Έρχεται το βράδυ και έχεις κανονίσει έξοδο με τις φίλες σου. Ντύνεσαι, βάφεσαι, βάζεις τα αρώματά σου και είσαι έτοιμη να βγεις, να περάσεις τέλεια. Η διάθεσή σου ανεβαίνει ακόμη περισσότερο όταν μπαίνει στο οπτικό σου πεδίο ο ψηλός, μελαχρινός, μουσάτος, με τα εκφραστικά μάτια που πάντα ήθελες. Αρχίζουν τα βλέμματα να πέφτουν βροχή, ενώ προχωράς και σε διακριτικές κινήσεις για να τον ενθαρρύνεις να κάνει το πρώτο βήμα, αλλά μάταια. Ο τύπος δεν έρχεται ποτέ, με αποτέλεσμα να τον φωνάζεις χέστη για το υπόλοιπο της βραδιάς.
Μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι που να εξηγούν την παραπάνω στάση του, όμως στα μάτια σου θα μείνει ως ο δειλός που δεν τόλμησε. Απ’ όλα τα άσχημα χαρακτηριστικά, που μπορείς να προσάψεις σε έναν άντρα, η δειλία είναι το χειρότερο. Το αρσενικό χάνει το δυναμικό του ρόλο και μετατρέπεται από κόκορα σε κοτούλα. Φοβάται και κωλώνει να διεκδικήσει την κοπέλα στο απέναντι τραπέζι, χάνοντας την ευκαιρία του.
Κάπου άκουσα πως «οι γυναίκες μπορούν να συγχωρήσουν έναν άντρα που εκμεταλλεύτηκε μια ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε». Με λίγα λόγια, η δειλία, αγόρι μου, είναι ασυγχώρητη. Όχι μόνο στο φλερτ, αλλά και γενικότερα. Ο φοβιτσιάρης θα χάνει συνεχώς ευκαιρίες στη ζωή, θα την παρακολουθεί από τα παρασκήνια, αμέτοχος, κουλουριασμένος στη γωνιά του.
Από τη δική του πλευρά, βλέπει τον εαυτό του σαν ένα συγκρατημένο ρεαλιστή. Θεωρεί ότι δε φοβάται, απλά χρειάζεται λίγο χρόνο να αναλύσει λίγο παραπάνω την κατάσταση, να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά και στο τέλος να αποφασίσει, με το πάσο του, πως θα πράξει. Το χάσαμε το κορμί, πατριώτη. Λειτουργείς πιο αργά κι από τα αστικά λεωφορεία. Αυτόν τον τύπο, ναι, έχεις κάθε δικαίωμα να τον αποκαλείς χέστη.
Βέβαια, υπάρχουν και στιγμές όπου ο χαρακτηρισμός αυτός είναι αβάσιμος. Όταν περιμένεις να στείλει ένα μήνυμα, να σε πάρει ένα τηλέφωνο, να σου προτείνει μία βραδινή έξοδο ή ακόμη όταν απλά σε έχει απέναντι του και δε γουστάρει να σε προσεγγίσει για προφανείς λόγους. Αυτός δεν είναι χέστης και δεν μπορείς να του προσάψεις το συγκεκριμένο προσωνύμιο. Είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα χωρίς μία λογική βάση.
Στην παρέα, ο φοβητσιάρης είναι αυτός που δε θα συμμετέχει σε ακραίες ενέργειες. Δεν παίρνει μέρος σε δύσκολες πλάκες, δεν ακολουθεί τις τρελές ιδέες των υπολοίπων και προτιμά την ηρεμία του. Όμως, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις πως το ίδιο πράγμα, όσο κακό και να είναι, ακούγεται τελείως διαφορετικά στα αυτιά ενός άντρα, ανάλογα με το φύλο του κράχτη. Δηλαδή, αν μία γυναίκα πει έναν άντρα χέστη θα πονέσει πολύ περισσότερο απ’ ότι αν το πει ένας άλλος άντρας.
Έτσι, αν του το πεις ή, στη χειρότερη περίπτωση, το ακούσει από κάποιον τρίτο, θα πάρει άσχημη τροπή η κατάσταση. Κατά κύριο λόγο, θα πληγωθεί ο αντρικός εγωισμός του. Είμαστε ολίγον ανασφαλείς οι άντρες και αναζητάμε το θαυμασμό και το σεβασμό πριν, μέσα και μετά τη σχέση. Να επιβεβαιώσουμε τον κοινωνικό ρόλο μας, να τονώσουμε το γόητρό μας.
Είναι μαχαιριά στην καρδιά του αντρικού εγωισμού αυτή η λέξη. Αποτελεί ταμπού και στο άκουσμά της το αρσενικό αντιδράει πολύ άσχημα. Στο δικό μου μυαλό, είναι το αντίστοιχο του να πεις σε μία γυναίκα ότι πάχυνε. Αιτία χωρισμού, στην καλύτερη, και βιαιοπραγίας, στη χειρότερη.
Για όλες τις καταστάσεις, οι οποίες σε ενοχλούν, υπάρχει πάντα ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να σχολιαστούν. Σε αυτήν την περίπτωση ο πιο άμεσος δε φαίνεται να φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα, οπότε προτίμησε κάποιον πιο έμμεσο. Βοήθησέ τον να δει τον εαυτό του μέσα από τα δικά σου μάτια, για να κατανοήσει το πρόβλημα και να περάσει στη λύση, αναίμακτα.
Ακόμα κι ο πιο δειλός άντρας κρύβει μέσα του ένα γενναίο ήρωα. Το θέμα είναι να καταφέρει να τον συναντήσει.
Επιμέλεια Κειμένου Θάνου Αραμπατζή: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Θάνος Αραμπατζής
