Μην το βάζεις κάτω μετά από μια αποτυχία στις Πανελλήνιες

Ταλαιπωρήθηκες, κουράστηκες, παιδεύτηκες πολύ. Συνεχόμενο διάβασμα, ατελείωτες ώρες φροντιστηρίου, σημειώσεις, υπογραμμίσεις και ελάχιστος χρόνος για κοινωνικές συναναστροφές που ακόμα και τότε γι’ αυτό το θέμα μιλούσατε. Επαναλήψεις ξανά και ξανά και πάμε πάλι απ’ την αρχή, άλλη μία φορά, μέχρι που κάποια στιγμή παρατηρούσες ότι δεν έβλεπες το ίδιο καλά, συνειδητοποιώντας ότι οι ώρες είχαν περάσει, αφού πλέον είχε σκοτεινιάσει για τα καλά.

Όλα αυτά όμως πλέον όχι μόνο ανήκουν στο παρελθόν, αλλά η στιγμή που αγωνιωδώς περίμενες, επιτέλους έφτασε! Η ημέρα των αποτελεσμάτων έχει πλέον έρθει. Η ανυπομονησία μεγάλη και συνδέεσαι τη στιγμή που αναρτώνται για να τα αντικρίσεις. Σε λούζει κρύος ιδρώτας, περιμένεις λιγάκι μήπως και σου φύγει η ζαλάδα, αλλά το σίγουρο είναι πως η μεγάλη στιγμή έφτασε και πρέπει να αντιμετωπίσεις το αποτέλεσμα.

Πληκτρολογείς τα στοιχεία σου, στην προσπάθειά σου να μη σε εμποδίσει το μούδιασμα των χεριών και των δακτύλων σου. Η καρδιά σου χτυπά με γοργούς ρυθμούς και τα συναισθήματα είναι ποικίλα και ανάμεικτα. Εισέρχεσαι στη σελίδα και αντικρίζεις τα αποτελέσματα, μα δεν είναι αυτά που περίμενες.

Δεν είναι αυτά που περίμενες;! Αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να έχει συμβεί κάτι τέτοιο από τη στιγμή που τα έδωσες όλα σε αυτόν τον αγώνα. Δεν μπορείς όχι να αποδεχτείς, αλλά ούτε καν να πιστέψεις ότι αληθεύει ένα τέτοιο γεγονός. Σκέφτεσαι ότι δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Ξαναβάζεις πάλι τα στοιχεία σου, όμως μάταια, τίποτα δεν αλλάζει. Κοιτάς αμήχανα την οθόνη έχοντας υποστεί σοκ ή κλαις  και φωνάζεις. Έχεις να αντινετωπίσεις πολλά προβλήματα όπως τι θα πεις στην οικογένειά σου, όμως το κυριότερο ζήτημα είναι πώς θα πορευτείς στη ζωή σου.

Σε περίπτωση που πέτυχες μεν, όχι στη σχολή που ήθελες δε, μπορεί να ανακουφίζεσαι εν μέρη επειδή τουλάχιστον κάπου πέρασες, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό στοιχείο, μιας και τα πράγματα ενώ νομίζεις ότι απλοποιούνται, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, αφού δημιουργούνται περισσότερα διλήμματα. Αναλυτικότερα, αν επιλέξεις τελικά να φοιτήσεις στη συγκεκριμένη σχολή, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να επιλεγείς και όχι επειδή σου προξενεί κάποιο ενδιαφέρον, είναι να μην αποδειχτεί τόσο καλή επιλογή όσο το να μη φοιτήσεις καθόλου. Αυτό συμβαίνει γιατί αν δε φοιτήσεις, θα παραμείνει η θέληση να κάνεις αυτό που πραγματικά θες, άρα και να ξαναδώσεις εξετάσεις. Απ’την άλλη, εάν κάνεις εγγραφή στη σχολή και προσαρμοστείς σε αυτή τη ρουτίνα, θα συνηθίσεις· και δεν εννοώ τα μαθήματα, γιατί αυτά ακόμα κι αν δε σε δυσκολεύουν, λίγο θα σε ελκύουν, όμως με την πάροδο του καιρού, θα γίνουν γνωριμίες που σιγά-σιγά θα εξελιχθούν σε φιλίες ή ακόμα και σε σχέσεις και μετά δύσκολα θα τα αφήσεις όλα πίσω για να πας αλλού. Έτσι, θα χάσεις σχεδόν μία πενταετία της ζωής σου, με μη ουσιαστικές για σένα γνώσεις, με φιλίες και έρωτες που πλειοψηφία μετά το πέρας των σπουδών δε θα ξαναδείς. Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να αναλύσω πόσο περίπλοκη γίνεται η κατάσταση αν πρέπει να μετακομίσεις κιόλας για χάρη της «ξενέρωτης σχολής».

