Έρωτας. Πολλά περισσότερα από μια λέξη. Ένας κόσμος συναισθημάτων που ανοίγεται μπροστά σου σε στιγμές που δεν περιμένεις και όπως συνηθίζεις να λες δεν το χρειάζεσαι. Εμφανίζεται στα πιο περίεργα μέρη, τις πιο περίεργες ώρες, για τους πιο περίεργους λόγους. Ένας κόσμος που σε τρομάζει, γιατί σε κάνει ευάλωτο, ενώ παράλληλα σε συναρπάζει και σου δείχνει πόσο υπέροχο είναι να είσαι ανοιχτός σε νέα ερεθίσματα και συναισθήματα.
Φήμες λένε ότι δεν ερωτευόμαστε μια φορά στη ζωή μας και αυτό είναι γεγονός. Μπορούμε να ζήσουμε πολλούς έρωτες. Καθένας θα μοιάζει σαν να είναι ο πρώτος και ο τελευταίος, θα είναι διαφορετικός και θα έχει να σου δώσει πολύτιμα μαθήματα που θα σε κάνουν ακόμα πιο ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Η διαδικασία του έρωτα είναι χωρίς αμφιβολία δύσκολη και τα συναισθήματα της αμφισβήτησης και της αβεβαιότητας δεν μπορούν παρά να είναι παρόντα ειδικά στην αρχή. Δύο πράγματα είναι βέβαια όταν ερωτευόμαστε. Το πρώτο είναι ότι συμβαίνει όταν δεν το αποζητάς και το δεύτερο ότι πάντα γοητεύεσαι από στοιχεία που δεν είχες καν καταλάβει ότι είναι ερωτεύσιμα.
Αυτή η αβέβαιη και γεμάτη εκπλήξεις φύση του έρωτα είναι που κάνει το ποίημα της Κικής Δημουλά να χτυπάει ευαίσθητες χορδές και να προκαλεί ανατριχίλα. «Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν, πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού, ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες».
Όταν ερωτευόμαστε ακόμα και τα μικρά πράγματα που κάνει το πρόσωπο του πόθου μας, μας κάνουν να το θέλουμε περισσότερο. Θυμάμαι σαν χθες την πρώτη φορά που δήλωσα ότι ερωτεύτηκα. Όταν με ρώτησε η μητέρα μου τι ήταν αυτό που με τράβηξε στον συγκεκριμένο άνθρωπο -που έγινε αργότερα και η πρώτη μου σχέση-, η απάντηση που της έδωσα την ξάφνιασε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να της εξηγώ ότι είχα ερωτευτεί τις κινήσεις που έκανε όσο έστριβε τσιγάρο. Μέχρι και σήμερα, κάθε φορά που ερωτεύομαι καταλήγω να θυμίζω στον εαυτό μου ότι στα μικρά βρίσκεται ο έρωτας.
Η κίνηση που κάνει λίγο πριν σηκώσει το τηλέφωνο, το στραβό χαμογελάκι ικανοποίησης που είναι ζωγραφισμένο στο πρόσωπο που αντικρύζεις, ο τρόπος που χαίρεται όταν βλέπει φίλους, το πώς περπατάει καθώς σε πλησιάζει, το πώς πειράζει πρόσωπο και μαλλιά όταν κάθεστε στην αγαπημένη σας καφετέρια, είναι στοιχεία ερωτεύσιμα κι ούτε το είχες φανταστεί.
O John Wooden είπε κάποτε ότι οι μικρές λεπτομέρειες είναι πολύ σημαντικές και ότι τα μικρά πράγματα κάνουν τα μεγάλα πραγματικότητα. Έτσι συμβαίνει και με τους μεγάλους έρωτες. Είναι τα μικρά στοιχεία που βλέπεις στον άλλο που σε κάνουν να τον ερωτευτείς βαθιά.
Όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω ότι δεν είναι τα αξιοθαύμαστα και μεγαλειώδη που κάνουν τη διαφορά, αλλά τα καθημερινά. Οι μικρές λεπτομέρειες είναι εκείνες που μας γοητεύουν. Στη δική μας περίπτωση μάς οδηγούν να δούμε πέρα από αυτό που βρίσκεται μπροστά μας. Μας δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον «έρωτά» μας λίγο καλύτερα. Μαθαίνουμε πώς είναι ο άνθρωπός μας όταν αγχώνεται, όταν πονάει, όταν χαίρεται, όταν φοβάται.
Οι λεπτομέρειες που ανακαλύπτουμε στον άλλο είναι αυτές που θα τον βάλουν λίγο πιο ψηλά απ’ όλους τους υπόλοιπους γύρω σου. Είναι αυτές που θα τον μεταμορφώσουν σε αυτόν τον ένα ή τη μια που δε θα μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι και θα θες να έχεις στη ζωή σου. Πολλές μικρές λεπτομέρειες, αλλά τόσο μοναδικές. Η μοναδικότητά τους είναι αυτή ακριβώς και είναι και ο λόγος που μας ωθούν να λέμε στον άλλο «σε ξεχώρισα».
Ο έρωτας κρύβεται σε εκείνα τα πράγματα που ο άλλος δεν έχει καν συνειδητοποιήσει ότι κάνει γιατί γίνονται αυθόρμητα. Η αίσθηση του αυθορμητισμού και η ικανοποίηση της ανακάλυψης είναι τα δυο στοιχεία που κάνουν τον έρωτα σημαντικό στη ζωή μας. Ερωτεύσου τα μικρά για να ζήσεις τα μεγάλα.
Συντάκτης: Ελπίδα Μπογράκου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
