Αναρωτιέσαι πού έχεις κάνει λάθος. Έφυγε, μα εσύ είσαι εδώ. Ψάχνεις να βρεις ένα γαμημένο λόγο να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα αφού φεύγοντας σου φώναξε πως θα γυρίσει. Φωνάζεις μέσα σου πως ό,τι κι αν γίνει θα γυρίσεις μα ξεχνάς πως δεν ήσουν εσύ που έφυγες. Περιμένεις και όσο περιμένεις απομακρύνεσαι κι ας μην το παραδέχεσαι. Φοβάσαι να δεις πως εγκαταλείπεις. Πώς είναι δυνατό όμως να εγκαταλείπεις κάτι που λείπει;
Ίσως έφυγε γιατί κατάλαβε, όχι γιατί κουράστηκε. Είπε πως θα γυρίσει γιατί αυτό ήθελες να ακούσεις. Φώναξε «σ’ αγαπάω για πάντα» φεύγοντας, γιατί αυτό ήταν η απάντηση στη σιωπή σου. Βρόντηξε την πόρτα πίσω του γιατί εσύ ποτέ δεν είχες τη δύναμη να την κλείσεις. Διάλεξε να φύγει γιατί εσύ δεν ήθελες να μείνει. Κανείς δε φεύγει χωρίς εισιτήριο και απ’ ό,τι φαίνεται πίσω από κάθε σου κουβέντα ηχούσε το boarding pass. Το check out έγινε, για το check in πια μη ρωτάς, κάνε τις αναμνήσεις πακέτο και αποστολή, χωρίς επιστροφή.
Για τον άνθρωπο που έφυγε μη ρωτάς το γιατί. Κάτι φοβισμένα «ίσως» φταίνε, μεταμφιεσμένα σε «για πάντα» και «ποτέ», που αναρωτιέσαι ακόμη. Το «ίσως» δεν ήταν αρκετά δυνατό για να μείνεις, τα ψεύτικα σε κράτησαν και εσένα, τραγική ειρωνεία να ψάχνεις αλήθεια στο ψέμα, λοιπόν.
Μη σε κατηγορείς και πάψε να αυτοτιμωρείσαι, για να τελειώνει αρχίζει ο έρωτας. Φοβόσουν μην έρθει το τέλος μα δεν το απέτρεψες όταν έβλεπες πως κοντοζυγώνει, δεν ήθελες να μπορέσεις. «Μη φύγεις» έλεγες μα ήταν σαμποτάζ, σ’ εσένα το έλεγες.
Η αγάπη θέλει συνεχή αναπαραγωγή, διαφορετικά παγώνει.Το play όταν το πατήσεις και πάλι, θέλει προσοχή. Θέλει να θέλεις να δεις τη συνέχεια. Αναπολούσες την αρχή, πάτησες το repeat μα η ταινία σου, έβγαινε λειψή καθώς αναπαρήγαγες επανειλημμένως μονάχα τις δυνατές σκηνές.
Επιλεκτική μνήμη δε γίνεται να υπάρξει. Ή όλα ή τίποτα. Αυτό δε ζήτησες; Και τώρα το τίποτα σου φαίνεται πολύ και ο έρωτας λίγος για να το συμπληρώσει. Μισός είναι ο έρωτας γι’ αυτό δε φτάνει. Αν δεν είναι ολόκληρος πώς θα κοπεί στα δυο;
Μη σε τρομάζει η φυγή, το πηγαινέλα να φοβάσαι. Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς τη στιγμή που ονειρεύονται πως αν φύγεις, θα επιστρέψεις. Κανείς δε θέλει να φεύγει από εκεί που ξέρει πως τον αγαπούν κι αν το κάνει είναι γιατί ξέρει πως θα περιμένουν να επιστρέψει.
Αυτός που φεύγει ελπίζει, ονειρεύεται μα επιλέγει να ζήσει χωρίς ελπίδα και όνειρα. Έφυγε με σκοπό να γυρίσει, μα ο σκοπός αυτός αφού δεν ήταν λόγος για να μείνει, δε θα γίνει στόχος. Θα γίνει επιθυμία και έπειτα απωθημένο. Για αυτό μην περιμένεις, δε θα γυρίσει. Η αγάπη όταν φεύγει κάνει θόρυβο, εκκωφαντικό θόρυβο που σου τρυπάει την καρδιά, αν ήταν αγάπη. Μα αν ήταν αγάπη, δε θα έφευγες.
Πριν ξεκινήσεις τον πηγαιμό για την Ιθάκη, βρες πρώτα τον Οδυσσέα μέσα σου. Και όσο για την Πηνελόπη μην την υπολογίζεις. Η δική της Ιθάκη έπαψε να σου μοιάζει από εκείνη τη μέρα που έφυγες. Αν κάποιος δε θέλεις να φύγει από κοντά σου σβήσε τη φωτεινή επιγραφή exit, σχημάτισε ένα κύκλο γύρω σου με ψίχουλα και άσε τον να γυρίζει μια ζωή γύρω από την αγάπη. Κάνε τον να ψάχνει μα να βρίσκει πάντα εσένα. Γίνε το δεδομένο ζητούμενό του, όχι ένα ακόμη αζήτητο στα δεδομένα του.
Επιμέλεια Κειμένου Τζένης Βελιάδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Τζένη Βελιάδου
