Απόγευμα Φεβρουαρίου.
Τα ξύλα αναμμένα, στο πικάπ παίζει τζαζ και στα φωνητικά η βροχή, που όσο πάει και δυναμώνει.
Τα παράθυρα γίνονται όλο και πιο υγρά. Ο καφές αχνίζει, η έμπνευση μεγαλώνει κι η ζεστή αγκαλιά είναι η καλύτερη λύση για όποιον κρυώνει –και για όποιον αγαπά πολύ.
Χειμώνας. Η εποχή όπου επικρατεί η πιο γλυκιά αναστάτωση στους αιθέρες. Τότε που ο ουρανός ξεσπάει και συμπεριφέρεται όπως αρμόζει.
Η θέα που ξεπροβάλλει έξω από κάθε υγρό, χειμωνιάτικο τζάμι, είναι σκέτος οίστρος που ταιριάζει γάντι στα απανταχού ανήσυχα πνεύματα.
Με τις βροχές θα τους δεις να γράφουν ένα ποίημα κι ένα στιχάκι παραπάνω. Τότε που η φύση κι ο καιρός βρίσκονται σε διαστολή. Κι άμα είναι σε διαστολή ο καιρός, πώς να μην είναι το συναίσθημα;
Ο χειμώνας είναι η λατρεία όλων εκείνων που γουστάρουν την καταιγίδα στη ζωή τους. Που τα καρεκλοπόδαρα τους εξιτάρουν κι οι αστραπές τους εκτοξεύουν την αδρεναλίνη.
Για ‘κείνους που τους αρέσει να γίνεται λίγο ο χαμός και που βαριούνται την ηλιόλουστη ηρεμία και τον πεσμένο σε καλοκαιρινή νάρκη ουρανό. Για όσους τρελαίνονται να βλέπουν τα μποφόρ να ανεβαίνουν επικίνδυνα και τη θάλασσα να τρελαίνεται.
Πώς γίνεται να παραπονιέται κανείς, για χαλασμένες διαθέσεις και πεσμένες ψυχολογίες λόγω χειμώνα και βροχής; Δεν ευθύνεται ο καιρός αν τα έχουμε κάνει εμείς πανικό μέσα μας. Κανένας σώφρον άνθρωπος που κατάφερε να τα’ χει καλά με το μέσα του, δε ζήτησε τα ρέστα απ’ το χειμώνα. Κανένας χειμώνας δεν ευθύνεται για το ασταθές του συναισθήματός μας.
Βγάλτε απ’ το μυαλό σας ότι χειμώνας ίσον μελαγχολία, μαυρίλα, μελό, ταλαιπωρία στο δρόμο, φριζαρισμένα μαλλιά και κάλτσες βρεγμένες. Αυτά είναι προκαταλήψεις του κώλου. Στενομυαλιές δίχως προηγούμενο. Και επιχειρήματα, τουλάχιστον επιφανειακά.
Χειμώνας ίσον έμπνευση, ίσον οίστρος.
Χειμώνας ίσον λιγότεροι ιδρώτες και περισσότερες αγκαλιές.
Για σκεφτείτε το. Ακόμη και το κρασί το ίδιο να ρωτούσαμε, χειμώνα θα επέλεγε να μπει στο ποτήρι, για να μας κάνει παρέα δίπλα από το τζάκι.
Και φυσικά, δε λείπουν και οι βροχοπτώσεις τέτοια εποχή. Ωραία καιρική συνθήκη η βροχή. Πρώτης τάξεως αφορμή για να ‘ρθουν τα εξ ουρανού, σε ανοικτή επικοινωνία με τα επίγεια.
Και στο φινάλε, υπάρχει καλύτερο πράγμα από τη μυρωδιά της βροχής;
Κι ο έρωτας, σίγουρα δε λείπει απ’ τον χειμώνα, γιατί ταιριάζει στους ερωτευμένους. Τους προκαλεί να κουρνιάσουν πλάι-πλάι, να μπερδέψουν τις πατούσες τους, να ζεσταθούν αγκαλιά.
Να τον αγαπάτε το χειμώνα. Να απολαμβάνετε λεπτό προς λεπτό τις εκφράσεις του και να μην παρεξηγείτε στιγμή την γκρι απόχρωσή του.
Και να θυμάστε. Όποιος σας πει ότι η λιακάδα φέρνει την ευτυχία, μην τον πιστέψετε.
Είναι που δεν έχει χορέψει ακόμη στη βροχή.
Συντάκτης: Άννα Ιωαννίδου
