Στο friendzone η απόρριψη γίνεται με μισή καρδιά

Ζούμε στην εποχή των relationship goals και του φαίνεσθαι, κι όσο αληθινοί κι αν θέλουμε να δείχνουμε στους άλλους, πολλές φορές δεν τα καταφέρνουμε με μεγάλη επιτυχία. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στον έρωτα με τις τόσο περίτεχνες πτυχές του, εκεί που η φιλία συναντάει το φλερτ και γινόμαστε θεατές ή/και πρωταγωνιστές μιας άβολης κατάστασης, που, τελικώς φέρνει τη ρήξη αρκετές φορές και μπλέκει το κουβάρι στους διαπλεκόμενους που θέλοντας και μη, έχουν αισθήματα.

Τα πράγματα στις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι πάντα ξεκάθαρα. Πολλές φορές παρεξηγείται η πρόθεση κάποιου να μπει στη σέντρα των σχέσεων και να μετακομίσει απ’ την κερκίδα της φιλίας. Όλα ξεκινούν απ’ την επιμονή των ανθρώπων να διατηρούν φιλικές σχέσεις με ανθρώπους που θα ήθελαν να είναι εξαρχής μαζί τους. Η αρχή του κακού με το friendzone ξεκινάει με μια αμφίδρομη συμπάθεια, μέχρι η μια πλευρά ν΄ αρχίζει να βλέπει ερωτικά την άλλη μονόπλευρα (;) και κάνει στροφή 180 μοιρών στη σχέση, αφήνοντας την άλλη πλευρά πολλές φορές να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα ενώ βρίσκει το άτομο αυτό απροετοίμαστο αφού συχνά δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το ότι κάτι άλλο παίζει εδώ.

Έτσι, ξεκινάει ένα γαϊτανάκι το οποίο αποτελείται από πολλές κι απανωτές πράξεις, με πρώτη και καλύτερη την έλξη ενός ανθρώπου που μέχρι τώρα νόμιζες ότι σε βλέπει μόνο φιλικά! Κι όταν φτάνεις στο σημείο να απαντήσεις στην εξομολογησή του και τελικώς να τον βάλεις στον πάγο, ξεστομίζεις την πιο κλισέ φράση που ακούμε συχνά: «Δεν είχα καταλάβει κάτι τόσο καιρό, σε βλέπω φιλικά, όμως δε θέλω να σε χάσω.».

Κι όταν πια γειώσεις κάποιον και τον ρίξεις στον πάγο, μετά τι; Περιμένεις ότι όλα θα είναι τέλεια και ιδανικά κι η σχέση σας θα συνεχίσει να είναι όπως παλιά; Μάλλον όχι. Η μεν πλευρά διαλέγει να μην πιστεύει τη δε πλευρά, θεωρώντας πως δεν έχει αντιληφθεί ότι κάτι υπάρχει και η δε πλευρά τρώγεται από ενοχές κι αμηχανία, καθώς θέλει και τον σκύλο μα και η πίτα μοιάζει πεντανόστιμη, κοινώς δε θέλει να ενδώσει, μα γουστάρει και λίγο την προσοχή.

Σ’ ένα friendzone δε φταίει όμως μόνο ο ένας. Ο χειρισμός μιας τέτοιας κατάστασης καθιστά αδύναμους τους εμπλεκόμενους να διαχειριστούν τη μορφή της σχέσης τους, με αποτέλεσμα να καταλήγουν να πονάνε κι οι δύο. Αυτό συμβαίνει γιατί, απ’ τη μία πλευρά βγαίνουν συναισθήματα που έχουν να κάνουν με έρωτα, αφοσίωση κι αγάπη, πλατωνικά όμως κι απ’ την άλλη πλευρά πολλές φορές, βγαίνει εκνευρισμός, αυταπάρνηση, εγωισμός και φόβος λόγω του ανικανοποίητου.

Βέβαια δεν είναι πάντα έτσι. Αν θα προσπαθούσαμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση αυτή θα λέγαμε, ότι υπάρχουν και περιπτώσεις, που, μια φιλία είναι η αρχή για μια ώριμη σχέση. Το ταίριασμα ως χαρακτήρες, με κοινά χαρακτηριστικά, σας δίνει τη δύναμη να αντέξετε κι οι δύο μέσα σε μια σχέση. Να θέλετε τα ίδια πράγματα, ώστε να κάνετε το επόμενο βήμα. Είναι σαφώς μεγάλο ρίσκο που δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να πάρουν, ακόμα κι αν έχουν αισθήματα. Εκεί μπαίνει η δύναμη αυτών,  που ως βαρόμετρο έρχεται να βάλει στον σε ένα ενδεχόμενο φλερτ καθώς ο μεν θεωρεί ότι εφόσον εκφράστηκε τελείωσε η δουλειά του, ο δε πάλι πως αν φλερτάρει και ρισκάρει για κάτι άλλο, θα χάσει και τα κεκτημένα.

Πριν επιλέξεις να βάλεις κάποιον στον πάγο του friendzone, σκέψου πόσο ευτυχισμένος θα μπορούσες να είσαι μαζί του. Ζύγισε τις καταστάσεις, δες τα συν και τα πλην αυτής της σχέσης και μελέτησε καλά τον χαρακτήρα του συντρόφου σου. Είναι άδικο στην τελική δύο άνθρωποι να είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον και να βγαίνουν game over απ’ το παιχνίδι που λέγεται friendzone.