Όλη μας η ζωή σε μια στιγμή

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι είναι η ζωή μας; Τίποτα άλλο παρά ένα σύνολο στιγμών, τυχαίων γεγονότων. Όλα τόσο προσωρινά, τόσο εύθραυστα, εγκλωβισμένα στην αβεβαιότητα, καταδικασμένα στη μοίρα ή στην τύχη, πες το όπως θες.

Ποιος αποφασίζει τελικά για την ζωή μας;  Έχεις σκεφτεί πόσο διαφορετική θα μπορούσε να ήταν; Απλώς γιατί δεν ήσουν στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή ή γιατί ήσουν. Πόσες πικρές στιγμές θα μπορούσες να είχες αποφύγει;

Αναμφίβολα καθοριστικό ρόλο στο πώς θα εξελιχθεί η ζωή σου παίζει πάντα αυτός ο ένας άνθρωπος, ο δικός σου άνθρωπος, ο έρωτάς σου, το άλλο σου μισό.

Πώς, πού, πότε συναντάς τον άνθρωπο που θα σου αλλάξει την ζωή; Θέμα μοίρας, θέμα τύχης; Βάφτισέ το όπως θέλεις, μη μου πεις όμως πως δεν είναι μαγικός ο τρόπος που μπαίνουν οι άνθρωποι στη ζωή μας· και που βγαίνουν εξίσου. Απ’ το πουθενά, απροσδόκητα, μερικές φορές στις πιο ακατάλληλες στιγμές, στα πιο περίεργα μέρη, με τον πιο ιδιαίτερο ή τον πιο συνηθισμένο τρόπο, κάποιες φορές σαν λάθος, πάντα όμως με τρόπο διαφορετικό.

Ο έρωτας ας πούμε, η κινητήρια δύναμη αυτού του κόσμου, δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από μια σειρά τυχαίων γεγονότων. Αν δεν ήσουν εκεί τη συγκεκριμένη μέρα, τη συγκεκριμένη στιγμή, σε εκείνο το μέρος, δεν θα τον/την είχες γνωρίσει ποτέ.

Πώς βρίσκεις μες στην απειρότητα του σύμπαντος, το άλλο σου μισό; Καθημερινά προσπερνάς χιλιάδες ανθρώπους, τους βλέπεις μα δεν τους κοιτάς, το να βρεις αυτόν τον έναν, δεν είναι μαγεία; Έχεις σκεφτεί πόσο τυχερός είσαι; Πώς για ένα λεπτό, μία στιγμή η ζωή σου θα ήταν τελείως διαφορετική;

Μια στιγμή. Αυτό είναι όλη μας η ζωή. Μια στιγμή σου φέρνει όσα ζητάς, μία στιγμή μπορεί και να στα στερήσει. Η απώλεια είναι μια στιγμή. Ο πόνος διαρκής, το γεγονός όμως στιγμιαίο.

Η στιγμή όμως δεν είναι πάντα δώρο, είναι και τιμωρός αδικαιολόγητος, εκδικητής, κατάρα κι εφιάλτης. Σε μια στιγμή συλλαμβάνεται μια ζωή, σε μια στιγμή χάνεται. Η απώλεια, ό, τι πιο σκληρό καλείσαι να αντιμετωπίσεις σε οποιαδήποτε πτυχή της.

Η απώλεια ενός εμβρύου· απ’ τις μαύρες εκείνες στιγμές που στιγματίζουν παντοτινά τη ζωή μιας γυναίκας. Το να φέρεις στον κόσμο ένα πλάσμα, είναι αυτή η στιγμή της απόλυτης ευτυχίας κι ολοκλήρωσης, ο χαμός του το πιο βάρβαρο συναίσθημα που μπορεί η ζωή να σου προσφέρει. Δεν θα το εξηγήσεις ποτέ, δε θα το δικαιολογήσεις ποτέ. Οι αιτίες μπορεί να ‘ναι πολλές, η εξήγηση ποτέ αρκετή και πάντα άδικη.

