Πάνε τώρα 10 χρόνια που είστε μαζί και μια η γιαγιά σάς λέει «άντε καιρός σας είναι, θέλω εγγόνια για παρέα», μια οι γονείς σας σάς πιέζουν να παντρευτείτε και σας έχουν αγχώσει για τα καλά. Όλο αυτό όμως είναι περιττό και δε θα πάρετε καν στα σοβαρά τα λόγια τους αν εσείς μια χαρά είστε και χωρίς αυτά.
Αυτά τα βήματα στις σχέσεις κάποια στιγμή αρχίζουν να μας προβληματίζουν. Ειδικά στις σχέσεις που μετρούν χρόνια. Γιατί πρέπει να γίνονται τα μικρά βήματα για να νιώθουμε ότι η σχέση πάει παρακάτω; Αναφερόμαστε σε κινήσεις, όπως η συγκατοίκηση, η γνωριμία των γονέων, η επισημοποίηση της σχέσης, ο γάμος, η δημιουργία οικογένειας. Γιατί αισθανόμαστε την ανάγκη να προχωράμε μπροστά και να περνάμε από όλα τα στάδια που ορίζουμε ότι υπάρχουν για τις σχέσεις, αντί να απολαμβάνουμε την ίδια τη σχέση; Μήπως επειδή ο κοινωνικός μας περίγυρος μας το επιβάλει; Για χάρη των δικών μας, γιατί μόνο έτσι θα καταλάβουν ότι είμαστε ευτυχισμένοι και νιώθουμε πλήρεις; Ή μήπως για να πείσουμε εμάς πως όλα πάνε καλά;
Η στασιμότητα της σχέσης δεν έγκειται στο αν γίνονται ή όχι βήματα προς την επισημοποίηση. Η στασιμότητα ξεκινά πρώτα από το συναισθηματικό κομμάτι και εμείς προσπαθούμε να αγνοήσουμε και να την καλύψουμε μέσα από αυτά τα βήματα. Κάπως έτσι πείθουμε τους εαυτούς μας ότι η σχέση μας είναι υγιής, εξελίσσεται και προχωράει μπροστά, ενώ στην πραγματικότητα ίσως και να ‘χει επέλθει τέλμα και το οποίο και κάνουμε ότι δε βλέπουμε. Τα βήματα αυτά δε θα έπρεπε να επηρεάζουν τη συναισθηματική φύση της σχέσης.
Αν σε μαι σχέση οι σύντροφοι νιώθουν ικανοποιημένοι, τότε δεν έχουν κανένα λόγο να αποδείξουν τίποτα. Δε χρειάζεται να βιάζονται, να υπερβάλουν, να λειτουργούν με χρονοδιάγραμμα ή με τις υποδείξεις των άλλων. Μια σχέση ξεκινάει σιγά-σιγά και πρέπει να απολαύσεις κάθε στάδιο και να κάνεις βήματα παρακάτω τη στιγμή που νιώθεις έτοιμος εσύ και το ταίρι. Αρχικά θα βγείτε, θα δείτε ότι έχετε κοινά, θα διαπιστώσετε πως σας αρέσει αυτός ο άνθρωπος, θα αγαπήσετε τις ιδιαιτερότητες και τις γκρίνιες του, θα δώσετε χώρο να είναι ο εαυτός του. Αν όλα πάνε καλά ίσως συνεχίσετε ακάθεκτοι και μπείτε σε πιο βαθιά νερά, δηλαδή μπορεί να μείνετε μαζί, να πάτε ταξίδια, να γνωρίσετε ο ένας την οικογένεια του άλλου. Αλλά τα πράγματα δεν έχουν σειρά ούτε πρέπει να ακολουθούν συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Αν κάπου δεν τα βρίσκετε, είναι απλό. Δεν προχωράτε μαζί, γιατί με το να κάνετε ένα παιδί ή να παντρευτείτε, δημιουργείτε περισσότερη πίεση και άγχος χωρίς να έχετε βρει πρώτα τα βασικά.
Γι’ αυτό στα απλά, στα μικρά της ζωής, πρέπει να διαπιστώσετε ότι ταιριάζετε. Δες πώς μιλάει σε σένα ο σύντροφός σου, αν σε σέβεται και πόσο σε αγαπά. Πώς μιλάει σε κάποιον που δεν έχει να κερδίσει τίποτα από αυτόν, σε έναν σερβιτόρο, σε έναν υπάλληλο στο περίπτωση. Δώσε χρόνο και γνώρισε το ταίρι σε βάθος. Κι αν είναι ο άνθρωπός σου, κάνε τα επόμενα βήματα τη στιγμή που θα το θέλετε κι οι δύο. Όχι γιατί σου το επιβάλει το σύστημα, η κοινωνία, το χωριό ή η οικογένειά σου, αλλά επειδή το νιώθεις και το θέλεις, ο κόσμος να χαλάσει. Σε μια κοινωνία με ταχύτατους ρυθμούς, εσύ κοίτα να βρεις τον άνθρωπό σου και να απολαύσεις μαζί του τη ζωή χωρίς βιασύνη. Βήμα, βήμα χωρίς πίεση από τρίτους.
Συντάκτης: Ανδριάνα Χάρη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
