Κάθε νέα σχέση είναι δεδομένο πως σε κάνει να πετάς στα ουράνια, να σκέφτεσαι μόνο το σύντροφό σου, να μιλάς παντού και σε όλους για εκείνον, και γενικότερα να χάνεις τον εαυτό σου.
Σίγουρα μια τέτοια φάση, δεν κρατάει για πάντα, αλλά όσο διαρκεί, να ξέρεις πως είσαι έρμαιό της και κάνεις ακριβώς τα ίδια πράγματα. Και μετά όταν τα ξανασκέφτεσαι, απορείς με τον εαυτό σου και με όσα έκανες.
Είναι σαλιαρίσματα που έχουμε κάνει όλοι τουλάχιστον μία φορά, αλλά για κάποιο λόγο επιμένουμε να τα κοροιδεύουμε όταν τα βλέπουμε στους άλλους. Στους άλλους μας ξενίζουν, τα χαρακτηρίζουμε επιεικώς «σαχλαμάρες» και προσωρινά ξεχνάμε ότι κάποτε βρεθήκαμε στην ίδια θέση κάνοντας τα ίδια -και χειρότερα.
Aρχικά, φιλιέσαι και πασπατεύεσαι παντού με πάθος, αδιαφορώντας τόσο για το χώρο που βρίσκεσαι, όσο και για τους άμοιρους θεατές. Φιλιέσαι όταν είναι να χαιρετηθείτε, όταν έρχεται να σε βρει, όταν είναι να φύγει και φυσικά όλες τις στιγμές που είστε μαζί. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να το θεωρείς πολύ χαριτωμένο, αλλά ρώτα και τους υπόλοιπους που χρειάζονται γόνδολα για να περάσουν μέσα απ’ τα σάλια.
Όταν δεν είστε μαζί, κοιτάς συνέχεια το κινητό για να δεις αν έχει στείλει κάτι κι αν έχει στείλει κάτι απαντάς σε λιγότερο από τριάντα δευτερόλεπτα. Και φυσικά αναλύεις μέχρι αηδίας τα μηνύματά σας. Κι αναρωτιέσαι «γιατί το είπε αυτό, μήπως βαρέθηκε ήδη;», «γιατί έβαλε μόνο ένα θαυμαστικό;», «λες να κουράστηκε να στέλνει;», «λες να βγαίνει και με άλλους; Και πώς θα το καταλάβω;». Η γνωστή παράνοια των πρώτων μηνών μιας σχέσης που όλοι έχουμε ζήσει μια ή και περισσότερες φορές.
Εννοείται ότι θα σαλιαρίζεις στο τηλέφωνο με τις ώρες. Και μετά ξεκινάνε κι οι γνωστές ατάκες του τύπου «έλα, κλείσε», «όχι, εσύ κλείσε πρώτος», «όχι, εσύ» που μπορούν πολύ εύκολα να κάνουν κάποιον τρίτο που σας ακούει να πάρει φόρα και να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο συγκεκριμένος τρίτος δεν έχει κάνει τα ίδια βεβαίως.
Μετά από τηλέφωνα και μηνύματα, βγαίνεις για έναν καφέ με παρέα. Αλλά κι εκεί δε βάζεις γλώσσα μέσα, γιατί πάλι μιλάς για το σύντροφό σου. Χωρίς σταματημό και αναλύοντας τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. Λογικά υπάρχει κάποιος άγραφος κανόνας σε κάθε φιλία, που ορίζει ότι όταν κάποιος από την παρέα ερωτεύεται, οι υπόλοιποι πρέπει να τον ακούν για ώρες, χωρίς να παραπονιούνται.
Από την άλλη, αγχώνεσαι υπερβολικά για την εμφάνισή σου. Τέτοιο άγχος, ούτε όταν ήσουν single. Νέα ρούχα κι άλλο χτένισμα σε κάθε ραντεβού το πρώτο διάστημα. Φυσικά προσπαθείς να γίνεις ένα με την παρέα της σχέσης σου και από την αμηχανία ή δε βγάζεις κιχ ή δε βάζεις γλώσσα μέσα. Όπως αντίστοιχα, προσπαθείς να τη συμπαθήσουν οι φίλοι σου.
Ευτυχώς μόλις περάσει το πρώτο διάστημα, συνέρχεσαι και διαχειρίζεσαι διαφορετικά όλες αυτές τις καταστάσεις. Οι πεταλούδες καλώς ή κακώς δε θα μείνουν για πάντα στο στομάχι σου.
Επιμέλεια Κειμένου Κωνσταντίνου Δρόσου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Δρόσος