Η απώλεια ενός δικού σου αγαπημένου προσώπου. Ατύχημα ή φυσικά αίτια, ηλικία νεαρή ή όχι καμία σημασία δεν έχουν. Πολύ απλά ποτέ δε θα είσαι έτοιμος. Ο λόγος; Ποτέ δε θα είσαι ψυχολογικά προετοιμασμένος να αποχωριστείς ό,τι αγαπάς κι είναι φυσικό. Ό,τι αγαπάς το χρειάζεσαι δίπλα σου κι ο χρόνος μαζί του δεν είναι ποτέ αρκετός.

Εντέλει ναι η στιγμή μπορεί να είναι ιδιαίτερα επαχθής απέναντί σου, πάντα όμως καταριόμαστε τη στιγμή που μας παίρνει, που μας στερεί αυτό που αγαπάμε, αναρωτιόμαστε: «Γιατί σε μας»; Δεν είμαστε ποτέ έτοιμοι, ποτέ προετοιμασμένοι.

Ποτέ όμως δεν ευγνωμονούμε για την στιγμή που μας το χάρισε. Δεν ευλογούμε ποτέ για την υγεία, την οικογένεια και την «τύχη» να συναντήσουμε ανθρώπους που αγαπήσαμε κι αγαπηθήκαμε παράλληλα. Σαν να το θεωρούμε δεδομένο.  Αναλογίσου μέσα σ’ αυτή την απεραντοσύνη χρόνου και σύμπαντος, πόσο μεγαλειώδες, πόσο σπουδαίο είναι να συναντήσεις και να γνωρίσεις το δικό σου άνθρωπο.

Δεν ξέρω αν πιστεύω στην μοίρα ή στο πεπρωμένο ή όπως αλλιώς ονομάζεται. Σίγουρα όχι με την έννοια της δικαιολογημένης αδράνειας, αυτής που σε καθιστά άπραγο θεωρώντας πως δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τα πράγματα ή στο να αφεθείς και να μάθεις να χάνεις χρησιμοποιώντας ως πρόφαση τη μοίρα και τις διαταγές της.

Για κάθε άνθρωπο που γνωρίζει τι θέλει, πάντα υπάρχει τρόπος να το κερδίσει· αρκεί να το θέλει πολύ. Μοιρολατρία και φαταλισμός δεν έχουν καμία θέση εδώ.

Πιστεύω πάντως πως το να καταφέρεις να γνωρίσεις τον άνθρωπο σου εκεί έξω είναι κάτι παραπάνω από  ρεαλισμός και πραγματικότητα, είναι τύχη, είναι μαγεία, είναι κάτι υπέροχο. Σεβάσου την σπουδαιότητα της στιγμής, υποκλίσου σ’ αυτήν. Να είσαι ευγενικός και καλός μαζί τους γιατί καμιά αιωνιότητα δεν θα μπορέσει να σου ξαναπροσφέρει  ό,τι απέρριψες τη στιγμή που σου προσφέρθηκε.

Μην προβάλλεις αντιστάσεις σ’ αυτό που φτάνει, δε θα του γλιτώσεις . Άσε που υπάρχει μια αόρατη δύναμη που δεν μας επιτρέπει ποτέ να ξεφύγουμε απ’ ό,τι θέλουμε να αρνηθούμε. Μην αγκιστρώνεσαι  σ’ έναν κύκλο που με τα πλήρωμα του χρόνου θα κλείσει. Κράτα σε μια γωνιά του μυαλού σου αυτή τη σκέψη της Χάνα Άρεντ «Προετοιμάσου για το χειρότερο, περίμενε το καλύτερο, δέξου ό,τι έρθει».

Να θυμάσαι πως η ευτυχία είναι στιγμές, ποτέ περίοδος, μόνο στιγμές· κι η δυστυχία επίσης. Γιατί απλά αυτό είναι η ζωή, χαρά και λύπη, γέλιο και δάκρυ, άσπρο και μαύρο. Άλλωστε τι νόημα θα είχαν τα άσπρα σύννεφα κι ο ήλιος αν δεν υπήρχαν τα μαύρα κι η βροχή;