλεις μέσα στο μυαλό, άλλο τόσο αυτός θα υποστηρίζει την άποψή του κι άλλο τόσο κι εσύ θα συμφωνείς. Γιατί απλώς κουράστηκες.
Και ναι, όντως υπάρχουν στιγμές που βαριέσαι να εξηγήσεις, ρε παιδί μου, και στην τελική δεν είσαι κι υποχρεωμένος. Δε θα κάτσεις στον κάθε άσχετο που δε σε ξέρει καθόλου να εξηγήσεις πράγματα τα οποία πιθανότατα δε θα καταλάβει. Οπότε κουνάς το κεφάλι, λες ένα« δίκιο έχεις» και τελειώνει εκεί η κουβέντα.
Χαίρεται κι αυτός κι έχεις κι εσύ το κεφάλι σου ήσυχο. Και δεν είναι απαραίτητα θέμα βαρεμάρας ή έλλειψης επιχειρημάτων, είναι ότι πολύ απλά δε σε νοιάζει. Δε σε νοιάζει να εξηγήσεις σ’ έναν ξένο κάποια πράγματα. Εδώ στους δικούς σου βαριέσαι. Πόσο μάλλον σε έναν άσχετο.
Πόσες φορές οι γονείς σου προσπάθησαν να σου εξηγήσουν ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Που είναι γονείς και μάλλον ξέρουν κάτι παραπάνω και κυρίως θέλουν το καλό σου. Έχουν δίκιο σε πολλά χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έχουν σε όλα. Οπότε κάποιες φορές μπήκες στη διαδικασία να εξηγήσεις χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα. Έτσι, τσατίστηκες και για να τους αποφύγεις, συμφώνησες.
Κάπως έτσι λειτουργούν οι περισσότεροι. Ο καθένας έχει τα προβλήματά του και δε θα κάτσει να ασχοληθεί και πολύ με κάποιον που δεν τον ενδιαφέρει. Οι περισσότεροι είναι ισχυρογνώμονες, λίγοι είναι αυτοί που μπορείς να συζητήσεις ήρεμα μαζί τους. Έτσι πετάς ένα «συμφωνώ» κι όλα λύνονται χωρίς πολλά-πολλά. Όχι ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση, γιατί δεν είσαι κάποιος που δεν έχει βούληση, αλλά αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος, γιατί να χαλάς τη ζαχαρένια σου;
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Μαλλιάσα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Μαλλιάσα
