Η φράση «έφαγα τα μούτρα μου» είναι γνωστή στους περισσότερους και κανείς δε χαίρεται στ’ άκουσμά της. Πολλοί μπορούν να ταυτιστούν και να κατανοήσουν εύκολα το νόημά της. Τι σημαίνει, όμως, έφαγα τα μούτρα μου; Δεν υπάρχει κάποιος παγκόσμιος, κοινός ορισμός για όλους. Το μόνο κοινό που ‘χουν όλοι όσοι έχουν χρησιμοποιήσει αυτήν την έκφραση είναι πως σε καμία περίπτωση δε βγήκαν νικητές, αλλά νικημένοι απ’ το παιχνίδι του έρωτα.
Έχοντας φάει τα μούτρα σου, είναι λογικό να χάνεις προσωρινά κάθε ελπίδα για επιτυχημένη σχέση και να παύεις να πιστεύεις σ’ έρωτες που εκπληρώνονται. Γίνεσαι απαισιόδοξος επειδή αλλιώς τα περίμενες τα πράγματα κι αλλιώς ήρθαν. Πόνεσες, προδόθηκες και πληγώθηκες.
Προσπαθείς ν’ αναλύσεις κάθε απορία που ‘χεις στο μυαλό σου. Γιατί σ’ απάτησε; Γιατί σε παράτησε, αφού ποτέ δε στερηθήκατε τίποτα; Γιατί σου ‘δινε ψεύτικες ελπίδες αφού δεν είχε κανένα σκοπό να σου δώσει μια ευκαιρία; Ξεχνάς, μέσα στην απογοήτευσή σου, την ανάγκη που έχουμε όλοι ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε, αυτό όμως δεν κρατάει για πολύ. Ίσως πολλοί πιστεύουν πως όποιος έφαγε τα μούτρα του, κλείνεται για πάντα στο καβούκι του. Δε συμβαίνει πάντα έτσι.
Κάποια στιγμή, όταν έχεις πια καταλάβει πως δε γίνεται όλες οι σχέσεις να ‘ναι πετυχημένες και να ‘χουν happy end, είσαι έτοιμος να ξαναμπείς στο παιχνίδι και το μόνο που θέλεις είναι να παλέψεις με νύχια και με δόντια για τον άνθρωπο που τ’ αξίζει πραγματικά.
Γιατί τώρα έμαθες να εκτιμάς αυτά που αξίζουν κι αυτά που σε κάνουν χαρούμενο. Ξέρεις να δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να ‘ναι στη ζωή σου. Ξέρεις ότι χρειάζεται προσπάθεια και λίγη πίστη παραπάνω. Δε γίνεσαι πιο επιφυλακτικός, αλλά περισσότερο άνθρωπος. Κατανοείς πως τ’ όλο θέμα μιας σχέσης μπορεί να δουλέψει, μπορεί κι όχι. Και μόνο, όμως, που πρόκειται για κάτι διαφορετικό απ’ το σωρό, θέλεις να δοθείς σ’ αυτό ολοκληρωτικά κι ας ξέρεις ότι μπορεί να μην πετύχει.
Τα ερωτικά στραπάτσα είναι που μαθαίνουν στους ανθρώπους να επιβιώνουν κι όταν πέφτουν να ξανασηκώνονται. Τη μέρα που θα γνωρίσεις τον άνθρωπο που θα σου μάθει το διαφορετικό, να ξέρεις πως αν δε θέλεις να σκοτώσεις το συναίσθημά σου, πρέπει ν’ αφεθείς και να παραδοθείς. Τι νόημα έχει να ζεις υψώνοντας μονίμως άμυνες και να στέκεσαι γι’ ασφάλεια δίπλα στην έξοδο κινδύνου;
Εσύ που έφαγες τα μούτρα σου ουκ ολίγες φορές και δεν το ‘βαλες κάτω, εσύ που δεν έκλεισες την πόρτα στους ανθρώπους και στον έρωτα, εσύ είσαι που ξέρεις να παλεύεις και να προσπαθείς για ό,τι σου αξίζει. Εσένα που την πάτησες και μετά ερωτεύτηκες ξανά και δέθηκες, θα ‘πρεπε να σε θαυμάζουν που ξέρεις να δίνεις και να δίνεσαι, ίσως καλύτερα απ’ όλους μας.
Γιατί εσύ δε μίσησες τον έρωτα, δεν τον καταράστηκες, αλλά τον εξύμνησες και τον χάρηκες όπως του αρμόζει. Τελικά, μπορεί και να μην έφαγες τα μούτρα σου στον έρωτα, αλλά να ‘κανες το πρώτο βήμα προς αυτόν. Γιατί στον έρωτα δε νοείται να υπάρχουν έξοδοι κινδύνου. Ή θα μπεις και θα το ζήσεις ή θα μείνεις απ’ έξω και θ’ αναρωτιέσαι μονίμως τι ταινία παίζει μέσα.
Επιμέλεια Κειμένου Πηνελόπης Παυλίδη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Πηνελόπη Παυλίδη
