Οίνος ευφραίνει καρδίαν, λέει μια παροιμία. Και δεν είναι μόνο το κρασί που θα μας φέρει στα ωραία μας με τόση μεγάλη γκάμα ποτών που υπάρχει. Αν μπορεί η τσέπη σου να υποστηρίξει τη μεγάλη βραδιά μπορείς να μετατρέψεις τον εαυτό σου σε έναν δεύτερο Ορέστη Μακρή μέσα σε λίγη ώρα. Θα πιεις όλο το Βόσπορο κι όλα ξαφνικά θα γυρίζουν τόσο έντονα που θα φαντάζει ότι βρίσκεσαι σε νεροτσουλήθρα σε κάποιο πάρκο για μικρά παιδιά.
Το πρόβλημα είναι όταν δεν είσαι σε φάση να πιεις μιας και σε περιμένει πρωινό εγερτήριο για δουλειά ή λοιπές υποχρεώσεις κι απλά θες να βγεις με την παρέα σου για ένα ποτό και μόνο ενώ εκείνοι τυχαίνει να έχουν τέτοια τρελή δίψα για ποτό εκείνο το καταραμένο βράδυ λες και τους μάζεψες απ’ την πλησιέστερη έρημο και το λαρύγγι τους θυμίζει στυπόχαρτο. Ε εκείνη τη βραδιά ξέρεις ότι δε θα περάσεις καλά για τους συνήθεις λόγους.
Θα παραγγέλνουν το ένα σφηνάκι μετά το άλλο σαν να μην υπάρχει αύριο και μετά από λίγη ώρα θα γελάνε με το καθετί δυνατά ρεζιλεύοντάς σε, αλλά λίγο τους νοιάζει και το ξέρεις. Θα μιλάνε με τις διπλανές παρέες λες κι είναι γνωστοί απ’ το στρατό ή παλιοί συμφοιτητές που σμίξανε έπειτα από πολλά χρόνια κερδίζοντας τις χειρότερες εντυπώσεις, αλλά στη φάση που βρίσκονται την επόμενη μέρα η μνήμη θα έχει πάει περίπατο χεράκι-χεράκι με την αξιοπρέπεια σε μια παραλία.
Ο ατσούμπαλος της παρέας θα ρίχνει τα ποτά απ’ το τραπέζι σε κινητά και τσιγάρα κι η κάποτε σεμνή φίλη της παρέας θα έχει ήδη ανέβει στο κοντινότερο σκαμπό-τραπέζι για να χορέψει με καλύτερη θέα. Ο τσαχπίνης της παρέας θα γυρνάει στο μαγαζί παραπατώντας λες και βρίσκεται σε βάρκα σε φουρτούνα, φλερτάροντας με όλο το μαγαζί ανεξαρτήτως φύλου και φυλής και τέλος η κατηγορία στην οποία ξέπεσες εκείνο το βράδυ, γνωστή κι ως «οι ξενέρωτοι» που έχουν το ύφος σοβαρός-ενοχλημένος απ’ τους υπόλοιπους που περνάνε καλά και δε δίνουν δεκάρα για τις συνέπειες.
Όταν οι υπόλοιποι στην παρέα σου είναι σε φάση νιρβάνας με λίγη έως πολλή δόση «Ποιος είμαι και πού βρίσκομαι;», νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα άδειο δωμάτιο ολομόναχος. Ξενερώνεις σιγά-σιγά γιατί δεν μπορείς να έρθεις στην ίδια διάσταση που βρίσκονται οι υπόλοιποι. Στην ίδια συχνότητα τρέλας που η λογική κι οι κανόνες παύουν να ισχύουν και τη θέση τους παίρνουν ο αυθορμητισμός και το πάθος για ζωή.
Το ποτό αντιστρέφει τη διάθεση και ξεκλειδώνει τις επιθυμίες που έχουμε βαθιά θαμμένες στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Μερικούς τους ξεσηκώνει και κάποιους άλλους τους ρίχνει ψυχολογικά υπενθυμίζοντάς τους παλιούς έρωτες και λάθη μιας προηγούμενης ζωής.
Αν γίνεται να διασκεδάσεις χωρίς ποτό; Φυσικά και γίνεται, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι το ποτό μπορεί να σε πάει σε ένα επίπεδο παραπέρα και να απογειώσει τη βραδιά, πίνεις και πίνεις πολύ. Άλλωστε εγώ προσωπικά δε θυμάμαι κάποια τρομερή βραδιά που να ξεκίνησε με κατσικίσιο γάλα.
Αν νιώθεις λοιπόν έξω από τα νερά σου σε μια παρέα μεθυσμένων και κοιτάς το ρολόι κάθε τρείς και λίγο, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αρπάξεις ένα ποτήρι και να τσουγκρίσεις με τους φίλους σου. Στην υγειά μας!
Επιμέλεια Κειμένου Παναγιώτη Καπτζιλή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Παναγιώτης Καπτζιλής
