Τόσο διαχρονική είναι η ξελιγωμένη ανθρώπινη ανασφάλεια, που στην αρχαιότητα οι κόλακες στήριζαν τα θεμέλια ενός ολόκληρου θρόνου.
Που να βρει άλλωστε ο τότε άρχοντας σθένος να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά του με ηθικό σε φθίνουσα πορεία;
Κρίμα οι κακόμοιροι οι κόλακες να έχουν ξεπέσει τόσο πολύ σήμερα. Μέχρι κι ο τίτλος, τούς έχει αφαιρεθεί. Για την αίγλη και την αμοιβή τους που έχουν κατακερματιστεί, ούτε λόγος.
Ας είναι. Καταφέρνουν και επιβιώνουν τρόπο τινά οι άτιμοι εξασφαλίζοντας ως αμοιβή στις μέρες μας, τον τίτλο του «ακαταμάχητου».
Αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι λακωνικός και περιεκτικός στον λόγο του.
Σαφώς και είναι δεινός χειριστής της γλώσσας και άρτιος εξερευνητής της ψυχολογίας του αντίθετου φύλου.
Σκηνή πρώτη. Ορθώνεται, λοιπόν, στο βάθρο της υπεροψίας, χαμηλώνει το βλέμμα και εντοπίζει τον αποδέκτη της ημέρας ή σε εξαιρετικές περιπτώσεις της εβδομάδας. Είναι γνωστοί τοις πάσι άλλωστε, ότι αυτά είναι τα χρονικά περιθώρια μέσα στα οποία κινείται κάθε σύγχρονος κόλακας που σέβεται τον εαυτό του και τον τίτλο του.
Σκηνή δεύτερη. Έχοντας βολιδοσκοπήσει τον τρόπο που κινείται ο υποψήφιος αποδέκτης εστιάζει στα προτερήματά του. Θαρρείς κι έχει αναλάβει ρόλο σκηνοθέτη, απομονώνει με σκιές ό, τι περιβάλλει τον αποδέκτη του και φωτίζει τα σημεία που με τη λεκτική του δεινότητα θα σμιλεύει στο επόμενο βήμα.
Σκηνή τρίτη. Κατεβαίνει από το βάθρο και πλησιάζει. Δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον αποδέκτη να αντιδράσει. Προλαβαίνει να ξεκλειδώσει πολλές πόρτες σε ανυποψίαστο χρόνο. Ο αποδέκτης χαμογελά αυτάρεσκα. Αδυνατεί να συνειδητοποιήσει πως οι αμυντικοί του μηχανισμοί έχουν παραδοθεί στην ναρκισσιστική πτυχή του είναι του.
Αυτό ήταν. Ο αποδέκτης γίνεται θύμα.
Σκηνή τέταρτη. Κόλακας και κολακευόμενος δε μένουν στο στάδιο της σιαλόρροιας. Πηγαίνουν παρακάτω και απεγκλωβίζονται από ταμπού, προκαταλήψεις και συντηρητισμούς. Τέτοια ώρα δε χωράνε «μη» και «όχι». Το έχει αναλάβει και αυτό ο κόλακας.
Η διαδικασία ολοκληρώθηκε επιτυχώς.
Ο κόλακας επανέρχεται στο βάθρο του προς εξερεύνηση νέου αποδέκτη.
Το θύμα αρνείται να αποδεχτεί τον ρόλο του. Μηχανεύεται δικαιολογίες. Βλέπει την πραγματικότητα μυωπικά. Περιμένει καρτερικά τον κόλακα.
Παρακαλώ πολύ ας ανάψουν τα φώτα. Ας πέσει η αυλαία.
Οι θεατές παρακαλούνται να δώσουν ένα θερμό χειροκρότημα πρωτίστως στον χαρακτήρα του κόλακα. Έπαιξε άψογα τον ρόλο του και σε αυτή την παράσταση και η ερμηνεία του έκλεψε για άλλη μία φορά τις εντυπώσεις.
Επίσης ένα χειροκρότημα για τον χαρακτήρα του αποδέκτη που μεταμορφώνεται σε θύμα και δίνει μία ανεπανάληπτη ερμηνεία στο φινάλε ως «drama queen».
Η παράσταση παίζεται καθημερινά. Οι προβολές είναι αποκλειστικά νυχτερινές. Το έργο έχει μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες.
Στο κοινό της νεοδυτικής κουλτούρας έχει σπάσει ταμεία.
Υπάρχει ανεξάντλητο απόθεμα εισιτηρίων για τους ενδιαφερόμενους.
Εσύ πόσες φορές αντέχεις να την ξαναδείς;
Συντάκτης: Χριστίνα Πέσιου
