Η μοναξιά όταν δεν τη ζητάς είναι από τις χειρότερες καταστάσεις της ζωής. Η ερωτική μοναξιά συγκεκριμένα. Νιώθεις ότι έχεις τόσα να δώσεις και λες και δε θέλει κανένας να τα πάρει. Γιατί τι του έκανες;
Τα ξέρω αυτά τα αισθήματα καλά κι ας μην είμαι μόνη πια. Ξέρω πώς νιώθεις κι ας έχω σχέση. Όπως ξέρω πως θα με πεις ξερόλα κι ότι μιλάω εκ του ασφαλούς. Ναι, εκ του ασφαλούς μπορεί να μιλάω, αλλά ταυτόχρονα μιλάω κι από την πλευρά του γνώστη.
Υπάρχουν άνθρωποι που από τη μία σχέση πηδάνε στην άλλη με μεγάλη ευκολία. Δεν έχουν ζήσει το «χωρίς» για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης. Αυτοί δε θα σε καταλάβουν.
Υπάρχουν κι οι άλλοι που για να κάνουν σχέση χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις. Δεν κάνουν σχέση για να δηλώνουν ζευγαρωμένοι, ούτε γιατί φοβούνται τη μοναξιά, ούτε γιατί δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν το προηγούμενο Σάββατο. Αυτοί, θέλοντας και μη πέρασαν μεγάλα ή μικρά διαστήματα μοναξιάς. Αυτοί, λοιπόν, είναι που θα σε καταλάβουν.
Γι’ αυτό σου λέω ότι ξέρω. Ξέρω πως είναι στιγμές που θέλεις να φας τους τοίχους γιατί σε πνίγουν, που θέλεις ν’ ανοίξει η γη να σε καταπιεί γιατί νομίζεις ότι δε σε χωράει, που νομίζεις πως όλα είναι μάταια κι η ευτυχία δε θα έρθει ποτέ, που διαλέγεις κελί σε μοναστήρι, που δεν μπορείς ούτε κατά διάνοια ν’ ακούσεις χαρούμενο τραγούδι, που λες συνέχεια «Τι τα λέω σ’ εσένα; Λες και θα με καταλάβεις», που η ευτυχία των άλλων σου προκαλεί πότε ζήλια πότε νοσταλγία, που θέλεις να μαχαιρώσεις όλες τις καρδούλες που κυκλοφορούν δεξιά κι αριστερά, που τσατάρεις με διάφορους ανθρώπους έτσι για την επιβεβαίωση, που θεωρείς ότι μπορείς να γράφεις τους πάντες και τα πάντα «γιατί έτσι», που οποιαδήποτε συμβουλή από δεσμευμένο σου φαίνεται μια μικρή ακόμη ηλιθιότητα, που κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει γιατί κανείς δεν ξέρει τι περνάς.
Ξέρω πως θέλεις να μιλάς στο τηλέφωνο και να χαζολογείς με τον έρωτα, να στέλνεις μηνύματα στο άσχετο για να πεις μια βλακειούλα, να στέλνεις τις καρδούλες, που ήθελες να μαχαίρωνες υπό άλλες συνθήκες στο viber, να κάνεις σεξ με συναίσθημα κι όχι από ανάγκη ή για επιβεβαίωση, να περπατάς χέρι-χέρι με τον άλλο, να συζητάτε πράγματα και να ζητάς τη συμβουλή του, να λέτε αστεία που μόνο οι δυο σας καταλαβαίνετε, να πηγαίνετε εκδρομές και ταξίδια ή να περνάτε το σαββατόβραδο σε παγκάκι για λόγους αφραγκίας, να νιώθεις σπουδαίος και ξεχωριστός άνθρωπος γιατί θα σε κάνει να νιώθεις έτσι, να δώσεις αγάπη γιατί σου ξεχειλίζει.
Έχω άδικο; Έτσι δεν είναι; Αφού σου είπα ότι τα ξέρω. Όπως και κάτι ακόμη. Θα έρθει, να το ξέρεις αρκεί να έχεις μάτια ανοιχτά και να ‘χεις ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς σου με τα περασμένα. Μόνο τότε θα το καταλάβεις και θα το απολαύσεις.
Και να μας ακούς εμάς που στο παίζουμε φωτεινοί παντογνώστες. Το καλό σου ζητάμε κι ας μη το βλέπεις έτσι προς το παρόν.
Έτσι κι αλλιώς σου αξίζει. Σε όλους τους ανθρώπους που το θέλουν πραγματικά, αξίζει.
Και κάτι τελευταίο. Μην ξαναπείς ποτέ ότι δεν έχεις τύχη ή ότι η γκαντεμιά σου είναι ανυπέρβλητη, γιατί τα προκαλείς. Κάνε υπομονή και θα ‘ρθει. Στην τελική, απόλαυσε τώρα τη μοναξιά σου και τον ελεύθερο χρόνο σου, γιατί δε θα διαρκέσουν και για πάντα. Φρόντισε τώρα τον εαυτό σου και μη τον σκορπάς και τον αναλώνεις σε πράγματα που είναι τελειωμένα πριν καν αρχίσουν.
Επιμέλεια Κειμένου Σταυρούλας Φωτιάδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου
