Πλέον μας έχεις μάθει. Κι αν είσαι νέος στην παρέα μας, γρήγορα θα διαπιστώσεις ότι το κατεστημένο κι εμείς κάνουμε δύο και τρία και τέσσερα. Αλλά ποτέ ένα! Είσαι λοιπόν να ξεφύγουμε για λίγο από τα δικά μας τετριμμένα; Είσαι για μία βόλτα στην άλλη άκρη του κόσμου; Φύγαμε λοιπόν.
«Έχουμε δει ενήλικες να μοιράζονται τις ιστορίες τους σε τηλεοπτικές εκπομπές και περιοδικά αλλά σπανίως έχουμε ακούσει τις ιστορίες των νεότερων μελών της διαφυλικής (στα αγγλικά transgender ή χάριν συντομίας trans) κοινότητας», αναφέρει ο δημοσιογράφος του δελτίου ειδήσεων του NBC NEWS για να παρουσιάσει το ρεπορτάζ της εθνικής ανταποκρίτριας Kate Snow.
Σύμφωνα με το εν λόγω ρεπορτάζ, η Mia γεννήθηκε κοριτσάκι. Σε ηλικία όμως δύο ετών, δήλωσε στην οικογένειά της ότι θέλει να γίνει αγόρι. Τρεις λέξεις χαρακτήριζαν τη δήλωσή της αυτή. Συνέπεια, πείσμα και επιμονή. Δεν επρόκειτο για μία φάση, δεν επρόκειτο καν για μία παιδική εμμονή. Αντιθέτως, με το πέρασμα του χρόνου, το θέλω της αυτό γινόταν ολοένα και πιο δυνατό. Σήμερα λοιπόν, αν και μόλις πέντε ετών, με την καθοδήγηση ειδικών και τη στήριξη των γονιών της, απολαμβάνει το αναφαίρετο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, ονομάζεται Jacob και είναι πλέον ένα ευτυχισμένο αγοράκι.
Τ’ ακούς; Εσύ που έσπευσες να κατακρίνεις και να δείξεις με το δάχτυλο. Ναι, εσένα λέω. Εσένα που βασίζεις την ανθρώπινη υπόσταση στη φυλετική ταυτότητα. Εσένα που το ξένο σε φοβίζει γιατί απλά σου είναι άγνωστο. Είναι ένα ευτυχισμένο αγοράκι κι αντί να σταθείς σε αυτό και μόνο, κράζεις, κοροϊδεύεις κι απορρίπτεις.
Στην πραγματικότητα όμως, απλά αγνοείς το κόστος αυτής της ευτυχίας. Αγνοείς επειδή δε σε αφορά άμεσα και συνεπώς δεν εμβαθύνεις στις βαθύτερες πτυχές που αναδύονται. Επιλογή σου φυσικά να παραμένεις στην επιφάνεια. Η αγνωμοσύνη όμως και η στενομυαλιά είναι ο συνδυασμός που σκοτώνει την πρόοδο της κοινωνίας. Στην τελική, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, πρέπει να είσαι ικανός να αγκαλιάσεις τη διαφορετικότητα και την ποικιλομορφία του κόσμου.
Όταν πρόκειται για το δικό σου παιδί, κρατάς στα χέρια ένα νόμισμα με δύο όψεις. Από τη μία, διαχέεται η αθωότητα ενός πλάσματος που δεν έχει αντίληψη της επιθυμίας του και των συνεπειών της. Από την άλλη, αναδύεται η κατακραυγή, το μίσος και ο ρατσισμός που με βεβαιότητα γνωρίζεις ότι θα εισπράξει σε κάθε του βήμα, εφόσον του επιτρέψεις να «επαναπροσδιοριστεί», δηλαδή να μεταβεί από αυτό που είναι σε αυτό που αισθάνεται.
Μέσα σε όλη την αντιξοότητα των όψεων αυτών όμως, υπάρχει ένα κοινό. Η ανιδιοτελής και αμέριστη αγάπη σου. Και είναι τόσο μεγαλειώδης που κανένα κοινωνικό γρανάζι, ταμπού ή κατεστημένο δε δύναται να σταθεί εμπόδιο στο στόχο σου. Και ποιος είναι αυτός; Μα φυσικά το παιδί σου να μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που έχει καταρρίψει τις στερεοτυπικές προσεγγίσεις ως προς το φύλο και αποδέχεται την ταυτότητα που το ίδιο έχει επιλέξει, όποια κι αν είναι αυτή.
Το περιβάλλον αυτό, με τα σημερινά δεδομένα τουλάχιστον, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία ουτοπία. Ξέρεις όμως τι έλεγε ο Γκάντι; «Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο». Αφού είχες το σθένος και το θάρρος να ανατρέψεις όσα μέχρι στιγμής γνώριζες, αφού με καθαρό μυαλό εκμηδένισες τα πρέπει και τα μη, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δε θα καταφέρεις να το δημιουργήσεις από το μηδέν;
Οι ταμπέλες δε θα λείψουν. Αλλά οι ταμπέλες είναι για τους αδαείς. Για εκείνους που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι οι έννοιες «σωστό και λάθος», «φυσικό κι αφύσικο», «αποδεκτό και μη αποδεκτό», όπως ισχύουν σήμερα, καθορίστηκαν από τις συνήθειες και αντιλήψεις των ανθρώπων μίας άλλης εποχής, προγενέστερης της δικής μας και συνεπώς, δεν έχουν πλέον πεδίο εφαρμογής.
Εσύ όμως κράτα το εξής. Όπου υπάρχει αποδοχή, υπάρχει αγάπη, όπου υπάρχει αγάπη, υπάρχει ισορροπία κι όπου υπάρχει ισορροπία, υπάρχει ευτυχία.
Αν λοιπόν ονειρεύεσαι έναν πιο όμορφο κόσμο, ξεκίνα από τον εαυτό σου. Βάλε δύο καλές δόσεις διαλλακτικότητας στη ζωή σου κι όταν ακούσεις ξανά για επιλογές που εκφεύγουν της υποτιθέμενης κοινωνικής «νόρμας», έχε την ευνοϊκή διάθεση να καταλάβεις, προτού μπεις στη διαδικασία να καταδικάσεις.
Συντάκτης: Κωνσταντίνα Αρβανίτη
