Αν σας ζητήσω να μου απαριθμήσετε πέντε απόμερα δρομάκια της πόλης σας θα το κάνετε; Θα πείτε 1-2 ενώ στο μυαλό σας θα έχετε άλλα 5-6; Γνωρίζετε μήπως σε ποια στενά υπάρχει πρόβλημα φωταγώγησης, με αποτέλεσμα αυτά να είναι βυθισμένα στο σκοτάδι; Μην το αρνηθείτε. Όλοι φέρατε έστω και ένα στο μυαλό σας. Γιατί τα ξέρετε, γιατί τα ψάξατε και γιατί τα χρειαστήκατε κάποια στιγμή της αγαπησιάρικης ζωής σας.
Από τους πρώτους έρωτες και τα πρώτα καρδιοχτύπια ξεκίνησε η αναζήτηση ήσυχων σημείων, με λιγοστό φως. Το τελευταίο παγκάκι στην παιδική χαρά της γειτονιάς ή το στενό δίπλα στο φροντιστήριο με τη μόνιμα χαλασμένη λάμπα ήταν οι μοναδικοί μάρτυρες στην ανταλλαγή των «παράνομων» εναγκαλισμών και φιλιών, μακριά από το άγρυπνο βλέμμα του πατέρα με το δίκαννο.
Περιμένατε εναγωνίως τη λήξη των μαθημάτων ή την ευκαιρία για να ξεμυτίσετε από το σπίτι και να συναντηθείτε με τον εκάστοτε εφηβικό και μεγάλο έρωτά σας. Τα λίγα λεπτά που είχατε στη διάθεσή σας ποτέ δεν ήταν αρκετά. Απρόθυμα εγκαταλείπατε τη μυστική «φωλιά» σας και επιστρέφατε σπίτι, καβαλώντας ωστόσο ευτυχισμένοι το συννεφάκι στο οποίο πετούσατε.
Στο ίδιο landscape θα διαδραματιζόταν και οι καβγάδες σας αλλά και οι χωρισμοί, με τον έναν από τους δυο να μένει συνήθως πίσω για να κάνει έναν απολογισμό. Όλα αυτά με τη βοήθεια που θα του προσέφερε ο οικείος, πλέον, χώρος καθώς ήταν φουλαρισμένος αναμνήσεις.
Χρόνια αργότερα περνώντας από αυτά τα μέρη, όσο και αν έχουν αλλάξει, θα σας προκαλούν ένα γλυκό χαμόγελο μιας και το «δικό σας» σκοτεινό δρομάκι θα είναι εκεί νυχθημερόν να σας θυμίζει στιγμές και πρόσωπα που πέρασαν από τη ζωή σας.
Και από τους εφηβικούς έρωτες έγινε το άλμα στους ενήλικους. Όχι τους φασαριόζικους, αυτούς με τις αγάπες, τα λουλούδια και τις selfie κάθε λεπτό της ημέρας. Τους άλλους, τους πολύ δυνατούς, τους μεγάλους, αυτούς που η καρδιά ουρλιάζει και το στόμα πρέπει να σωπάσει για να μην το αντιληφθεί κανείς. Αυτούς που μετράς τα δευτερόλεπτα μέχρι να συναντηθείτε.
Σε ανύποπτη, για τους άλλους, στιγμή ξεκινάς «για άλλη γη κι άλλα μέρη». Μπαίνεις στο αμάξι και χαρτογραφείς σε κλάσματα δευτερολέπτου το κάθε πιθανό σημείο συνάντησης με το αίσθημα και με κάθε λεπτομέρεια. Σε ποιο ύψος της οδού βρίσκεται το ακατοίκητο σπίτι –κοινώς απουσία αδιάκριτων βλεμμάτων– , πού μένει εκείνος ο γνωστός από το τένις –κίνδυνος να πέσετε πάνω του–, ακόμη και πού έχει τα λιγότερα φανάρια –άρα και τις λιγότερες αναγκαστικές στάσεις. Είναι αυτή η ώρα της ημέρας που η διορατικότητά σου βρίσκεται σε έξαρση και είσαι ικανός να εκτιμήσεις με μεγάλη ακρίβεια κάθε πιθανή εξέλιξη.
