Πόσοι από εμάς τυχαίνει να έχουμε δύο ονόματα, είτε επειδή οι γονείς μας δεν μπορούσαν να στενοχωρήσουν κάποιον απ’ τους παππούδες μας και να τους βάλουν να τσακωθούν μεταξύ τους ή στην καλύτερη εξαιτίας κάποιου τάματος που οι ίδιοι είχαν κάνει, πριν καν εμείς γεννηθούμε; Πάντως, όσοι έχουμε σίγουρα θα συμφωνήσουμε ότι είναι απίθανη σαν εμπειρία, καθώς αρκετά είναι τα οφέλη.
Για αρχή, τα δύο ονόματα πάντα προσδίδουν κάτι αριστοκρατικό στην όλη προσωπικότητά μας. Άλλωστε, ανατρέχοντας και στο παρελθόν, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι οι έχοντες δύο ονόματα άνηκαν συνήθως σε βασιλικές κι αριστοκρατικές οικογένειες. Αλλά και στις μέρες μας, όταν ανοίγεις κάποιο γραφείο ή επιχείρηση τα δύο ονόματα πάνω στην κεντρική ταμπέλα του γραφείου, προσδίδουν αναμφίβολα περισσότερο κύρος από ό,τι το ένα μόνο του, ειδικά σε κάποια επαγγέλματα όπως του γιατρού και του δικηγόρου.
Απ’ την άλλη, περισσότεροι είναι κι οι συνδυασμοί που μπορείς να κάνεις έχοντας δύο ονόματα, προκειμένου να καταλήξεις σε ένα τελικό που θα σου αρέσει, απ’ ό,τι εάν είχες ένα μόνο. Ας μην ξεχνάμε και τη μεγαλύτερη εύνοια που λαμβάνουμε απ’ τους παππούδες που φέρουμε τα ονόματά τους, οι οποίοι κάθε φορά σπεύδουν να μας ανταμείψουν με ένα πολύ καλό χαρτζιλίκι. Κι αυτή τη φορά το χαρτζιλίκι είναι εις διπλούν, αφού έρχεται από δύο πλευρές.
Ωστόσο, το να έχεις δύο ονόματα δεν είναι πάντα η πιο ωραία κι εύκολη υπόθεση. Αρκετές είναι οι φορές που έχουμε αντιμετωπίσει κάποιο γραφειοκρατικό πρόβλημα, επειδή κάποιος ανεύθυνος υπάλληλος παρέλειψε να βάλει το ένα απ’ τα δύο ονόματά μας σε κάποιο δημόσιο έγγραφο και μετά εμείς έπρεπε να τρέχουμε σαν πανικόβλητοι από υπηρεσία σε υπηρεσία για να διορθώσουμε το πρόβλημα.
Επίσης, όσοι έχουμε κάποιο όνομα το οποίο είναι πιο σπάνιο και λιγότερο ακουστό, θα έχουμε παρατηρήσει ότι δεν είναι λίγες οι φορές που αυτό καταλήγει να θεωρείται και να καταγράφεται ως δεύτερο επίθετο, ενισχύοντας ξανά με αυτό τον τρόπο τον μαραθώνιό μας στις δημόσιες υπηρεσίες.
Βέβαια και στο σχολείο, το να έχει κανείς δύο ονόματα αύξανε κατά πολύ την πιθανότητα είτε να σηκωθεί στον πίνακα είτε να πει μάθημα. Βλέπετε τα δύο ονόματα, ειδικά αν το ένα δεν είναι και τόσο συνηθισμένο, τραβούν πολύ πιο εύκολα την προσοχή των καθηγητών, από ό,τι τα ονόματα των υπόλοιπων παιδιών. Και πόσες φορές πια να προσευχηθείς το βράδυ για να μη σηκωθείς πάλι εσύ για μάθημα ή να προφασισθείς τον άρρωστο; Αυτή η σπανιότητα οδηγεί, όμως, και κάποιες φορές σε πειράγματα απ’ τους υπόλοιπους συμμαθητές για το «παράξενο», κατά τους ίδιους, όνομά σου.
Δεν είναι λίγες κι οι φορές, που πρέπει να μαθαίνουμε να ακούμε και στα δύο ονόματα όταν μας φωνάζει κάποιος, επειδή πολύ απλά μερικοί προτιμούν να χρησιμοποιούν μόνο το ένα απ’ τα ονόματά μας, αφού αυτό τους άρεσε περισσότερο. Απ’ την άλλη, εμείς οι ίδιοι ελάχιστες πιθανότητες έχουμε να επιλέξουμε να χρησιμοποιούμε το όνομα που μας αρέσει πιο πολύ, επειδή γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο θα πλήγωνε τον έναν απ’ τους παππούδες μας και σίγουρα είναι το τελευταίο που θα θέλαμε.
Δύο ονόματα λοιπόν, διπλό και το φορτίο που καλούμαστε να κουβαλήσουμε. Παρ’ όλα αυτά, τα δύο ονόματα πάντα θα μας κάνουν να νιώθουμε ξεχωριστοί και ποτέ συνηθισμένοι. Κι όλα αυτά σε διπλό βαθμό.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Τσαμπίκας Ρόγγα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κατερίνα Τσαμπίκα
