Εθελοτυφλώ στο λεξικό σημαίνει αρνούμαι να δω, να παραδεχτώ ένα γεγονός, κλείνω τα μάτια, προσπαθώ να μην παραδεχτώ κάτι ήδη φανερό, και το πιάσαμε το νόημα νομίζω. Ακόμα κι αν δεν ήξερες μέχρι τώρα τον ορισμό της λέξης εθελοτυφλώ, τώρα θα ‘χεις ήδη καταλάβει πως, έστω και μια φορά, έκανες τα στραβά μάτια, γιατί αυτό σε συνέφερε και σε βόλευε ή γιατί ασυναίσθητα δεν ήθελες να παραδεχτείς ένα γεγονός στη δική σου ζωή.
Στη ζωή μας γενικά τείνουμε να εθελοτυφλούμε αρκετά συχνά, γιατί προτιμάμε να μην περιπλέξουμε τις καταστάσεις και τα γεγονότα κι έτσι τ’ αφήνουμε ως έχουν, ακόμα κι αν αυτό μας βγει σε κακό στο τέλος. Το ίδιο πράγμα κάνουμε κι όταν είμαστε σε μια σχέση. Είναι πιο εύκολο να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε πως αμελούμε το σύντροφό μας, απ’ το να παραδεχτούμε και να κατανοήσουμε τους λόγους που το κάνουμε. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν είμαστε εμείς στην απέναντι πλευρά. Δηλαδή, βλέπεις τα σημάδια και τη συμπεριφορά του άλλου απέναντί σου και πόσο έχει αλλάξει, αλλά δε θα το πεις, θα προτιμήσεις να τ’ αγνοήσεις, γιατί γνωρίζεις πως μπορεί να μη σ’ αρέσουν οι απαντήσεις που θα πάρεις, αν απλώς ρωτήσεις τους λόγους που συμβαίνει αυτό.
Πολλοί θ’ αρνηθούν τις κατηγορίες που τους ενοχοποιούν στην εθελοτυφλία. Αυτό όμως είναι και το πρώτο στάδιο, που λέγεται άρνηση. Άρνηση να παραδεχτείς τι αληθινά συμβαίνει, άρνηση να καταλάβεις πως η σχέση σου βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο, άρνηση να δεχτείς ένα ενδεχόμενο τέλος. Όμως, σαν παράξενα όντα που ‘μαστε, δεν εθελοτυφλούμε μόνο στ’ αρνητικά αλλά και σ’ αυτά που ενδεχομένως μας κάνουν πιο χαρούμενους.
Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις με πόση αγάπη σε κοιτάζει ο συνάδελφός σου κάθε μέρα, γιατί φοβάσαι να ξεκινήσεις κάτι με κάποιον που δουλεύετε μαζί. Προσποιείσαι πως δεν έχεις πάρει πρέφα για τα συναισθήματα του κολλητού σου, για να μη χαλάσεις μια φιλία που χρόνια έχτιζες. Ρίσκο λέγεται και καλά θα κάνεις να το βάλεις στη ζωή σου. Τι κι αν τελικά ο σύντροφός σου θέλει να δώσει ένα τέλος στη σχέση σας; Καλύτερα έτσι, παρά να μένεις σε μια σχέση από ανάγκη και ρουτίνα. Τι κι αν τελικά ανοίξεις τα μάτια σου και παραδεχθείς πως κι εσύ έχεις κουραστεί, παρά να κρύβεσαι, κάνοντας πως δε συμβαίνει τίποτα; Ίσως σας βγει σε καλό κι ανανεώσετε τη σχέση σας, κάνοντας μια συζήτηση.
Το να εθελοτυφλούμε μας κάνει αδύναμους και μας κάνει να πιστεύουμε πως είμαστε θύματα κι αβοήθητοι, ενώ στην πραγματικότητα, εξαρτάται από μας αν θα ζούμε σ’ ένα ροζ συννεφάκι ή σε μια στρογγυλή γη. Φοβόμαστε να ορίσουμε το τέλος, φοβόμαστε να κάνουμε καινούρια αρχή κι αυτό μας καταδικάζει σ’ αιώνια δυστυχία. Κι όλα αυτά γιατί; Για μια ζωή μέτρια κι έναν καφέ σχεδόν καλό. Δες καθαρά, στην τελική, σου το χρωστάς.
Το ρίσκο, η αλήθεια κι η ελευθερία λόγου είναι φίλοι μας και πρέπει να υπάρχουν στη ζωή μας, αν θέλουμε να ‘μαστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Γι’ αυτό, ας βάλουμε ένα τέλος στις ψεύτικες πραγματικότητες κι ας αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα ως έχουν κι ας μας πονέσουν και λιγάκι. Τουλάχιστον τότε θα ‘χουμε τα μούτρα να πούμε πως ήμασταν αληθινοί.
Επιμέλεια Κειμένου Πηνελόπης Παυλίδη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Πηνελόπη Παυλίδη
