Να αδιαφορούν που αδιαφορείς, τι τραγωδία!

Η αδιαφορία σου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Εκεί που έχεις τον έλεγχο και παίρνεις ό, τι θέλεις, σχετικά εύκολα καμία φορά, έρχεται να σου χτυπήσει την πόρτα το αίσθημα της αδιαφορίας κατά πρόσωπο. Κι ας κατάφερνες με τον τρόπο σου να διαλέγεις και να κερδίζεις αυτό που σε κέντριζε . Σε ενθουσίαζε που δε σου αντιστεκόταν η συνθήκη και σε χαροποιούσε που έγινε το δικό σου- ανθρώπινο σαφώς. Όμως, η δική σου ευχαρίστηση σταματάει όταν γίνεται κατάχρηση στα συναισθήματα του άλλου. Ξέρεις ότι είναι λογικό να σου φύγει ο άνθρωπος που δεν ήταν ποτέ πραγματικά δικός σου, έτσι;

Σε ενόχλησε η αδιαφορία, διότι δεν την περίμενες.  Όμως,  η ξαφνική αυτή η αλλαγή μπορεί να ξυπνήσει τα ένστικτά σου; Να σε ταρακουνήσει για να καταλάβεις ότι η διεκδίκηση παίζεται με δυο (τουλάχιστον) παίχτες; Μέσα σου γνωρίζεις καλά ότι ίσως κι εσύ θα αδιαφορούσες αν συνεχώς έπαιρνες το βάιμπ ότι δεν ήσουν η πρώτη επιλογή. Θα πείσμωνες και θα το έπαιζες ανώτερος γιατί η απόρριψη δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη όταν δεν είσαι εσύ αυτός που τη ρίχνει- ίσως ούτε καν τότε.

Και εκείνη τη στιγμή που σβήνεις ένα από τα πολλά τσιγάρα σου, ίσως να βάλεις τον εαυτό σου να σκεφτεί την αλλαγή πλεύσης σου. Γιατί να πληρώσεις εσύ το τίμημα της αδιαφορίας; Ίσως δε φέρθηκες όσο ξεκάθαρα θα έπρεπε ή ίσως έπαιξες για να έχεις το αποτέλεσμα που πάντα είχες;  Όπως και να έχει μέσα σου γνωρίζεις ότι είναι στο χέρι σου η λύση, όχι στο μυαλό σου. Οι πράξεις σου καθορίζουν ποιος τελικά είσαι.

Αν δείξεις έναν «τέλειο» εαυτό για να πάρεις εκείνη τη χρονική στιγμή αυτό που επιζητείς, όπως  μία σχέση, κάτι πιο χαλαρό, οτιδήποτε θα σε γεμίσει, το άτομο που θα σε γνωρίζει κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής σου ίσως ξενερώσει όταν ξαφνικά αλλάζεις ρότα χωρίς να δώσεις ένα σημείο πορείας. Η αδιαφορία όμως, μπορεί να γίνει η δύναμή σου αν παίξεις ξεκάθαρα.

Άφησε να φανεί το δυνατό σου χαρτί, ο εαυτός σου χωρίς να προσποιείσαι μια περσόνα που δεν είσαι. Όλοι θα εκτιμήσουν εκείνο το ξεχωριστό κομμάτι σου, αλλά μόνο ένας θα σε ξεχωρίσει. Την αδιαφορία θα την υποστείς λόγω μη επιλογής, είτε κακού δικού σου χειρισμού, είτε επειδή ξενέρωσες το άτομο που του πάσαρες μία -και καλά- μυστηριώδη φιγούρα.

Το σοκ του «παίζω με τα δικά σου χαρτιά» ξεκινάει όταν όλο αυτό το παιχνίδι μυαλού που θεωρούσες ότι διαπρέπεις, κατεδαφίζεται μπροστά σου σαν αμμόλοφος στον αέρα. Και δεν ενοχλεί τόσο ότι απέτυχε η στρατηγική σου, μα το ότι εκτέθηκες ως έχων στρατηγική. Σκληρό ε; Μη παρατάς κάτι μόνο και μόνο από πείσμα, όμως.

Η αδιαφορία μπορεί να παραλύσει τον άνθρωπο, όμως ώρες ώρες γίνεται ο καλύτερος καθοδηγητής του. Είναι δελεαστικό να δοκιμάζουμε τις αντοχές μας στον έρωτα, να δίνουμε λίγα περιμένοντας πολλά, να ρισκάρουμε μια ανταλλαγή μπαλιών που μόνο στόχο έχουν ποιος δε θα προλάβει να τη δει. Μπορεί όμως ο παίχτης να βαρεθεί, να κάνει μεταβολή και να φύγει, γιατί θα παραδυσκολέψει το παιχνίδι. Και τότε, μένοντας με έναν παίχτη τι νόημα θα έχει να ρίξεις μπαλιά; Μην ξεχνάς το διασκεδαστικό του πράγματος και μη θεωρήσεις δεδομένο ότι αδιαφορώντας θα κάνεις τον άλλο να κολλήσει Δεν είναι προτιμότερο, αν όντως περνάς καλά, να ευχαριστήσεις για όσα σου πρόσφερε, να χαμογελάσεις και να χαθείς προς το χάος; Μια γυρισμένη πλάτη, αξίζει μόνο αν είναι για φιλιά, αλλιώς, ως θέα, δε συγκρίνεται με δυο μάτια. Να τα λέμε κι αυτά.