Όταν είσαι ερωτευμενάκι καμία λέξη δεν περιγράφει επαρκώς το ταίρι σου

Ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας ο έρωτας. Ένας ωκεανός βαθύς, ένας βυθός ανεξερεύνητος. Τον ζεις και κολυμπάς σε νέα νερά, σε θάλασσες άλλοτε γαλήνιες κι άλλοτε ταραχώδεις. Κι όσο πιο βαθιά πας, όσο περισσότερο εισέρχεσαι στα άγνωστα κύματα, τόσο πιο πολύ εμπνέεσαι. Και τότε δημιουργείς. Δημιουργείς ακόμα και νέες λέξεις.

Κοιτάς τα μάτια του αγαπημένου σου ανθρώπου, εκείνου που μαζί του νιώθεις ασφάλεια. Εκείνου που προσπαθεί να σε ησυχάζει όταν σε πιάνει τρέλα και άγχος. Εκείνου του ατόμου που μαζί του νιώθεις οικειότητα να σε δει όπως να ‘ναι. Εκείνου που μαζί του μοιράζεσαι το παγωτό και τον καφέ σου κι ούτε που σε νοιάζει. Γιατί στην τελική δεν είναι απλά ένας άνθρωπος, είναι ο άνθρωπός σου, ο πιο ξεχωριστός, ο καλύτερος ή μάλλον ο καλυτερότερος. Ο ποιος; Ο καλυτερότερος! Το λες παντού κι όλοι σε κοροϊδεύουν. Δεν είναι δόκιμος ο όρος, σου υπογραμμίζουν εκείνοι οι φίλοι σου που θέλουν και λίγο να σε πειράξουν. Μα εσύ το ξέρεις ήδη κι ούτε που σε νοιάζει.

Σου αρκεί που έχεις φτιάξει μια λέξη καινούργια, μοναδική μόνο για αυτόν τον άνθρωπο που αγαπάς. Τόσο μοναδική όσο κι εκείνος. Πώς αλλιώς να εκφράσεις όλα αυτά τα συναισθήματα σου αν όχι με νέες λέξεις, μόνο δικές σας; Φαίνεται αστείο ή και παιδικό μα δεν είναι. Είναι άδικο για εσάς να χρησιμοποιείτε χιλιοειπωμένες, χιλιοχρησιμοποιημένες, φθαρμένες ή ακόμα και βασανισμένες από τη χρήση λέξεις. Λέξεις που εσένα δε σου αρκούν κι ας περικλύουν για κάποιους άλλους όλη τη σοφία της αγάπης. Είναι απλά λέξεις. Βρίσκεις λοιπόν ένα χαρακτηριστικό, όπως το χρώμα του δέρματος ή τις υπέροχες γκριμάτσες που κάνει, επιστρατεύεις όλη σου τη φαντασία και δημιουργείς! Τραγανοσοκολατομπισκοτάκι μου, ζαχαρωτοβουτυροκαραμελάκι μου, αστραφτερολαμπεραστεράκι μου, μοναδικατιθασοτιγράκι μου, ναζιαροπενταμορφογατάκι μου, αθωοπαθιαροζιζανιάκι μου, σπανιομικροσκοπικοδιαμαντάκι μου ή έστω μαναρομωράκι μου είναι μερικές από αυτές τις μοναδικά δικές σας λέξεις που δε βρίσκονται σε κανένα λεξικό- κι ευτυχώς, μεταξύ μας.

Αυτό λοιπόν είναι πραγματικά υπέροχο. Όχι μόνο γιατί αυτές οι λέξεις είναι αποκυήματα δικά σας αλλά γιατί μετατρέπονται σε σύμβολα αγάπης και τρυφερότητας. Διότι για να φτιάξεις μια τέτοια λέξη η αγάπη, ο έρωτας, ο πόθος, η επιθυμία είναι προϋποθέσεις. Διαφορετικά θα ακολουθούσες την πεπατημένη για να γλιτώσεις και χρόνο. Όμως όχι, τίποτα από όσα λένε και κάνουν οι ερωτευμένοι δεν είναι αρκετό. Πάντα θες κάτι διαφορετικό, κάτι μοναδικό, κάτι δικό σας. Και αυτό βέβαια δε μένει μόνο στις λέξεις εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα.

Αυτόν τον άνθρωπο τον αντιμετωπίζεις διαφορετικά από τους προηγούμενους, ξεκλέβεις χρόνο για να τον δεις ή να τον ακούσεις, υποχωρείς όταν έχεις άδικο, ζητάς ειλικρινή συγγνώμη και την τηρείς με τις αντίστοιχες πράξεις. Κάποιοι λένε πως αυτό έρχεται με την εμπειρία και πως όσο μεγαλώνεις ωριμάζεις κιόλας συνεπώς είσαι πιο έτοιμος για μια σχέση. Όμως δεν είναι έτσι. Η σχέση είναι μια συνύπαρξη, μια σύμπραξη, οπότε η διατήρησή της δεν είναι αποτέλεσμα εμπειρίας είναι αποτέλεσμα χημείας. Για να νιώσεις, για να δώσεις, για να μην είσαι εγωιστής, για να είσαι τρυφερός, για να αγαπήσεις, για να ανοιχτείς, για να εκτεθείς χρειάζεται να συνεννοείσαι, να βγάζεις άκρη, πώς το λένε. Να το επιθυμείτε από κοινού. Και τότε όλα θα είναι διαφορετικά, ακόμα και οι λέξεις.

Στον καταλληλοσυμβατοϊδιαίτερό μου.