Το βιβλίο της ζωής σου, σίγουρα θα περιέχει κεφάλαια με στιγμές αξέχαστες και μοναδικές. Στιγμές που εύχεσαι, χωρίς δισταγμό κι αμφιβολία, να μπορούσες ξαναζήσεις. Είτε γιατί σ’ έμαθαν πώς είναι να στέκεσαι στην κορυφή και ν’ ανυπομονείς για το τι σου επιφυλάσσει το ταξίδι, είτε γιατί χάρη σ’ αυτές, απέδειξες στον εαυτό σου πως όσες φορές κι αν παραμονεύει η πτώση, θα βρεις το δρόμο προς την κορυφή με βήματα αργά, αλλά σίγουρα.
Στιγμές λοιπόν που εύχεσαι να μπορούσες να κρατήσεις σ’ ένα μπαούλο στο μυαλό και την καρδιά σου, χωρίς να μπορεί ο χρόνος κι οι συνθήκες να τις φθείρουν ή να τις αλλοιώσουν. Ο πιο πολύτιμος δηλαδή θησαυρός, που θα είχες ποτέ την ευκαιρία ν’ αποκαλείς ολόδικό σου.
Κι είναι κι αυτές οι ακόμη πιο ξεχωριστές στιγμές, κατά τη διάρκεια των οποίων, το μόνο που ευχόσουν ήταν να μπορούσες να σταματήσεις το χρόνο. Να τον ξεγελάσεις με κάποιο απίθανο τρόπο, έτσι ώστε να έμενες παγωμένος στη στιγμή. Με πρόσωπα που δε θα’ θελες με τίποτα ν’ αποχωριστείς, γιατί γεμίζουν την ψυχή σου με μια γαλήνη που ξέρεις πως δύσκολα θα συναντήσεις ξανά.
Τι γίνεται όμως μ’ αυτά που δεν έχεις ζήσει, αλλά πάντα θα σου λείπουν; Γιατί είναι λογικό και κατανοητό να σου λείπουν άνθρωποι και στιγμές που πέρασαν απ’ τη ζωή σου. Αυτοί που πέρασαν φευγαλέα, αυτοί που άφησαν αποτύπωμα αισθητό και βαθύ, κι άλλοι που όσο και να θέλεις δεν μπορείς να ξεχάσεις.
Δε θεωρείς όμως παράλογο το γεγονός ότι νιώθεις μέσα σου μια απερίγραπτη νοσταλγία για όσα δεν έχεις ζήσει; Έρχονται στο μυαλό σου σαν αναλαμπές και γεμίζουν την ύπαρξή σου με αναπάντητα «γιατί» και βασανιστικά «αν».
Ανεκπλήρωτοι έρωτες με ξένους και γνωστούς, που δημιούργησε κι ίσως συνεχίζει να δημιουργεί το μυαλό σου, για να γεμίσει το κενό της μοναξιάς. Στιγμές που θα ’θελες να ζήσεις, με ανθρώπους που είτε βρίσκονται στη ζωή σου είτε όχι, μα πάντα κάτι σε κρατούσε ένα βήμα πίσω, ενώ αυτοί συνέχιζαν να πορεύονται βήματα μπροστά. Ήταν λες και μια αόρατη άγκυρα σε κρατούσε ριζωμένο στο παρελθόν, ανήμπορο να προχωρήσεις προς την κατεύθυνση του μέλλοντος, ενώ έμοιαζε πως όλη η ανθρωπότητα, περνούσε ακάθεκτη από δίπλα σου.
Κι εσύ σαν θεατής, να στέκεσαι στο περιθώριο, και να προσπαθείς απεγνωσμένα να πλάσεις το παρελθόν σου, βασισμένος σε στιγμές που δεν έζησες ποτέ. Και τι γίνεται, φίλε μου, με το μέλλον που καραδοκεί; Με το παρόν που σε περιμένει μ’ ένα βλέμμα γεμάτο ελπίδα και στοργή, για να το αγκαλιάσεις επιτέλους και να το αποδεχτείς;
Και χωρίς να το συνειδητοποιείς, αυτές οι στιγμές συνεχίζουν να περνούν απ’ το μυαλό σου σαν σκηνές από ταινία. Κι έχουν χωρίς καμία αμφιβολία, τη δυνατότητα να σου ανεβάσουν τη διάθεση με το περιεχόμενό τους, αλλά και να σε οδηγήσουν σε αδιέξοδο.
Το χειρότερο ίσως αδιέξοδο που θα έχεις την τύχη ν’ αντιμετωπίσεις. Αλλά όπως βρίσκεις το σωστό μονοπάτι στ’ αδιέξοδα της ζωής, έτσι πρέπει να λειτουργείς κι όσον αφορά τα αδιέξοδα του μυαλού. Χρονοβόρα διαδικασιά δεν αντιλέγω, αλλά πίστεψέ με το αξίζει.
Υπάρχουν όμως κι οι στιγμές που σίγουρα θα έζησες μέσα απ’ τα μάτια των γύρω σου. Στιγμές που έγινες, χωρίς ίσως να το θέλεις, μάρτυρας σε ιστορίες αλλονών, και στις οποίες ευχήθηκες έστω και για μια στιγμή, να μπορούσες να πρωταγωνιστείς. Δεν είναι τόσο εύκολη όμως η ζωή.
Είναι λάθος να προσπαθείς ν’ αντιγράψεις τις ζωές των άλλων, όταν έχεις τη δυνατότητα να δημιουργήσεις στιγμές δικές σου, που κανείς ποτέ δεν έχει ζήσει. Να νιώσεις αισθήματα αλλιώτικα και πρωτόγνωρα, για ανθρώπους που μπήκαν στη ζωή σου απρόβλεπτα. Κι η παρουσία τους σε άλλαξε, σε άφησε διψασμένο για περισσότερα κι έτοιμο ν’ αντιμετωπίσεις ό,τι βρεθεί στο δρόμο σου.
Είναι θεμιτό, λοιπόν, να νοσταλγείς στιγμές που δεν έχεις ακόμη ζήσει. Ίσως κάποτε τις ζήσεις, ίσως παραμείνουν άφθαρτες στο μυαλό σου σαν σκηνές από παραμύθι, οι σελίδες του οποίου αυξομειώνονται κι αλλάζουν μέρα με τη μέρα.
Το σημαντικό είναι πως υπήρξαν κι άξιζαν αρκετά ούτως ώστε να προσπαθήσεις με νύχια και με δόντια να τις εντάξεις στην πραγματικότητά σου. Είναι εντάξει να σου λείπουν άνθρωποι που δεν έχεις γνωρίσει, μέρη που δεν έχεις ακόμη επισκεφθεί και στιγμές που δεν έχεις ακόμη ζήσει.
Στιγμές λοιπόν που πέρασαν, στιγμές που έχουν χαθεί, αλλά κι αυτές οι ελπιδοφόρες στιγμές που σε περιμένουν. Μην αφήσεις ποτέ αυτά που σκέφτεσαι, να γίνουν αναμνήσεις που δε συνέβησαν ποτέ και να κρυφτούν στο πίσω μέρος του μυαλού σου, αφού έχεις τη δυνατότητα να τα πραγματοποιήσεις και να δημιουργήσεις μια ενδιαφέρουσα πραγματικότητα, εμπνευσμένη απ’ τη φαντασία.
Επιμέλεια κειμένου Έλενας Γεωργίου: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Έλενα Γεωργίου
