Χωρίς να θέλω να ακουστώ γραφική, σήμερα θα γράψω για μία θεωρία που πρωτακούστηκε από τα κορίτσια του Sex and the City.
Την θεωρία που χωρίζει τις γυναίκες σε δύο κατηγορίες.
Τις «απλές» γυναίκες, και τις «ατίθασες με σγουρά μαλλιά», όπως τις περιέγραφε η Carrie.
H Μελίνα, πριν προλάβει να βρει στήριγμα για να σηκωθεί απ’τα πατώματα που την έριξε η απόγοήτευσή της απ’τον Γιάννη, άκουσε για την καινούρια του σχέση, που διηγηματικά έμοιαζε με ρομαντική ταινία του πενήντα.
Η Μαρία, τόσο απλή όσο και τ’όνομά της, ήταν μία γυναίκα φιλήσυχη, χαμηλών τόνων, συγκαταβατική στις σχέσεις της και γενικώς αδιάφορη παρουσία στην παρέα.
Στην προσπάθεια μιας φίλης να καθησυχάσει την Μελίνα, την άκουσα να λέει:
«Δεν ήσουν εσύ για τον Γιάννη αγάπη μου. Εσύ είσαι δυναμική, ανεξάρτητη, ξέρεις να χτυπάς το χέρι σου στο τραπέζι. Ο Γιάννης χρειαζόταν μία πιό ήσυχη κοπέλα.»
Ώπα. Μπάστα.
Δηλαδή από πότε, το να ξέρεις ποιά είσαι και τι θέλεις, το να ξέρεις να διεκδικείς ό,τι σου ανήκει, σε βάζει αυτόματα στην λίστα αποφυγής;
Στην διαδρομή με το ταξί, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το μυαλό μου.
Λίγα βράδια αργότερα, ξετύλιξα την ανησυχία μου στον Κώστα και την Κατερίνα.
«Καλά ρε Κώστα, έτσι έχουν τα πράγματα; Τί θέλουν οι άντρες τελικά;»
«Ο κόσμος βασικά θέλει την ησυχία του», είπε ο Κώστας και αυτόματα κατάπιε λίγο σάλιο.
«Αλλά, οι άντρες που διαλέγουν απ’την αρχή την ησυχία τους, να ξέρετε ότι είναι αυτοί που σύντομα θα βαρεθούν, θα ξενερώσουν, θα κερατώσουν και θα φύγουν» πρόσθεσε ο Κώστας και σκάσαμε αυτόματα χαμόγελα με την Κατερίνα.
Είναι πολύ γλυκό ν’ακούς ένα κοριτσάκι να σου νιαουρίζει, να το βλέπεις να σου μαγειρεύει, να μην σου χαλάει το χατίρι και να ξέρεις πως θα είναι πάντα στον καναπέ να σε περιμένει.
Είναι επίσης εξαιρετικά κολακευτικό.
Μπορεί στον έρωτα όλα να ναι στοργικά και μελένια, αλλά ο έρωτας επιζητά το αλατοπίπερο.
Και δυστυχώς ή ευτυχώς κρίνεται από σένα αν θα τον σερβίρεις νερόβραστο.
Αν χρειαστεί να παλέψεις για το happy ending του έρωτα, εκεί θα πάρεις μία γερή δόση σιγουριάς και ευχαρίστησης.
Η Μελίνα ήταν ανεξάρτητη, επιτυχημένη επαγγελματικά με πάμπολλα χόμπι και ταλέντα.
Βαρούσε το χέρι στο τραπέζι όταν έπρεπε και έχυνε μαρτίνι στα μούτρα όταν την ανάγκαζαν οι περιστάσεις.
Χρειαζόσουν ένα πενθήμερο για να καταφέρεις να βολέψεις ραντεβού μαζί της.
Ραντεβού το οποίο μπορεί και να μετάνιωνες στο πρώτο μισάωρο, αν άναβαν τα αίματα πάνω στην συζήτηση.
Την έπιανες συχνά να σου κάνει σκηνικό που δεν της επέστρεψες την κλήση μέσα σε δύο λεπτά, και αυτόματα, θα την έχανες από τα μάτια σου, καθώς αυτή ντυνόταν πρόστυχα για να σου κάνει την φαντασίωσή σου πραγματικότητα.
Πολυμήχανη και δυναμική η Μελίνα, την έπιανες πάντα χαμογελαστή.
Δεν πίστευες ποτέ όμως, ότι αν κάποιος κατάφερνε να ρίξει τους τοίχους γύρω της, αντίκριζε μία γαλήνια ψυχή που ήθελε δύο χέρια και δύο πατούσες να την ζεστάνουν τα βράδια και δύο χείλη να της ψιθυρίσουν ότι την χρειάζονται.
Ακόμα και η Μελίνα έψαχνε την σιγουριά της, αλλά όχι μέσα από ευθείες.
Μέσα από δύσβατους δρόμους και επικίνδυνες στροφές.
Και ας μην σου περνούσε απ’το μυαλό μόλις την γνώρισες, πως κάτι τέτοιες Μελίνες, ονειρεύονται και χτίζουν σχέσεις κινηματογραφικές.
Είναι κάτι Μελίνες, που είναι όλο εκπλήξεις και δεν θα σε κάνουν να βαρεθείς στιγμή.
Αν καταλάβουν ότι πλήττεις, θα φύγουν γρήγορα πριν από σένα και θα κλειδώσουν την πόρτα πίσω τους.
Τις γυναίκες Μαρίες που δύνονται ολοκληρωτικά απ’το πρώτο λεπτό, χωρίς κανένα ενδοιασμό, δεν θα τις κρίνω αν και δεν τις κατάλαβα ποτέ.
Για σήμερα ψηφίζω γυναίκα Μελίνα και ας μην την διάλεξε ο Γιάννης.
Την υποστηρίζω έστω και αν βρει τον Γιάννη της ζωής της, σε μία δεκαετία.
Έστω και αν είναι κυκλοθυμική που και πού, έστω και αν κάνει τον έρωτα, πόλεμο κάποτε.
Γιατί αυτός ο Γιάννης, θα της διδάξει, πως η αγάπη είναι πανηγύρι.
Συντάκτης: Χαρά Αναξαγόρα
