Αν ρωτήσετε μια γυναίκα γιατί αγαπά τον άντρα της θα σας πει, επειδή είναι άντρας μου. Αν ρωτήσεις τη μητέρα γιατί αγαπά το παιδί της, θα σου πει επειδή είναι παιδί μου. Αν ρωτήσω εσένα γιατί αγαπάς το σύντροφό σου, θέλω τεκμηριωμένη απάντηση.
Δεν αγαπάμε για να μας αγαπούν, ούτε αγαπάμε για να αξίζουμε.
Δεν αγαπάμε τον άλλο γιατί έχει χρήματα ούτε γιατί είναι πατέρας των παιδιών μας.
Ως σύντροφος τί σου προσφέρει, τί στοιχεία έχει στο χαρακτήρα του που σε θυμώνουν και σε εξιτάρουν μαζί; Τι αδυναμίες έχει που κοντά στις δικές σου γίνονται δύναμη; Τι άνθρωπος είσαι εσύ μαζί του;
Σε μια προηγούμενη εποχή η αγάπη ήθελε μάχη για να κρατηθεί ζωντανή, ήθελε καντάδες, κρυφά ραντεβουδάκια σε σοκάκια, κρέμασμα από το παράθυρο και μεταμεσονύχτιες εξορμήσεις. Σήμερα τη βλέπεις να απεικονίζεται σε μπουκάλια ουίσκι στα μπουζούκια και παίρνει πρόσωπο από τραγούδια τύπου «πάρε δρόμο» ή «τα λέμε». Μήπως κάπου έχουμε χάσει το νόημα ή βιώνουμε τα όσα έφεραν οι καιροί;
Προχθές μια γυναίκα κοντά στα 50 μου είπε, «αγαπώ τον άντρα μου γιατί ακόμα πάμε ψάρεμα μαζί. Μπαίνουμε στη βαρκούλα, ρίχνουμε αγκίστρι και γεμίζουμε τον κουβά μας. Το βράδυ τρώμε ψάρι και πίνουμε κρασί. Πουθενά δεν πάω αν μ’ αγαπά.»
Η αγάπη ζυμώνεται με τρεις κουταλιές έρωτα, δύο ml από τις στιγμές σας και μια δόση της προσφοράς που δέχεσαι. Υπάρχει δηλαδή ένα υπόβαθρο με τον άνθρωπο αυτόν και ξέρεις ότι τον αγαπάς για όσα είναι.
Ένα σ’ αγαπώ στο τρίτο ραντεβού δεν σε κάνει να φαίνεσαι σώας τας φρένας, αφού δε γνωρίζεις ακόμα το άτομο απέναντι. Σε δείχνει απελπισμένo για εξάρτηση και δέσμευση. Τα πιο πιθανά αποτελέσματα είναι ο απέναντι να φύγει χωρίς τα παπούτσια του ή να σου απαντήσει σκέτο «ευχαριστώ». Σου έτυχε; Μη σου τύχει!
Είναι και κάποιες ψυχές που δυσκολεύονται να δείξουν αγάπη. Τα χείλη τους μπερδεύονται, η φωνή τους τραυλίζει, το είναι τους κουμπώνεται. Φοβούνται ότι θα τάξουν αιωνιότητα και οι ευθύνες τους θα διπλασιαστούν.
Είναι και κάποιοι άλλοι θνητοί που θεωρούν τις λέξεις και τις πράξεις αυτονόητες. Σου λέει, «το ότι είμαι μαζί σου δεν λέει κάτι; Δε λέει πως σε αγαπάω, πως σε θέλω; Τι χρειάζεται και να το πω;»
Δεν πρέπει να πεις τίποτα αν δεν το εννοείς. Λάθος να το λες όταν πρέπει, όταν σου το λένε ή για να πετύχεις κάποιο σκοπό. Δεν μπορείς να αγοράσεις την αγάπη από τη Λαϊκή την Πέμπτη το πρωί ούτε να τη βάλεις γαρνιτούρα μετά την απιστία σου.
Σήμερα που μ’ έπιασαν οι ρομαντζάδες μου, θα σου πω ότι η μεγαλύτερη αξία του «σ’ αγαπώ» κρύβεται την ώρα που ξυπνάς αναμαλλιασμένη, άβαφη και με τη τσίμπλα στο μάτι. Χώνεται στην αυθόρμητη αγκαλιά ενώ είσαι στον κόσμο σου. Αιωρείται σε μια καλοκαιρινή εκδρομή όταν σε κοροϊδεύει για τις σαγιονάρες που φοράς. Παραμονεύει στις καταστάσεις που ο άνθρωπός σου είναι τσαλακωμένος κι αναζητά τη δύναμή του τη χαμένη. Αυτός είναι το πουλόβερ κι εσύ το κουμπί που θα κλείσει για να τον κρατήσει ζεστό.
Ένα «σ’ αγαπώ» μετράει περισσότερο εν ώρα καβγά. Θα αποτελέσει το λόγο που εκείνη θα σου σκάσει ένα χαμόγελο και για το αποτέλεσμα μην αναρωτηθείς. Θα περάσει το δικό σου.
Αυτό είναι η αγάπη. Το ακριβότερο κόσμημα που μπορεί να δώσεις σε μια γυναίκα, η πολυτιμότερη ανταμοιβή σε έναν άντρα. Η αγάπη είναι γένους θηλυκού, ο Άγιος Βαλεντίνος είναι γένους αρσενικού. Το ένα και το αυτό.
Ακόμα και γι’ αυτούς που λένε ότι ο άντρας προσφέρει οικειότητα επειδή θέλει σεξ κι η γυναίκα προσφέρει σεξ επειδή θέλει οικειότητα, το αποτέλεσμα ίδιο δεν είναι; Αγάπη κι έρωτας. Ξεκλειδώνεται μια εσωτερική πόρτα σαν αυτή που στα ξενοδοχεία ενώνει δύο δωμάτια.
Σίγουρα όλοι σε κάποιον χρωστάμε ένα σ’ αγαπώ όπως χρωστάμε σ’ έναν άλλο μια συγνώμη, σ’ έναν τρίτο το «σε θέλω».
Κάποιες φορές χρειάζεται να λέμε σ’ αγαπώ και στο τελευταίο αντίο. Όσο κι αν σου ξινίζει το στομάχι, αυτό είναι που σε διαχωρίζει από τους μη ερωτευμένους. Τη ζώνη ασφαλείας δεν την βάζεις στο τέρμα του προορισμού. Αν το αισθάνεσαι πες το και φύγε.
Αν φοβόμαστε να αγαπήσουμε θα ξυπνήσουμε μια μέρα σ’ ένα άδειο σπίτι, μόνοι, κυνικοί, ανίκανοι να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη. Στο τζάκι μαζί πρέπει να ρίχνουμε τα κούτσουρα για να διατηρηθεί η φλόγα.
Η φλόγα αναζωπυρώνεται με αναμνήσεις με μυρωδιές, χρώματα, αρώματα και στιγμές, πολλές απλές καθημερινές στιγμές.
Για τη Μαρία η αγάπη έχει μυρωδιά μέλι με κανέλα, για την Ειρήνη γαρύφαλλο, για τον Κώστα μυρίζει άνοιξη. Για ‘σένα;
Συντάκτης: Μαρία Παναγιώτου