Αντιθέτως, αν δεν πέτυχες πουθενά, ίσως αισθάνεσαι άσχημα και μειονεκτικά, όμως το τοπίο είναι πιο ξεκάθαρο για εσένα. Έχεις ένα χρόνο μπροστά σου για να προετοιμαστείς, να ξανασκεφτείς τι θες να ακολουθήσεις και να αποκτήσεις εμπειρίες που θα σου φανούν χρήσιμες και βοηθητικές, ώστε να επιλέξεις με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και σιγουριά, την πορεία που θες να χαράξεις. Πίστεψέ το, έχεις τόσες πολλές επιλογές! Εάν δεν έχεις ξαναεργαστεί στη ζωή σου, μπορείς τώρα να βγεις στην αγορά εργασίας, αλλά πρόσεξε, μην παρασυρθείς. Σκοπός δεν πρέπει στη συγκεκριμένη φάση να είναι οι χρηματικές απολαβές, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να βγεις από τον κύκλο ασφαλείας σου, κάτι που θα σου δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο για όσα θες να πετύχεις! Αν αυτά τα λεγόμενα σού ακούγονται ασυναρτησίες είναι εγγυημένο ότι θα τα θυμηθείς μετά από δύο μήνες ή και βδομάδες σκληρής δουλειάς.  Παρ’όλ’ αυτα χρειάζεται προσοχή, ώστε να μην παρασυρθείς από οποιοδήποτε ερέθισμα μπορεί να σε καθυστερήσει ή να σε βγάλει από το πλάνο σου. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει για κανένα λόγο να διακοπεί η καθημερινή σου μελέτη, διαφορετικά η απόδοσή σου θα εκτροχιαστεί και θα χαραμίσεις την όλη προσπάθεια.

Για όσους ανήκουν στην κατηγορία που δεν έχουν ιδέα τι θέλουν να σπουδάσουν, γι’ αυτό κιόλας ανακουφίστηκαν που απέτυχαν, προτείνεται μία λύση που θεωρείται αρκετά διαδεδομένη στο εξωτερικό, και δεν είναι άλλη από το  gap year. Η χρονιά μεταξύ αποφοίτησης από το σχολείο και εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι αφιερωμένη αποκλειστικά σε ταξίδια. Φυσικά, δε χρειάζεται να είναι αυστηρά ένας χρόνος, οπότε μην αγχώνεσαι, αφού ακόμα και ένας μήνας ή μία βδομάδα σε μία χώρα με άλλη κουλτούρα και γλώσσα, είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι επηρεάζει θετικά.

Όσον αφορά στο πώς θα ανακοινώσεις στην οικογένεια τα «άσχημα» νέα, δες το σαν μία ευκαιρία επανασύνδεσης, καθώς θα έρθετε πιο κοντά και θα εκπλαγείς από τη συμπεριφορά τους. Εάν όμως εκπλαγείς αρνητικά, καλό θα ήταν να το συζητήσεις μαζί τους, εξηγώντας τους ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, αναλύοντάς τους το πλάνο σου κι ακόμα κι αν δυσαρεστηθούν, μην πτοείσαι, μιας και δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ. Εξάλλου, η οικογένεια πρέπει να σε αποδέχεται γι’ αυτό που είσαι και να σου συμπαραστέκεται και στις δύσκολες στιγμές, όχι μόνο στα κατορθώματά σου.

Υπάρχει και ένα ακόμη πρόσωπο που χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση της κατάστασης κι αυτό δεν είναι άλλο από αυτό που αντικρίζεις κάθε φορά που κοιτάζεσαι στον καθρέφτη. Εξήγησε στον εαυτό σου ότι δε φταις για ό,τι έγινε και μην αφήσεις τις βαθμολογίες ενός χαρτιού να σε καθορίσουν ή να σου δημιουργούν τύψεις. Έδωσες τον καλύτερό σου εαυτό, έχασες μια μάχη, αλλά όχι τον αγώνα. Δε σημαίνει κάτι το ότι δεν πέτυχες. Η ζωή είναι πολλά περισσότερα από βαθμούς και πτυχία και οι σημαντικότερες γνώσεις αποκτούνται βιωματικά και όχι μέσα από βιβλία.

Εάν έχεις θέληση και υπομονή μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Ο Τόμας Έντισον, ο Αβραάμ Λίνκολν και ο Κάρολος Ντίκενς, ούτε καν στο σχολείο δε φοίτησαν, κι όμως κατάφεραν ο καθένας με τον τρόπο του να αλλάξουν τον κόσμο, γιατί σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσεις, αλλά πόσες θα σηκωθείς. Άλλωστε αν δεν αποτύχεις, πώς θα πετύχεις;