Στη ζωή μας έχουμε πράξει πολλές φορές με τρόπο, που ίσως να το έχουμε μετανιώσει ή να έχουμε αποδεχτεί πως δε θα το ξανακάνουμε ποτέ. Υπάρχει όμως, εκείνη η αόρατη ενέργεια που λέγεται κάρμα και μάς τρομάζει στην ιδέα πως όπως έχουμε συμπεριφερθεί σε κάποιον έτσι θα κάνουν κι εκείνοι σε εμάς, δηλαδή να μάς γυρίσει η κατάσταση μπούμερανγκ. Ίσως και να έχει συμβεί, ίσως κι όχι.
Αρκετές φορές αδυνατούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά μας ή και τις αντιδράσεις μας με αποτέλεσμα, οι συνέπειες που επέρχονται να μάς πληγώνουν. Μπορεί να έχουμε φερθεί άσχημα σε ένα άτομο κι ύστερα να αναρωτιόμαστε πώς στο καλό το καταφέραμε. Σαφώς δε θα θέλαμε ποτέ να βρεθούμε στα δικά του παπούτσια κι αυτό επιφέρει ένα επιπλέον βάρος στη ικανότητά μας να ξεπερνάμε κάποια προβλήματα και να συνεχίζουμε τη ζωή μας αμέριμνοι και προπαντός ήρεμοι. Φοβόμαστε πως από κάπου θα σκάσει η βόμβα και πολλές φορές έρχεται από εκεί που δεν το περιμένουμε.
Έτσι ερμηνεύουμε κάθε συμπεριφορά, που μπορεί μέσα να της να κρύβει έναν απώτερο σκοπό, ως καχύποπτη και δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να εμπιστευτεί κανέναν. Σε διάφορες περιπτώσεις, μπορούμε να δεχτούμε πως το ένστικτό μας είναι αλάνθαστο και πώς ό,τι κρίνει το υποσυνείδητο σαν κάποιου είδους εχθρική συμπεριφορά, τελικά είναι όντως. Τι κρύβεται όμως, πίσω από την καχυποψία μας; Είναι το ένστικτο που θέλει να αμυνθεί και να μάς προστατέψει ή είναι μια άλλη «δύναμη», που δεσπόζει μέσα μας;
Ο άνθρωπος έχει μια σημαντική αδυναμία κι αυτή είναι η ανασφάλειά του. Είναι ένα συνονθύλευμα ψυχολογικών αντιδράσεων, που επηρεάζει τον ίδιο του τον κόσμο και τους γύρω του σε συναισθηματικό, κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο. Στέκεται εμπόδιο σε στόχους και σε σχέσεις και δύσκολα καταπολεμάται. Μέσα από τη γλώσσα του σώματος και τον τρόπο που μιλάει ένας άνθρωπος, μπορούμε πολύ εύκολα να αναγνωρίσουμε πότε κάποιος νιώθει ανασφαλής και πώς αυτό μπορεί να έχει αντίκτυπο πάνω σε κάποιον άλλον.
Πώς όμως συνδέεται η ανασφάλεια με την καχυποψία; Πολλές φορές τα λόγια και οι πράξεις των άλλων μάς ανησυχούν. Ακόμα και νέα άτομα, που μπαίνουν στη ζωή μας, μπορεί να τα κοιτάμε με μισό μάτι, γιατί κάτι δε μάς αρέσει πάνω τους. Ας αναρωτηθούμε όμως, εάν αυτή μας η αντίδραση προκαλείται λόγω του ότι πάνω σε κάποιον άλλον αντικατοπτρίζονται οι δικές μας ανησυχίες και συνεπώς ανασφάλειές μας. Κάτι που θα πει ή θα κάνει ο άλλος το αναλύουμε και το τοποθετούμε κάτω από το μικροσκόπιο, γιατί κατά βάθος φοβόμαστε ή γνωρίζουμε πως εν δυνάμει θα μπορούσαμε να πράξουμε κι εμείς αντίστοιχα. Τρομάζουμε στην ιδέα, πως αυτό που κρίνουμε είναι κι εκείνο που κάποια στιγμή θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Κάποια λάθος κίνησή μας στο παρελθόν μπορεί να μάς έχει αφήσει ένα είδος τραύματος το οποίο μάς εμποδίζει από το να προχωρήσουμε. Είναι καταστάσεις του παρελθόντος, που μάς κυνηγάνε γιατί δεν τις έχουμε αποδεχτεί. Το να βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας να εκτυλίσσεται κάτι, που μάς φαίνεται γνώριμο, προκαλεί μια παραπάνω οικειότητα ως προς την δυσχερή αντιμετώπισή του. Νιώθουμε κάπως ένοχοι, βλέποντας πως μια πράξη που αυτή τη στιγμή, την κρίνουμε, κάποτε ήμασταν εμείς οι υπαίτιοί της. Ήμασταν εμείς κάτω από το μικροσκόπιο.
Δεν είμαστε κακοί άνθρωποι, επειδή κάποτε αδικήσαμε κάποιον. Ούτε επειδή κάποια στιγμή στο μέλλον θα αναγκαστούμε να γίνουμε η κακιά μάγισσα της ιστορίας. Έτσι κι αλλιώς, πάντοτε κάθε παραμύθι έχει δυο πλευρές. Άλλο, που εστιάζουμε μονάχα στον «καλό» της υπόθεσης. Ο καθένας πάντοτε θα βλέπει μια κατάσταση από την πλευρά που τον συμφέρει και δύσκολα κάποιος θα είναι αντικειμενικός. Κι ειδικά όταν μπαίνει το συναίσθημα στη μέση, δε μπορείς να πατήσεις κάποιο κουμπί και να διαγραφούν όλα. Κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας. Κι οι άνθρωποι που μάς ξέρουν θα είναι δίπλα μας, ό,τι και να έχει συμβεί στο παρελθόν.
Καχύποπτος κι ανασφαλής δεν είναι το ίδιο και το αυτό. Αλλά πολλές φορές, συνδέονται. Φοβόμαστε πως θα τιμωρηθούμε από κάποιον Θεό λες και πρέπει να είμαστε τέλειοι. Η άμυνα του εαυτού μας είναι αναγκαία. Ηθικά μιλώντας, η συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπό μας πρέπει να απαρτίζεται από σεβασμό και αντίληψη των πράξεών μας. Κι αν βρεθούμε στο στόχαστρο ως «έκπτωτοι άγγελοι», είναι επιλογή μας αν θα ανέβουμε.
Συντάκτης: Αγγελική Τσιγαρά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
