Ξέρεις είναι εκείνες τις φορές που από την πολύ την βαρεμάρα θέλεις να αφήσεις το κουφάρι σου στον καναπέ και το scroll down του υπολογιστή να πάρει φωτιά. Μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα λεν, εγώ τα αποκαλώ «μάστιγα».
Είναι και άλλες φορές όμως που ενώ διαβάζεις «τσιτάτα» και αποφθέγματα από μεγάλους ποιητές ανεβασμένα συνήθως από ανθρωπάκια, προσπαθώντας με αυτό το τρόπο να αγγίξουν έστω και λίγο την ματαιοδοξία τους.
Και κάπου εκεί ανάμεσα στα τόσα fail της νέας γενιάς διαβάζεις και κάτι αληθινό γραμμένο σαν από «καλλιτέχνη». «Για όλα όσα μετάνιωσα, γιατί μετα_ενιωσα.»
Μετανιώνω-Ρημα από το μεταγιγνώσκω > μεταγνώθω
- συνειδητοποιώ με συντριβή τα λάθη μου και τις υπαρκτές ή πιθανές επιπτώσεις τους, μετανοώ
- αλλάζω γνώμη
Ορίστε τι σημαίνει το μετανιώνω. Ουσιαστικά ότι μετά σου έρχεται η γνώση – ο νους.
Πρώτα πράττεις και υστέρα θα φανεί το αντίκτυπο των πράξεων σου.
Κι έτσι όπως το σκέφτομαι, λίγο πιο ονειρικά, είναι και τρεις το ξημέρωμα φίλε μου τώρα που γράφω, είναι μεγάλη πράξη το να μετανοείς. Εδώ ολόκληρη θρησκεία στηρίζεται πάνω σε αυτό και σπρώχνει τους πιστούς της προς αυτήν.
Επανάλαβε ευλαβικά και εσύ μαζί μου, μετά από μένα. Μετανιώνω, μετανιώνω, μετανιώνω…
Για εκείνες τις φορές που έπρεπε να είχα σηκωθεί από τον καναπέ μου, όπως τώρα και να τρέξω στους δρόμους σαν αγρίμι έτοιμο για κυνήγι.
Να κυνηγήσω τα όνειρα που απλόχερα έκανα όταν ήμουνα παιδί και μετά βίας προσπαθώ να υλοποιήσω τώρα.
Μετανιώνω για τους φραγμούς που δεν έβαλα, στη θέληση των άλλων να κυριαρχήσουν επάνω μου και τους άφησα να ποδοπατούν την «όρεξη» μου για ζωή και την ελπίδα μου.
Μετανοώ για την φωνή μου, που δεν έγινε δυνατή και καθαρή πάρα μόνον χαμήλωσε και έπειτα χάθηκε .
Επίσης, μετανιώνω για σένα και τον κάθε εσένα, που δεν σε έφτυσα στα μούτρα όταν έπρεπε, που με έκανες τα τρέμω την κάθε μέρα που ξημέρωνε, γιατί είχα φόβο κρυφό μην και δεν φανώ αντάξια.
Μετανιώνω για όλα αυτά που ένιωσα για ανθρώπους σκάρτους σαν τον παραπάνω αλλά και σαν τον παραδίπλα. Για φίλους και εραστές.
Εσύ, για ποιον ή για τι μετάνιωσες τελευταία φορά; Μετάνιωσες για αυτούς όλους, που πηρές εθελοντικά, την καρδιά σου, την έκοψες σε κομμάτια και τους την μοίρασες ενώ αυτοί, αντί έστω να την «δοκιμάσουν» την άφησαν ανέγγιχτη στο πιάτο, γιατί λέει, είναι «χορτοφάγοι»;
Παρόλα αυτά όμως, ξέρεις κάτι; Για κάποια πράγματα, μη μετανιώνεις.
Μη μετανιώσεις ποτέ για όλες τις αποφάσεις, εν βρασμό ψυχής, που πήρες και σε έβγαλαν κάπου που δεν το περίμενες. Ούτε για την αγάπη που χάρισες. Και στα σίγουρα, όχι για τα λόγια που θα έσκαγες αν δεν έβγαιναν από μέσα σου.
Και ξέρεις γιατί να μην μετανιώσεις για όλα αυτά; Γιατί και εγώ, μετά _ένιωσα ή ακόμα καλύτερα μετά_εννόησα πως απ τα λάθη μας, παίρνουμε τα καλύτερα μαθήματα ζωής. Μαθήματα ώστε να χτίζουμε με μαεστρία το δρόμο μας.
Γιατί όσο και να μετανιώνεις έπειτα, από την πράξη, το δίδαγμα μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να παρθεί. Άλλωστε ό,τι και να κανείς στην ζωή σου θα έρθει μια μέρα που θα μετανιώσεις για αυτό, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ακόμα και αν την στιγμή που το έπραξες ένιωσες ωραία.
Στο τέλος, ένα πράγμα συλλογίσου, πως οι τύψεις για τα πράγματα που κάναμε μπορεί να θεραπευτούν με τον καιρό.
Οι τύψεις για τα πράγματα που δεν κάναμε, όμως, μένουν πάντα αγιάτρευτες.
Συντάκτης: Αλίκη Κρυωνά
