Λένε πως τα παιδιά είναι η χαρά της οικογένειας. Αντικατοπτρίζουν το χαμόγελό σου και σε βοηθούν πολλές φορές να ξεπεράσεις αρκετά προβλήματα. Τόσο της καθημερινότητάς σου, όσο και πιο σημαντικά που μπορεί να μας απασχολούν. Μαγικά, με το δικό τους τρόπο.
Παρά, βέβαια, τις ευκολίες της εποχής, αρκετοί γονείς συναντούν δυσκολίες στο να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ή ακόμη και στην ανατροφή τους υπάρχουν δυσκολίες που δύσκολα τις αντιμετωπίζουν. Κι αυτό όχι γιατί υπολείπονται διάφορα αγαθά –και κυρίως υλικά– αλλά γιατί δεν έχουν ίσως ή δεν ξέρουν πώς να χρησιμοποιήσουν τα κατάλληλα προσόντα για να μεγαλώσει ένα παιδί.
Αυτό που έχει παρατηρηθεί είναι ο φόβος που διακατέχει αρκετούς γονείς, καθώς κι ο τρόπος συμπεριφοράς απέναντί στο παιδί. Μια στάση που δείχνει πως είναι ικανοί να προσφέρουν κάθε υλικό αγαθό, οποιοδήποτε δώρο, μόνο και μόνο για να σταματήσει η «γκρίνια». Κι από την άλλη βλέπεις μια αδιαφορία για τα διάφορα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει ένα παιδί.
Ενώ όταν μεγαλώνουν, βλέπεις πως αρκετά από αυτά τα παιδιά δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν εκείνες τις δυσκολίες που θα εμφανιστούν. Δεν μπορούν να ξεφύγουν από κάποια πράγματα που θα τους κυνηγούν και θα τους στοιχειώνουν. Και στην πρώτη αναποδιά, λυγίζουν!
Τα παιδιά δε θέλουν παραμύθια, ντάντεμα και ψέματα. Εδώ και πολλά χρόνια, το ψέμα αποτελεί το πρώτο όπλο των γονιών απέναντι στα παιδιά. Κι όμως, ποτέ δεν είναι ο αποτελεσματικός τρόπος για την ανατροφή και το μεγάλωμά τους.
Συνηθίζουμε να μαθαίνουμε με λεπτομέρειες τι πρέπει να κάνει κανείς για να εμβολιάσει ένα δέντρο. Όταν όμως πρόκειται για την ανατροφή και την ανάπτυξη των παιδιών μας ενεργούμε χωρίς ειδικές γνώσεις και τα κατηγορούμε ότι υστερούν σ’ ένα οποιοδήποτε τομέα της δραστηριότητάς τους. Αντίθετα, κατά τον εμβολιασμό της τριανταφυλλιάς για παράδειγμα υποπτευόμαστε ότι κάτι δεν το κάναμε όπως έπρεπε, αν ο εμβολιασμός δεν επιτύχει.
Μεγαλώνοντας ένα παιδί με τα κατάλληλα προσόντα και χειρισμούς, βοηθάς και το ίδιο το παιδί να εξερευνήσει το δυναμικό του και να νιώσει ικανοποίηση κι ενδιαφέρον για τους στόχους του. Μαθαίνουν πιο εύκολα κι απλά τα μαθήματα που κρύβονται μέσα στις αναπόφευκτες άσχημες εμπειρίες της ζωής.
Εκείνο που θα κατέχουν είναι μια αίσθηση εσωτερικής γαλήνης που θα τα στηρίζει στις δύσκολες στιγμές. Ενώ παράλληλα θα ξέρουν ότι διαμορφώνουν εκείνα τη δική τους ζωή, ότι έχουν τη δύναμη να τη διαλέξουν και να την αλλάξουν.
Έτσι μπορούν να αποφύγουν τις αναποδιές, να μη λυγίσουν στην πρώτη δυσκολία. Θα μπορούν να σταθούν στα πόδια τους σε κάθε περίπτωση της ζωής τους και να παρατάξουν την «ασπίδα» τους σε όλα εκείνες τις στιγμές που θα το έχουν ανάγκη.
Ας σκεφτούμε λίγο πόσο αποτελεσματικό θα μπορούσε να είναι ένα παιδί απέναντι στο bullying που μπορεί να δέχεται, όταν έχει μεγαλώσει σωστά και δε φοβάται να μιλήσει τη στιγμή που πρέπει. Ας αναλογιστούμε πόσο πόνο θα μπορούσαμε –ίσως– να έχουμε γλιτώσει αν εκείνα τα παιδιά είχαν το θάρρος να μιλήσουν στους κατάλληλους ανθρώπους.
Σίγουρα, δεν έχουμε όλοι μεγαλώσει παιδιά, αλλά κάποια στιγμή περνάμε όλοι από αυτή τη φάση. Κι αν όχι όλοι, τότε οι περισσότεροι άνθρωποι φτάνουν κάποια στιγμή στη ζωή τους να μεγαλώσουν είτε κάποιο μέλος της οικογένειάς τους είτε κοντά σε κάποιους φίλους τους να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Θεωρώ πως δεν είμαστε όλοι κατάλληλοι να μεγαλώσουμε παιδιά. Δεν τίθεται, βέβαια, θέμα καταλληλόλητας, αλλά όταν κάποιος δε νιώθει έτοιμος να γίνει γονιός, τότε και το παιδί θα νιώσει μια απαξίωση, όσο μικρό κι αν είναι. Θα νιώθει ένα κενό που δεν μπορεί να καλυφθεί, καθώς η οικογενειακή αγάπη και κυρίως η γονική στοργή, θα του λείπουν.
Άλλωστε, λένε πως το μέσο παιδί, κάνει τα πράγματα σωστά. Το παιδί χωρίς όρια, κάνει το σωστό πράγμα. Μην αναγκάζετε τετράγωνα παιδιά να περάσουν από στρογγυλές τρύπες.
Και φυσικά μην τα αναγκάζετε να μεγαλώσουν γρήγορα. Αφήστε τα να ζήσουν την ηλικία τους και να κάνουν πράγματα που θα τα ικανοποιούν. Μεγαλώστε τα υπεύθυνα και βοηθήστε τα να μη λυγίζουν στην πρώτη αναποδιά.
Επιμέλεια Κωνσταντίνου Δρόσου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Δρόσος
