Πρέπει επιτέλους να μάθουμε να κάνουμε λάθη, πολλά λάθη, κι ύστερα να γινόμαστε σοφοί. Τόσο σοφοί που θα γεμίζουμε τους άλλους συμβουλές.
Να μην κάνουμε μανιέρα τη ζωή μας αλλά αλάνα. Αλάνα από εκείνη που παίζαμε κρυφτό, όταν ήμασταν παιδιά. Τότε που τρέχαμε να κρυφτούμε πίσω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, που μετράγαμε «πέντε, δέκα δεκαπέντε» ρυθμικά δίχως τέλος και ύστερα σκαρφιζόμασταν την πρώτη ζαβολιά, όχι για το παιχνίδι, αλλά για τη νίκη.
Εκείνη τη νίκη που δε διαλέγουμε αλλά μας έφερνε μπροστά μας η κατάσταση. Η παλιοκατάσταση, που πριν την κερδίσουμε, μας πετάει με φόρα μέσα στη θάλασσα και ξαφνικά μαθαίνουμε να κολυμπάμε. Χωρίς να μας το έχει δείξει κανείς. Ύστερα να δείχνουμε και σε άλλους να κάνουν το ίδιο. Να τους ορμηνεύουμε το επόμενο βήμα κι εκείνοι να μην μπορούν να το ακολουθήσουν και να κάνουν τα δικά τους.
Όπως ακριβώς πράξαμε και εμείς.
Μου τη δίνουν οι συμβουλές, αλήθεια σας το λέω, γι’ αυτό δεν τις ακολουθώ ποτέ. Κανείς δεν τις ακολουθεί στην ουσία. Άλλωστε δεν μπορείς να κάνεις σπουδαία πράγματα όταν ο άλλος σε έχει καθοδηγήσει. Πρέπει να γίνεις τσαμπουκάς και παλιοτόμαρο για να αντέξεις. Παράλογος και τρελός για να δώσεις καλές συμβουλές.
Παρόλο που οι περισσότεροι δεν τις λαμβάνουμε υπόψη ποτέ, ξέρουμε πολύ καλά να τις δίνουμε. Εκεί είμαστε γατόνια. Με ύφος χιλίων καρδιναλίων και τις εμπειρίες μας παραμάσχαλα, υψώνουμε το πηγούνι και λέμε «λοιπόν, άκου να δεις τι θα κάνεις». Κάπου εκεί χτυπάει μήνυμα στο κινητό από τον πρώην και μας πέφτει κάτω ο φρέντο καπουτσίνο και γινόμαστε χάλια. Χάνεται το κύρος μας, χάνεται και ο λόγος μας στα γέλια των άλλων.
Όμως αν το αγγούρι απλώς σε δροσίζει και δε σε ζορίζει, δεν μπορείς να νιώσεις το πρόβλημα του άλλου ακόμη κι αν το έχεις βιώσει. Άλλωστε μη πιστέψετε ότι υπάρχει αυτός που ξέρει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Ο δρόμος που θα οδηγήσει στα καλύτερα είναι γνωστός αλλά η διαδρομή μας βιάζει κανονικά.
Ωστόσο να δίνετε συμβουλές, κύριοι, και να μην τις τηρείτε ποτέ, γιατί μία τσούλα ζωή έχουμε και αυτή δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει. Να γίνεστε οι δάσκαλοι της ζωής σας που δεν κρατούν τους νόμους που διδάσκουν και ύστερα να γίνεστε εξυπνότεροι.
Ακόμα και όταν είστε από αυτούς που διαλαλούν ότι δεν κάνουν λάθη, να κάνετε τα μεγαλύτερα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό από τους ανθρώπους που έχουν κάνει μπάχαλο τη ζωή τους και γι’ αυτό ακριβώς να μπορούν να σε συμβουλέψουν για τα πάντα.
Να λέτε το ορθό και το λογικό, αυτό που ο άλλος ήδη γνωρίζει, αλλά ακόμα και αν τα κάνει πουτάνα ,πάλι να τον επικροτείτε. Διότι όλοι γνωρίζουμε ότι η βάφλα σοκολάτα παχαίνει αλλά θα την απολαύσουμε.
Δεν είναι οι καταραμένες οι προτροπές για να ακολουθούνται. Είναι ακόμα μία ευκαιρία να δείχνουμε ότι έχουμε συναίσθηση των γεγονότων κι ύστερα πάλι να κυλιόμαστε στο τίποτα.
Ακόμα, όταν κάποιος προσπαθήσει να σας επιβάλει τα δικά του τσιτάτο, να διαμαρτύρεστε σαν βρεγμένο γατί. Να φεύγουν από πάνω σας όλα γρήγορα και να κάνετε αυτό που κατεβάζει η κούτρα σας.
Μεγάλο μάθημα να είσαι αυτοδίδαχτος. Να έχεις γρατσουνιές στα γόνατα και πληγές μέσα σου επειδή δεν πρόσεξες, και ύστερα τα ίδια να σε κάνουν περήφανο. Γιατί όταν τις έκανες έτρεχες με πάθος, όμως γλίστρησες στα σφουγγαρισμένα ή ερωτεύτηκες και την πάτησες σαν κουτορνίθι.
Τι να την κάνεις την παρότρυνση όταν ο ίδιος δεν μπορείς να τη στροβιλίσεις και να την φτιάξεις πραγματικότητα! Λες και είσαι ένας κουτός ανθρωπάκος που δεν ξέρεις τι σου γίνεται.
Όλοι γνωρίζουμε αλλά ακολουθούμε αυτό που θέλουμε και όχι αυτό που μπορούμε, όπως με τη βάφλα και με τον έρωτα που συνήθως τρώμε τα μούτρα μας.
Και για να τελειώνουμε: στα σκατά μπορούμε να πέσουμε και μόνοι μας.τα Το θέμα είναι να βγούμε από εκεί μέσα αλώβητοι και όχι γεμάτοι ακαθαρσίες.
Γι’ αυτό, όταν νιώσετε ότι δεν την παλεύετε άλλο, μαζέψτε γνώμες όχι συμβουλές.
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
