Όλα ξεκινούν με ένα απλό μήνυμα, ανεξάρτητα από το αν έχει προηγηθεί real life γνωριμία ή όχι. Μπορεί ο ενδιαφερόμενος -ανεξαρτήτως φύλου- να είναι όμορφος, να έχει συμπαθητικό φιζίκ, μπορεί να έχει κοφτερό μυαλό. Μπορεί πάλι να μην έχει και τίποτα από αυτά, απλώς τυχαίνει να είσαι πολύ ευγενική ψυχή και να μη σου πάει η καρδιά να πατήσεις ignore στο αίτημά του. Δεν έχει σημασία τίποτα από αυτά λοιπόν, καθώς η παράσταση που σκοπεύει να δώσει θα ξεκινήσει έτσι κι αλλιώς.
Δε μιλάω φυσικά για τον άνθρωπο που τυγχάνει να ενδιαφέρεται και ψάχνει τρόπο να σε πλησιάσει, αυτό είναι γλυκό και καθόλα αποδεκτό. Ούτε για άτομα που, φύσει ντροπαλά, βρίσκουν στο τσατ την ευκαιρία να σου μιλήσουν χωρίς να ιδρώνουν τα χέρια τους και να κάνουν ανόητα σαρδάμ. Μιλάω για εκείνα τα αδίστακτα αρπακτικά, που αρέσκονται να γκομενίζουν μέσω κόκκινων ειδοποιήσεων χωρίς προοπτική για κάτι παραπάνω, έτσι, για να επιβεβαιώσουν το μπαλατζαρισμένο τους εγώ.
Όπως θα έχεις παρατηρήσει, τα μηνύματα ξεκινάνε πάντα χαλαρά. Το άτομο αυτό σκανάρει, εξετάζει, προετοιμάζεται. Ώσπου σκάει το πρώτο μπιπ, συνήθως ένα συνηθισμένο «Τι κάνεις», συνοδευμένο από κάποιο κομπλιμέντο ή όχι. Η κουβέντα μήνυμα το μήνυμα ανάβει κι εσύ αρχίζεις να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να μην κατάλαβες πώς πέρασε τόση ώρα που τα λέτε χωρίς να έχεις βαρεθεί. Μπορεί να σου αρέσει, μπορεί κι όχι. Σίγουρα όμως το άτομο αυτό σου δείχνει ένα ενδιαφέρον που σε κολακεύει.
Εκεί που τα μηνύματα λοιπόν εμφανίζονταν μια στο τόσο, αρχίζουν να γίνονται πιο τακτικά, ακόμη κι επιτακτικά. Και είναι τόσο μεθοδευμένα γοητευτικά που, όσο κι αν αδιαφορούσες εξαρχής, νιώθεις σκιρτήματα τύπου “You’ve got mail” κάθε που μοστράρει το συγκεκριμένο όνομα στις ειδοποιήσεις σου. Ο άνθρωπος αυτός, σκόπιμα ή μη, έχει γίνει κομμάτι της ζωής σου. Όχι αναπόσπαστο, αλλά -και πάλι- κομμάτι.
Το περιεχόμενο των μηνυμάτων ποικίλει· μπορεί να είναι τρυφερά, ελαφρώς ερωτικά, ακόμη και καθαρά σεξουαλικά. Ό,τι και να είναι, σε όποια συχνότητα κι αν έρχονται, το θέμα είναι πώς καταφέρνουν να σφηνωθούν στο μυαλό σου. Ορκίζονται (ή αφήνουν να εννοηθεί) πως σε νιώθουν. Σε λούζουν με κομπλιμέντα, λεπτά ή κραυγαλέα, σου τάζουν εξόδους, συναντήσεις και σου υπόσχονται από έρωτες μέχρι βραδιές πάθους. Όλα αυτά μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να λακίσουν. Γιατί θα λακίσουν. Έτσι κάνουν αυτοί οι πολύ καλοί για να’ ναι αληθινοί.
Στην πλειοψηφία τους λοιπόν, εκείνοι που τάζουν έρωτες πίσω από την ασφάλεια που τους παρέχει η οθόνη του υπολογιστή τους (πάντα σε συνεργασία με την απόσταση) είναι κάπως έτσι· αρέσκονται να δημιουργούν ιστορίες τόσο στο δικό τους κεφάλι όσο και στο δικό σου, και να το παίζουν δυναμικές Ζήνες, κυνηγοί κι εραστές. Βέβαια, όλα αυτά μέχρι το αρπακτικό μέσα τους να μεταμορφωθεί σε κότα που νιώθει να την κυνηγάνε χωρίς λόγο κι αιτία. Πάρε για παράδειγμα τη στιγμή που θα συναντηθείτε στο δρόμο και θα κάνουν πως δε σε είδαν, ή τη φορά που θα αποφύγουν μια ενδεχόμενη συνάντηση χρησιμοποιώντας τις γελοιωδέστερες των δικαιολογιών.
Μην ξεγελάς λοιπόν το ψώνιο μέσα σου οι άνθρωποι αυτοί τα έχουν ξαναπεί πολλάκις. Και το θέμα δεν είναι αυτό· το θέμα είναι πως θα τα ξαναπούν, μη σου πω πως ταυτόχρονα με σένα τα λένε και σε πέντε-έξι ακόμα. Φυσικά και δεν νιώθουν ανήθικοι, πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Δεν υπάρχει αληθινή επαφή, δεν υπάρχουν βλέμματα, υπάρχει μόνο ένα πληκτρολόγιο που τους επιτρέπει να είναι όσο γοητευτικοί θέλουν, καθώς κι άπλετος χρόνος να σκέφτονται εξυπνάδες ή να συνομιλούν ταυτόχρονα σε μερικά παράθυρα ακόμα.
Οι λόγοι πολλοί, άλλοι απλοί, άλλοι σύνθετοι· οι άνθρωποι αυτοί κοτεύουν επειδή ίσως παίζουν για να παίζουν, επειδή πλήττουν κι οποιαδήποτε αθώα συγκίνηση τους ανεβάζει την ανδρεναλίνη. Από την άλλη, ίσως να είναι ήδη δεσμευμένοι, ή ενδεχομένως δε θέλουν να εκτεθούν για να μην τους κόψεις τα τυχερά.
Το παιχνίδι λοιπόν σταματάει λίγο πριν την επικείμενη συνάντηση. Δεν μπορούν λένε, κάτι τους έτυχε, κάτι στράβωσε, κάτι δεν πήγε καλά. Θα ρίξουν το φταίξιμο στους πλανήτες που δεν είναι ευθυγραμμισμένοι, στα άστρα και τα ζώδια, μα πάνω απ’ όλα στο κακό timing. Θα εφεύρουν ένα κάρο δικαιολογίες με λίγα λόγια, για να καλύψουν τη δειλία τους και να λουλουδιάσουν το λίγο τους. Μα η ουσία είναι η ίδια, μέχρι εκεί μπορούν, μην τους παρεξηγείς. Κι επειδή εσύ μπορείς σίγουρα παραπάνω, κανόνισε να μείνεις μακριά.
Επιμέλεια Κειμένου Φρόσως Μαγκαφοπούλου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Φρόσω Μαγκαφοπούλου
