Για όλα τα συναισθήματα, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του προσωπικό κουμπί. Κουμπί που πρέπει να το πατήσεις για να καταφέρεις να ενεργοποιήσεις την ανάλογη εντολή. Ένα για την επιθυμία, για το φιλότιμο, μα πάνω απ’ όλα για το θυμό. Μπορεί να είναι μια κίνηση σου, ένας μορφασμός, ή ακόμα και μια λέξη που θα κάνει τον άλλον να νιώσει την οργή μέσα του να αρχίσει να φουντώνει. Στο σημείο αυτό λοιπόν κάνουν την εμφάνισή τους δύο βασικές κατηγορίες ανθρώπων: Η πρώτη περιέχει όλους αυτούς που παίρνουν φωτιά με μια και μόνο σπίθα και η δεύτερη εκείνους που ο θυμός τους είναι βραδείας καύσεως.
Όλοι όσοι ανήκουν στο γκρουπ νούμερο ένα, μπορεί να θεωρηθούν από τους υπόλοιπους μυγιάγγιχτοι και εκνευριστικοί, ενώ πολλές φορές η παρέα μαζί τους, φαντάζει κουραστική και δύσκολη για να διατηρηθεί. Παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι που νευριάζουν ευκολότερα είναι αναμφισβήτητα αυτοί που στο τέλος θα σε συγχωρήσουν και γρηγορότερα. Και όλο αυτό γιατί ξεκαθαρίζουν ό,τι και αν τους ενοχλεί με την πρώτη φορά που συμβαίνει και ύστερα προχωράνε παρακάτω. Προτιμούν να δείξουν την δυσαρέσκειά τους αυτοστιγμεί για οτιδήποτε τους πειράξει και ύστερα να κάνουν σταράτα ξεκαθαρίσματα χωρίς να αφήνουν μέσα τους μισοτελειωμένες καταστάσεις. Χαράσσουν ξεκάθαρα τα όριά τους και σου ζητάνε να τα σεβαστείς και να μην τα ξαναπατήσεις. Έτσι άλλωστε καταφέρνουν στην τελική να μην κρατάνε μέσα τους κακίες κι απωθημένα. Γι΄ αυτό και θα τους δεις να έχουν στο πλάι τους φίλους και σχέσεις, που μετράνε ήδη αρκετά χρόνια ζωής.
Είναι πιθανό εκ πρώτης όψεως να φαίνεται ιδανικό να έχεις στο πλευρό σου, έναν από εκείνους που μοιάζει δύσκολο να κάνεις κάτι που πραγματικά θα τον ταράξει. Κατά βάθος όμως η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων είναι απλά χαρακτήρες που όποτε θυμώνουν επιλέγουν να το προσπεράσουν, αντί να σταματήσουν και να συζητήσουν αυτό που τους προβλημάτισε, να αναζητήσουν μια λύση. Έρχεται όμως ξαφνικά μια μέρα που ο δρόμος μπροστά τους δεν έχει άλλα περιθώρια για παρακάμψεις και η σύγκρουση μεταξύ σας είναι αναπόφευκτη. Εξαιτίας των συνεχόμενων ελιγμών τους, ο έλεγχος τελικά χάνεται και έτσι καταλήγει να είναι κάτι παραπάνω από μοιραία για εσάς. Θιγμένα αισθήματα και παράπλευρες απώλειες και ύστερα στροφή και δρόμοι χωριστοί.
Γιατί αν οι σχέσεις μας με τον κάθε άνθρωπο είναι σαν ένα ποτήρι, ο θυμός που μας προξενούν αυτά που κάνει ο άλλος είναι σαν μια βρύση που στάζει συνεχώς από πάνω του. Κατά αυτό τον τρόπο οι μεν απλά επιλέγουν να αφήσουν το ποτήρι να γεμίζει μέχρι να ξεχειλίσει και να γίνει τέτοια η ζημιά, που μετά είναι δύσκολο να διορθωθεί. Οι δε, αδειάζουν γουλιά γούλια ό,τι στάζει μέσα στο ποτήρι τους κι έτσι καταφέρνουν να το διατηρούν στεγνό, να το κρατάνε καθαρό για μεγαλύτερο διάστημα χωρίς να θελήσουν να το αντικαταστήσουν. Δε βλέπουν μαζεμένη την ποσότητα για να τρομάξουν, να αρνηθούν να δώσουν και άλλες ευκαιρίες.
Για το λόγο αυτό, αν έχεις δίπλα σου κάποιον που γκρινιάζει, στάσου για ένα λεπτό και σκέψου και τη θετική του πλευρά. Πως ακόμα και η γκρίνια μπορεί να δείχνει προσπάθεια και επιθυμία για να καλυτερεύσουν τα πράγματα. Είναι η σιωπή και η αποδοχή των γεγονότων που μοιάζει να είναι συνώνυμο της παραίτησης και αυτή με τη σειρά της, της άτακτου φυγής.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τριγώνη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