Από τη Στατιστική Υπηρεσία άνετα θα σε προσλάμβαναν για έρευνα κυκλοφοριακού και κίνησης, μιας και είσαι σε θέση να κατονομάσεις τους πολυσύχναστους αλλά και τους ερημικούς δρόμους και γειτονιές της πόλης για όλες τις ώρες της ημέρας. Εντοπίζεις το κατάλληλο σημείο σύμφωνα με το χρόνο που έχετε στη διάθεσή σας και ως άλλο υπερσύγχρονο GPS, υπολογίζεις την καλύτερη και ασφαλέστερη διαδρομή ως εκεί.
Φτάνεις στο γνωστό σου, πλέον, σκοτεινό και απόμερο λημέρι και οι στίχοι από «Το λάθος» της Ασλανίδου παίρνουν σάρκα και οστά.
Μόνος θεατής, εύχεσαι και ελπίζεις να είναι το ψυχρό και αθέατο δρομάκι, το οποίο ενώ αρχικά σου αποπνέει ένα φόβο και μια ανατριχίλα, μέσα σε λίγα λεπτά παίρνει φωτιά από την παρουσία σας.
Διεκδικείς κάτι παραπάνω από αυτό, αλλά τελικά συμβιβάζεσαι, εξιδανικεύοντάς το μιας και η συνήθεια σε έχει κάνει να νιώθεις ασφάλεια. Ξεχνάς ότι είσαι σ’ ένα σημείο, στο οποίο υπό άλλες συνθήκες δε θα πήγαινες ούτε για αστείο. Θα απέφευγες ακόμη και να περάσεις από εκεί, αλλά τώρα είναι το μοναδικό μέρος που θέλεις να είσαι. Διαγράφεται ο φόβος και αντικαθιστάται από το πάθος και τη λαχτάρα.
Ο χρόνος παραμονής είναι και πάλι μικρός. Μετρά μόνο λίγα λεπτά. Ίσα-ίσα μερικές κουβέντες και 2-3 φιλιά για να καταλαγιάσει και παράλληλα να φουντώσει η επιθυμία του ενός για τον άλλο. Οξύμωρο το ξέρω, αλλά έτσι είναι και το ξέρετε και εσείς. Είστε μαζί επιτέλους, αλλά για τόσο λίγο. Ο χρόνος τελειώνει και πρέπει με την ίδια ευκολία να ορίσετε και τη διαδρομή της φυγής σας.
Για άλλη μια φορά η ιδιωτική σας οδός θα έχει «στεγάσει» τον παράνομο έρωτα και θα φυλάξει σαν επτασφράγιστο μυστικό ό,τι διαδραματιστεί εντός των ορίων του.
Μόλις αποχωρήσετε άλλη μια σκηνή θα τελειώσει και θα περάσει στα απόρρητα αρχεία του, αναμένοντας την επόμενη συνάντηση ή και τους επόμενους πρωταγωνιστές.
Είναι κάπως ειρωνικό ότι θεωρούνται επικίνδυνα αυτά τα μέρη (και ορισμένα ίσως είναι) ενώ στην πραγματικότητα έχουν κρύψει και έχουν προφυλάξει πολλούς και μεγάλους έρωτες.
Ποτέ και καμία πόλη δε θα ξεμείνει από αυτά τα έρημα και σκοτεινά δρομάκια. Ακόμη και αν αντικατασταθούν οι καμένες λάμπες ή ανεγερθεί κάποια πολυώροφη οικοδομή, θα χρήσουν αντικαταστάτη κάποιο άλλο σημείο γιατί το ξέρουν και το έχουν δει ότι είναι άκρως απαραίτητα στους μυστικούς έρωτες.
Επιμέλεια Κειμένου Ελεονόρας Κοκκίνη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Ελεονόρα Κοκκίνη
