Στέκεται κάπου απέναντι. Τον παρατηρείς. Ψηλός, επιμελώς ατημέλητο μαλλί, άκρως επιμελημένο ντύσιμο, baby face, μόνιμα πονηρό βλέμμα, με το ένα φρύδι λίγο σηκωμένο. Ο ωραίος. Ο πάντα περιτριγυρισμένος από γυναίκες που όταν τους μιλάει χαμογελάνε νευρικά. Αυτός εν αντιθέσει, αλύγιστος. Ύφος, ιστορία και αυτοπεποίθηση.
Είναι αυτός ο τύπος άντρα που έχει μάθει να παίρνει αυτό που θέλει, τη στιγμή που το θέλει, όπως το θέλει και μάλιστα χωρίς να καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια. Θεωρεί πως είναι η ζωντανή απεικόνιση του playboy και κάνει τα πάντα για να το αποδείξει σε φίλους γνωστούς και γυναίκες που έπεσαν στη διάβα του. Το πουλάει τόσο καλά, που στην αρχή θα πιστέψεις ότι είναι.
Έλα, όμως, που δεν είναι. Αυτή η υπερπροσπάθειά του να αποδείξει ότι είναι «γυναικοφονιάς» σε όποιον έχει δύο πόδια και μιλάει ελληνικά, είναι ταυτόχρονα η ίδια που τον κάνει να απέχει άπειρα ναυτικά μίλια από την ιδανική απεικόνιση του εαυτού του.
Περνώντας στον απέναντι δρόμο, βρισκόμενος δίπλα του και παρατηρώντας λίγο πιο εκτεταμένα τις κινήσεις του, θα το καταλάβεις σε ένα τέταρτο.
Το τέταρτο αυτό, χωρίζεται σε τρία πεντάλεπτα στάδια. Το πρώτο πεντάλεπτο είναι αυτό του μεθοδευμένου και απροκάλυπτου σκαναρίσματος οποιασδήποτε θηλυκής ύπαρξης κάνει το λάθος να περάσει από μπροστά του. Τις θηλυκές αυτές υπάρξεις, τις σχολιάζει κι ενίοτε τις βαθμολογεί βάσει αναλογιών σώματος και χαρακτηριστικών προσώπου -πάντα με μπόλικη δόση μισογυνισμού- με τον κολλητό του, για να καταλήξουν στο ποιες από αυτές θα μπορούσαν να γεμίσουν ένα δίωρο της νύχτας του.
Όλα αυτά για να φτάσουμε στο δεύτερο πεντάλεπτο, εκείνου της παραφιλολογίας υπέρ του εαυτού και των κατακτήσεων του το τελευταίο δίμηνο. Εδώ θα ακούσεις για επαίνους, μισθούς, crossfit, ανδρική μόδα και επιδόσεις. Συζητήσεις που ξεκινάνε ως «Αυτή δεν είναι για τα δόντια σου » και τελειώνουν με ένα απόλυτο «Ξεχνάς ποιος είμαι». Μην κάνεις ποτέ το λάθος και αμφισβητήσεις, κατά πρόσωπο, την πέραση αυτού του άντρα στις γυναίκες.
Το τρίτο στάδιο είναι αυτό που θα έχει επιλέξει, πλέον, τα πιθανά θηράματα του, θα οπλιστεί με την ακαταμάχητη αυτοπεποίθηση του και θα τα κυνηγήσει. Εδώ, ολοκληρώνεται η αποκαθήλωση του αγαπημένου wanna be playboy μας. Οι ατάκες που θα ακούσεις, θα θέλουν να σε κάνουν να γελάς νευρικά για μια εβδομάδα, να νοσταλγείς τον κολλητό σου που βαριόταν να βγει για καφέ και χάνει το απίστευτο αυτό θέαμα και εν τέλει να απορείς πέντε ολόκληρα μερόνυχτα για το πώς γίνεται να έχουν τέτοια απήχηση.
Ε έχουν. Γιατί είναι όμορφος, γιατί το παίζει ιστορία και μπορεί οι γυναίκες να την πατήσουν μαζί του, πριν μπουν στη διαδικασία να τον αποκωδικοποιήσουν. Η εμφάνιση σε συνδυασμό με αυτοπεποίθηση και θράσος, καλώς ή κακώς, τραβάνε σαν μαγνήτης. Μην αγχώνεσαι, όμως, γιατί συνήθως ο μαγνήτης είναι από αυτούς του πολυχρησιμοποιημένους, που σε λίγο καιρό χαλάνε και τους πετάς.
Όχι, λοιπόν, αυτός ο άντρας δεν είναι playboy, είναι ένα συνονθύλευμα απίστευτα καλών γονιδίων και κακομαθημένου παιδιού. Ο playboy έχει μυαλό, αίγλη, πουλάει παραμύθι και το αγοράζεις χωρίς να καταλάβεις το ποσό που ξόδεψες. Αν είσαι γυναίκα, και έχεις μπλέξει με τέτοιο άνθρωπο δε θυμάσαι εμφάνιση, θυμάσαι λόγια και τον τρόπο που σε έκανε, αρχικά, να πειστείς ότι έχετε κοινά ενδιαφέροντα και εν τέλει, να έχεις ενστερνιστεί τα δικά του ως δικά σου.
Σκέψου μια τούρτα. Αν βγάλεις το γλάσο, τι μένει; Παντεσπάνι και σαντιγί. Μια, ναι μεν, δοκιμασμένη και επιτυχημένη συνταγή, που αποτελεί τη βάση της, με όλο το παιχνίδι, όμως, να παίζεται στο γλάσο. Γλσσο με γεύση φράουλα, καραμέλα, ή σοκολάτα. Τώρα βάλε στη θέση της τούρτας έναν άνδρα, σκέψου το γλάσο σαν το μυαλό του και την εξωτερική του εμφάνιση σαν παντεσπάνι και σαντιγί. Ελπίζω να συνεννοηθήκαμε.
Συντάκτης: Κωνσταντίνα Νικοπούλου
